#138 Twee matrassen

Marceline, je maakt er een vrolijke Paen van, heb er hartelijk om gelachen! Zie het zo voor me. Ik wens je fijne Paasdagen alvast!

@Marceline, huh, hoe doe je dit? [Vragend kijk je op van de ladekast.] Je stuk getuigt van meer gymnastiek. [En onze kreet toen opeens mijn linkerbeen platgedrukt werd en jij uit mij gleed terwijl jouw rechterbeen tussen de bedden verdween.] Rechterbeen en verdween bekken lekker maar hoe en waarom werd het linkerbeen plotsklaps geplet? één of andere keten/één op wieltjes. Accenten hoeven niet als het duidelijk is in een verhaal dat het om 1 gaat. Remmetje? Nooit zo gelezen als verkleinwoord. [‘Heb je gezien dat er aan de overkant van het plein een kerk met een enorme klok staat?’] Is dit in het kader van de opdracht er niet een beetje bij gesleept? En hebben kerken niet altijd een klok? Je kunt beter. :thumbsup:

Marceline, je maakt er een vrolijke Paen van, heb er hartelijk om gelachen! Zie het zo voor me. Ik wens je fijne Paasdagen alvast!

Dank mw.Marie, ik heb het ook in een vrolijke bui geschreven.

@Marceline, huh, hoe doe je dit? [Vragend kijk je op van de ladekast.] Je stuk getuigt van meer gymnastiek. [En onze kreet toen opeens mijn linkerbeen platgedrukt werd en jij uit mij gleed terwijl jouw rechterbeen tussen de bedden verdween.] Rechterbeen en verdween bekken lekker maar hoe en waarom werd het linkerbeen plotsklaps geplet? één of andere keten/één op wieltjes. Accenten hoeven niet als het duidelijk is in een verhaal dat het om 1 gaat. Remmetje? Nooit zo gelezen als verkleinwoord. [‘Heb je gezien dat er aan de overkant van het plein een kerk met een enorme klok staat?’] Is dit in het kader van de opdracht er niet een beetje bij gesleept? En hebben kerken niet altijd een klok? Je kunt beter. :thumbsup:

Dank Mili, Voor je scherpe oog en feedback. Vragend opkijken van de ladenkast. Je hebt gelijk, ik zag het voor mij, maar voor een lezer is het niet helder. Dus de zin heb ik veranderd. De accenten op één heb ik 2x verwijdert (dank voor de les, ik twijfelde daar altijd over) Hoe schrijf jij het verkleinwoord van rem? En tja, dan de acrobatiek. Het kan en klopt. Stel je voor: je linkerbeen tegen zijn zijkant en zijn lijf wordt opzij getrokken doordat zijn been in die gleuf verdwijnt. Dan gaat dat gebogen linkerbeen 'wijd' naar links en met zijn gewicht erop.... Ik ben een slechte tekenaar en veel plastischer kan ik het niet zeggen... Dus misschien moet je mij maar op mijn woord geloven. En het 'je kan beter', beschouw ik toch maar als een compliment. :D

Oh ja, Mili, en de laatste zin. Dat is altijd zo'n ding, en ook deze keer twijfelde ik daarover. Wel of niet opnemen? Hij kan eruit, ook wat de opdracht betreft, want eerder staat er: [‘het was vlakbij een kerk waarvan de klokken maar bleven gaan. Gek werden we ervan.’] .

Hoi Marceline, Geweldig verhaal, loopt als een trein en ik zie het echt voor me. Nou ja, behalve al die acrobatiek dan. Hilarisch worden al die beschrijvingen van ledematen en zo (ook in de reacties) in combinatie met jouw onderschrift "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan." Sorry hoor, dit deed me echt in lachen uitbarsten. :lol: Maar dit terzijde. Ik ben erg onder de indruk van jouw schrijfprestaties! Je lijkt het er zo uit te schudden en dit verhaal ademt inderdaad de vrolijke bui die je had bij het schrijven. :thumbsup: Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Dag Marceline, Altijd leuk, die Nederlandse bewoording, geen cent te makken! Ik wist het, ik wist het. Twee matrassen zorgen bij Marceline voor de nodige lichaamsbeweging! Ongemakkelijk, ik moet wel nadenken, maar je tekst lijkt me dan vaag en helder, vergeleken met je uitleg in #4. Ik zou zeggen, minder woorden, laat het over aan de fantasie - als de lezer niet kan, dan is het zo - want het thema vd tekst gaat niet over het vrijen. Ik ga me niet suf piekeren over standjes e.a. Zo krijg je een fragment nooit gelezen. Ieder het zijne, 'vragend kijk je op vd ladenkast' is voor mij begrijpelijk, zou ik ook zo schrijven. Een ladenkast is laag, je bent bezig met iets weg te leggen terwijl je iets gezegd wordt. Je kijkt op, kijkt vragend over je schouder heen (mss dit wel even melden) omdat je het gezegde even niet begrijpt. De blik van herkenning, is als je iets ziet. Je bedoelt hier 'de blik van herinnering' , je moest even nadenken. 'En ik beleef weer' - zinnen kunnen af en toe met 'en' beginnen, hier zou ik het niet doen. Ik herbeleef die liefdesuiting. Hoe we daar op bed belandden; zijn handen die zich vastgrepen etc ... In de o.t. t. gebruik je 'ik' en 'je' om de andere aan te spreken. De tweede alinea beslaat gedachten, ik zou de 'jij' hierin weglaten, want die is niet op de hoogte van je gedachten, er is geen rechtstreekse communicatie. 'Hij' en 'zijn' passen voor mij persoonlijk beter. (Hoewel ik ook fout kan zijn, weer zoiets waarvan je niet weet waar op te zoeken) Graag gelezen en fijne paasdagen!

Dag Marceline, je eerste zin vind ik heel mooi, ik was direct mee in het verhaal dat een komische noot krijgt. Over de acrobatie wil ik het niet hebben, maar wel vind ik de uitdrukking: onze lichamen vreeën zich in elkaar, een fijne erotische beschrijving van de liefdesdaad. Leuk dat de opdracht over de klokken van Rome je tot deze herinnering bracht. voeg nog even "vragend" in bij de ladekast (?) Rustige paasdagen toegewenst

Hoi Marceline, Geweldig verhaal, loopt als een trein en ik zie het echt voor me. Nou ja, behalve al die acrobatiek dan. Hilarisch worden al die beschrijvingen van ledematen en zo (ook in de reacties) in combinatie met jouw onderschrift "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan." Sorry hoor, dit deed me echt in lachen uitbarsten. :lol: Maar dit terzijde. Ik ben erg onder de indruk van jouw schrijfprestaties! Je lijkt het er zo uit te schudden en dit verhaal ademt inderdaad de vrolijke bui die je had bij het schrijven. :thumbsup: Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Dank voor je complimenten. En van het laatste word ik zelfs een beetje verlegen. Dankjewel! :o En ik ben blij dat je er ook om kon lachen. Maar hilarisch was niet de bedoeling. Dus ik heb er toch maar wat acrobatiek uitgehaald. :) Fijne Pasen! Groet, Marceline

Dag Marceline, Altijd leuk, die Nederlandse bewoording, geen cent te makken! Ik wist het, ik wist het. Twee matrassen zorgen bij Marceline voor de nodige lichaamsbeweging! Ongemakkelijk, ik moet wel nadenken, maar je tekst lijkt me dan vaag en helder, vergeleken met je uitleg in #4. Ik zou zeggen, minder woorden, laat het over aan de fantasie - als de lezer niet kan, dan is het zo - want het thema vd tekst gaat niet over het vrijen. Ik ga me niet suf piekeren over standjes e.a. Zo krijg je een fragment nooit gelezen. Ieder het zijne, 'vragend kijk je op vd ladenkast' is voor mij begrijpelijk, zou ik ook zo schrijven. Een ladenkast is laag, je bent bezig met iets weg te leggen terwijl je iets gezegd wordt. Je kijkt op, kijkt vragend over je schouder heen (mss dit wel even melden) omdat je het gezegde even niet begrijpt. De blik van herkenning, is als je iets ziet. Je bedoelt hier 'de blik van herinnering' , je moest even nadenken. 'En ik beleef weer' - zinnen kunnen af en toe met 'en' beginnen, hier zou ik het niet doen. Ik herbeleef die liefdesuiting. Hoe we daar op bed belandden; zijn handen die zich vastgrepen etc ... In de o.t. t. gebruik je 'ik' en 'je' om de andere aan te spreken. De tweede alinea beslaat gedachten, ik zou de 'jij' hierin weglaten, want die is niet op de hoogte van je gedachten, er is geen rechtstreekse communicatie. 'Hij' en 'zijn' passen voor mij persoonlijk beter. (Hoewel ik ook fout kan zijn, weer zoiets waarvan je niet weet waar op te zoeken) Graag gelezen en fijne paasdagen!

Dankjewel voor je uitgebreide feedback Marlie. Daar ben ik blij mee. Ik heb er gelijk mijn voordeel mee gedaan en nog wat puntjes op de i gezet. Voor jou ook hele fijne Pasen! Groet, Marceline

Dag Marceline, je eerste zin vind ik heel mooi, ik was direct mee in het verhaal dat een komische noot krijgt. Over de acrobatie wil ik het niet hebben, maar wel vind ik de uitdrukking: onze lichamen vreeën zich in elkaar, een fijne erotische beschrijving van de liefdesdaad. Leuk dat de opdracht over de klokken van Rome je tot deze herinnering bracht. voeg nog even "vragend" in bij de ladekast (?) Rustige paasdagen toegewenst

Dag schrijfcoach Blavatski, Allereerst dank voor de complimenten voor de twee zinnen. En gelijk heeft u om het niet over de acrobatiek te hebben. Ik had niet kunnen bevroeden dat dit zoveel los zou maken en af zou leiden van het verhaal. Ik heb er dus wat uitgehaald. En 'vragend' heb ik toegevoegd. Ik wens u ook hele fijne paasdagen! Groet, Marceline

@Marceline, leuk beschreven en weinig fantasie nodig om "erbij te zijn". Maar 2 keer in de 2e alinea de zin " En ik beleef weer hoe we daar op bed belandden. Jouw handen die zich vastgrepen in mijn haar, mijn benen die jouw middel omklemden, onze lichamen die zich in elkaar vreeën. ", is dat opzet of een verkeerde toetsaanslag? Fijne paasdagen, Connie

@Marceline, leuk beschreven en weinig fantasie nodig om "erbij te zijn". Maar 2 keer in de 2e alinea de zin " En ik beleef weer hoe we daar op bed belandden. Jouw handen die zich vastgrepen in mijn haar, mijn benen die jouw middel omklemden, onze lichamen die zich in elkaar vreeën. ", is dat opzet of een verkeerde toetsaanslag? Fijne paasdagen, Connie

Dankjewel Connie, Het was een verkeerde toetsaanslag. Ik heb de dubbeling verwijderd. Jij ook hele fijne paasdagen. Groet, Marceline

Je weet mij als lezer direct in het verhaal te betrekken en die gymnastische toeren vind ik goed beschreven. Ook het tintje Marceline zit er weer in en zo las ik een fijn verhaal.

Je weet mij als lezer direct in het verhaal te betrekken en die gymnastische toeren vind ik goed beschreven. Ook het tintje Marceline zit er weer in en zo las ik een fijn verhaal.

Dankjewel Maddbrug, voor je lovende woorden. En dat uit jouw pen. Je maakt mij blij! :o Groet, Marceline

Marceline, Je bent een geboren verhalen vertelster. Over fouten schrijven of dingen die niet helemaal kloppen? Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik daar vaak overheen lees, omdat ik zo geboeid ben door het verhaal zelf. Je hebt me weer laten lachen.

Een fijn verhaal om te lezen. Romantisch dat het stel na zoveel jaar deze traditie vasthoudt. :thumbsup:

Riny en Marietje Dank jullie wel voor jullie complimenteuze woorden. :o Het wordt een mooie Pasen! Groet, Marceline

Een ogenschijnlijk luchtig verhaal, maar waar de vertrouwdheid - die als een warme deken om de personen heen ligt - de diepgang bepaald. Heel mooi, Marceline! :thumbsup:

Dankjewel Meta, En hoe leuk dat jij de diepgang van de vertrouwdheid uit dit luchtige verhaal haalt. Groet, Marceline

Hallo Marcelina, Lichamen die zich in elkaar vreeën, wat een prachtzin. De acrobatiek duidelijk verhaal en hoefde ik niet te ontleden. Zag het meteen voor me. Een heerlijk luchtig en mooi geschreven verhaal. Ik had een "spetterend" einde verwacht maar dat ligt misschien teveel voor de hand. :thumbsup:

Hoi Nancy, Dankjewel! Ik kon met dit gegeven inderdaad twee kanten op: Een 'spetterende' vrijscène of een dierbare herinnering. Ik heb gekozen voor het laatste omdat ik het ook weleens leuk vond te schrijven over het 'gewone' geluk van twee mensen die al lang bij elkaar zijn. Ik zal je bekennen dat ik [Lichamen die zich in elkaar vreeën] ook mooi vind, net als onze schrijfcoach Blavatski. Ik zal hem vast nog weleens gebruiken... Groet, Marceline

Marceline, deze week vind ik het niet zo’n sterk verhaal van je. Ben beter gewend. Allereerst vind ik het vreemd dat je de handelingen van je partner beschrijft in de tweede persoon enkelvoud in o.t.t. Over je schouder kijk je vragend op van de ladekast; Je grijnst; Aan de rimpeltjes die zich rond je ogen en mond plooien, zie ik dat jij het ook weer voor je ziet; Je mondhoeken gaan omhoog. Het is alsof je een scan maakt van de situatie. ‘hoewel’ wordt in de derde regel verkeerd gebruikt. ‘Hoewel’ drukt een tegenstelling uit en hier is geen tegenstelling. ’Weet je nog de eerste keer dat we een hotelletje namen? Nog voor ons trouwen en we sjiek in een hotel wilden terwijl we geen cent te makken hadden?’ Deze zin steekt vreemd in elkaar. Beter zou zijn: ‘Weet je nog de eerste keer, toen we een sjiek hotel namen terwijl we geen cent te makken hadden? Dat was voor ons trouwen.’ En ik beleef weer hoe we daar op bed belandden. Jouw handen die zich vastgrepen in mijn haar, mijn benen die jouw middel omklemden, onze lichamen die zich in elkaar vreeën, een mooie omschrijving.

Dos, Dankjewel voor je reactie en je concrete feedback! Daar leer ik weer van. Jammer dat je het deze week niet zo sterk vind, maar ik ben blij dat je zegt 'beter gewend te zijn.' Daar zit dan weer een compliment achter! ;) Ik zal volgende keer mijn best doen een beter verhaal te schrijven. Maar ik moet je bekennen dat ik met het thema van deze week wel worstel. Ik ben geen hondenliefhebber maar ook geen hondenhater: Ik heb gewoon niks met honden.... [ En ik beleef weer hoe we daar op bed belandden. Jouw handen die zich vastgrepen in mijn haar, mijn benen die jouw middel omklemden, onze lichamen die zich in elkaar vreeën, een mooie omschrijving.] Dankjewel! Eerlijk gezegd vind ik ook dit wel de mooiste zin eruit. Misschien had ik toch die spetterende vrijscène moeten schrijven met aan het eind de komische noot van het wegrollende bed. Nogmaals dank, en hopelijk kan ik je vorige keer beter bekoren! Groet, Marceline