:) Ik voel hier een een vrije-schrijf-drempel. Het is een beeldend verhaal en ik vind het komisch.

Johannemeike, toen ik de eerste zin te pakken had, ging de rest vanzelf, binnen vijf minuten. Later wel even de puntjes op de i gezet. Ik mis nog steeds je rode laarsjes, die waren zo mooi.

Dos, een betonschaar? Die blijken in te zijn heden ten dage. ;( Ik vind het verwarrend te lezen dat degene die thuis blijft en aan de vloerbedekking denkt, zegt dat het geld niet op zijn/haar rug groeit. Het knippen van vingers en de wijze hoe je hier over verhaalt, is Dosdolkomisch.

Mili, ik hoorde mijn vrouw gisteren iets zeggen over een afgeknipte vinger. Misschien heeft dat gegeven onbewust doorgewerkt toen ik eenmaal had gezegd dat Kees iets engs deed. Zelf was ik ook verbaasd. Maar ik heb hem maar zijn gang laten gaan. Ik heb in Zwitserland een keer een tweetraps snoeischaar gekocht. Die gaat in het tweede deel van de knip over op een 'lagere versnelling' en knipt makkelijk door het bot heen. Aan die schaar dacht ik. Misschien werkt zij thuis en is haar rug te zeer bezet om er geld op te laten groeien. :rolleyes: Ik weet het ook niet. Mij stond het beeld van moeder en zoon voor ogen. Dank voor je reactie.

Ds, ik twijfel tussen :confused: en :D . Daarom krijg je ze allebei. (Ben het met Mili eens voor wat betreft de verwarring omtrent de thuisblijver/ster. Het lijken mij partners, maar kennelijk hebben ze gescheiden inkomens (?).) P.S. De o van mijn toetsenbord hapert. Ik bedoel natuurlijk Dos. (Ik heb hem nu een extra tik gegeven, de o)

Willemina, ik merk dat mijn computer een slimme jongen is. Voorheen veranderde hij Willemina in Wilhelmina. Nu heeft hij geleerd dat ik echt Willemina wil schrijven. Wel zit er nog een rood stippellijntje onder, met daarachter de herinnering aan Wilhelmina. Dank voor je twee emoticons.

Bizar. Hoe kom je erop? De sfeer is goed neergezet, luchtig (vooruit dan maar, je hebt er toch 10, vloerbedekking die niet vies mag worden), terwijl de handeling zelf de rillingen oproept.

Ik bedacht de eerste zin en de rest kwam vanzelf. Fijn dat je even langs kwam, Dreaming.

Haha, een heel gewone dagelijkse situatie met gesmeerde boterhammen vermengd met iets totaal bizars. Mijn eerste associatie was ook de betonschaar. En dan die titel -:) (Oh, ik ben als coach ingelogd. Was niet de bedoeling)

Nel, eergisteren werden in Arnhem twee homo's met een betonschaar afgetuigd, zegt men. Mogelijk dat je dat op het nieuws hebt gehoord, dat het in je achterhoofd is blijven hangen en dat het door mijn verhaaltje weer even in herinnering werd gebracht. Zo wil ons brein wel eens werken. Blijf deze week a.u.b. als coach ingelogd. Dan worden we tenminste door een coach bezocht. Als Frank Noë op ons schrijven reageert zoals hij bij de vorige schrijfopdracht heeft gereageerd, dan reageert hij in het geheel niet; of hij moet zich hebben gebeterd. :)

Ha Dos! Dat onbewust doorwerken van die opmerking van jouw vrouw vind ik heel interessant. Je schrijft dat je het haar hoorde zeggen. Ze zei het dus tegen iemand anders. Klopt dat? Boeiend dat onderbewuste. Zou Freud dan toch gelijk hebben? Je beschrijft verder de verbazing: 'Zelf was ik ook verbaasd. Maar ik heb hem maar zijn gang laten gaan'. Ben benieuwd of anderen dat ook zo hebben ervaren.

Frank, mijn vrouw zei het tegen mij, maar terloops. Twee dagen later wisten wij beiden niet meer waarover het precies ging. Interessant is ook van Nel en Mili te horen of zij eergisteren op het nieuws gehoord hebben over die afranseling met een betonschaar. Ik heb geen (beton)schaar in mijn verhaaltje genoemd. Een vinger afknippen met een betonschaar is m.i. niet voor de hand liggend; dat kan makkelijk met een snoeischaar. Dus waar halen die twee dames die betonschaar vandaan. Uit het verse onderbewuste? Ik ben bij tijd en wijle een praatjesmaker, maar geen psycholoog. O ja Frank, dank voor je commentaar.

Voorzichtig met de vloerbedekking maar vingers naai je zo weer aan. Hoe kom je op dit gegeven, wat een bizar maar ook luguber stukje tekst oplevert, Dos.

Maddy, inderdaad een luguber stukje tekst. Het verbaasde mij toen ik het schreef; zo kende ik mezelf niet. Toch had ik sterk de indruk dat moeder en zoon het goed met elkaar konden vinden.

Apart stukje, Dos. Met plezier gelezen. Ik zat net te bedenken dat dat free writing je doet terugvallen op je kern. Als dat inderdaad zo is, behelst jouw kern de levendige, niet aan leeftijd gebonden, vrije fantasie van een onafhankelijke geest. Een benijdenswaardige eigenschap.

Angus, Kees en Koos, jou welbekend, laten mij altijd paden betreden die ik normaal niet zou bewandelen. Wij sporen goed met elkaar. Er zijn eigenschappen die ik hoger waardeer, maar daarom niet minder bedankt voor je reactie.

Die nuchterheid binnen een debat over wel of geen vingers afknippen. Dan ook nog het tapijt erbij betrekken. Ik geniet hiervan. Gek genoeg las ik ook betonschaar, het staat er echt niet. Ik moet denken aan ' monty python'.

Nancy, had jij van tevoren ook gehoord dat in Arnhem twee mannen met een betonschaar waren afgetuigd. Dat zou kunnen verklaren waarom jij ook dacht aan een betonschaar terwijl er in het verhaal geen sprake was van welke schaar dan ook. Dank voor je reactie.

Ik mis nog steeds je rode laarsjes, die waren zo mooi.

Tja, zomerreces. Nu zijn het niet gefotografeerde bruine pumps uit Portugal.

Annemieke, je kunt toch alleen die laarsjes fotograferen en hiernaast plaatsen. Of heb je ze ondertussen tweedehands verkocht? Of draag je ze nu terwijl je de groentetuin omspit? Zonde!

@Dos, #12, ja, inderdaad las ik over de twee mannen van wie een een stel voortanden verloor. Ook las ik over een hausse aan verkoop van betonscharen. Vandaar mijn associatie, jij reinste psycholoog. :D

Mili, ik verdenk er jou van dat je ook zo'n schaar gekocht hebt. Je kunt er heel wat mee aanrichten.

Dos, ik lees het ook als luguber met een streep normaal leven : de boterhammen, er doorheen. De commentaren zijn ook heel interessant met jouw uitleg erbij. Moeder en zoon, daar was ik niet opgekomen, ik dacht ook aan een stelletje.

mwMarie, het kan ook een stelletje zijn geweest. De moeder en zoon was het beeld dat bij mij naar voren sprong, maar ik voerde beslist geen regie. Ik schreef op wat zich aandiende. Dank je wel voor je reactie.

@Dos, ik wil eigenlijk zeggen:"Dos doe niet zo eng." Je hebt het zo intens geschreven, dat er een bloederige scène mijn geest is binnengewandeld. Hopelijk raak ik die vandaag nog kwijt. groet, Connie

Connie, het was maar een schrijfspelletje, in feite was er niets aan de hand, trek het je niet aan. Is het nu over? Dat je nog kon reageren! Dank daarvoor.

Mij stond het beeld van moeder en zoon voor ogen.

Dan gaat de moederliefde toch wel errug ver! :unibrow: Ik vulde zelf in een echtpaar, ruim 60 jaar bij elkaar. De vrouw heeft volledig vertrouwen in de man dat hij uiteindelijk toch naar haar luistert (vuile vloerbedekking) en het dus niet doet. De laconiekheid en de ernst van de situatie zijn een mooi contrast. :thumbsup:

Marietje, een ouder echtpaar was ook mogelijk geweest. Het ligt aan de coördinaten en wat je het laatst gegeten hebt, welke wind er bij je naar binnen waait. Ik schat in dat je een opgewarmde kliek van een paar dagen geleden gegeten had. Dat leidt al gauw tot oudere mensen; is mijn ervaring in dit soort zaken.