Ach Dos, heb je ondertussen nog geen fietsschade opgelopen? Water ademen is moeilijk denk ik. Je slikte het volgens mij! 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven.' Ik weet niet, ik heb neiging om na het tweede deel de zin af te werken. Beginnen met 'Pas toen ik ... werd mijn val... ' Maar ik ben en blijf een twijfelaar! Weer een stukje echt gebeurd? Want met jou weet ik het nooit! Graag gelezen!

Dus daarom zocht je in je verdere leven de woestijn op, Dos ;) Weer een leuk verhaal, ook al verdrink je bijna ...? Net als Marlie heb ik zo mijn twijfels. Heeft een ondiepe geul een sterke stroming?

Ah, vandaar die vakanties in de Alpen. Niets doet mij twijfelen aan het autobiografische in dit fragment. Dus is het wat mij betreft geslaagd. Pst: 'Om de buurt' = 'om de beurt'

Beste Dos, mooi geschreven verhaal. Het heeft inderdaad de uitstraling van een autobiografie. Ik deel de suggestie van Marlie vwb de volgorde bij het opmerken van de val. Een twijfelpuntje van mijn kant; bij "in blinde paniek" heb ik de associatie met dingen die door de paniek verkeerd gaan, dus wellicht die zin beginnen met "Ondanks haar paniek deed mijn moeder..."? De slotzin vind ik goed gevonden! Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

@ Dos, van jou heb ik geleerd dat je met schrijven dicht bij jezelf moet blijven; gewoon schrijven wat er gebeurd is. Dat kan jij als de beste. Ik geloof dus wel dat dit voor een groot deel echt gebeurd is. Met plezier gelezen.

Dos Wijnhof, altijd mooi van die jeugddingen - ik sluit me aan bij Angus omtrent het autobiografisch gehalte ;) over deze: 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' ik zou het inkorten. Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven, rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.

Mooie term in dit verband: "onherstelbare waterschade" Je hebt het verhaal mooi 'nuchter' neergezet, waardoor het ook op mij (terecht?) authentiek overkomt. In de laatste alinea switch je van later naar nu naar vroeger. Misschien zou ik het mooier vinden als je ". Ik heb nu" vervangt door een komma (en "vroeger" schrapt?).

Ook op mij komt het authentiek over. De titel vind ik ook goed gekozen bij het verhaal. Het begint kabbelend en plotseling is daar het drama, zoals zoiets gaat, en het werpt zijn schaduw naar de toekomst. Wij mochten nooit buiten het zicht in de Loire zwemmen. Het was al bekend dat de stroom daar verraderlijk was, dus moesten we altijd dichtbij de vaders blijven, in het zicht en niet te diep. Ook omdat je zomaar meegesleurd met de stroom tegen een rots kunt aanbotsen met alle gevolgen van dien.

Hallo Dos, Als ervaringsdeskundige op het gebied van waterschade ( 2x maar niet onherstelbaar) en door je schrijfwijze ging ik helemaal op in je verhaal. Mooie opbouw van onschuldige kinderpret naar drama. Als zuid-Limburgse heb ik een goed beeld van de omgeving en dat maakte het des te leuker om te lezen.

Dag Dos, een mooi verhaal. Lekker leesbaar. Nu begrijp ik beter waarom waterdruppels jou niet zo bevallen. :o

Marceline en janp, de drie zinnen blijven me bezighouden. Om het beoogde effect te vergroten kwam ik vanmorgen nog op het idee om de eerste zin te laten eindigen met drie puntjes en het laatste toen te versterken met accenten:'Mijn val werd niet meteen opgemerkt... Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Tóén rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' Jou een beetje kennende janp, vind je dit een gruwel. Omdat ik zelf ook niet weet wat het beste is kies ik voor het moment jouw elegante oplossing en laat die een poos op me inwerken. Misschien wel voor altijd, of niet. Niets zo veranderlijk als de mening over een paar woorden. Maceline, het zijn vaak rare mensen die rare dingen over mij denken naar aanleiding van de verhaaltjes die ik hier te lezen aanbied. Laat ze maar fantaseren, het komt hun creativiteit ten goede.