Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#136 Watervrees

3 april 2017 - 10:28
Watervrees Toen ik vier was liep ik onherstelbare waterschade op. Het gebeurde op een zomerse namiddag. Het was bloedheet en we zochten verkoeling bij een doorwaadbare plaats in de Geul. Dit is een riviertje dat zich in de loop der eonen een breed stroomgebied heeft bevochten op de Zuid-Limburgse mergelheuvels. Nu is de stroom niet breder dan enkele meters. Mijn moeder en haar zus, tante Loeki, hadden enkele dekens uitgespreid op een grasveldje dat bijna tot aan de oever reikte. We waren met vijf kinderen; mijn vier neefjes waren ouder dan ik. We hadden een zwembroek en gympies aan, want de rivierbodem was bedekt met ronde en scherpe stenen. We bouwden een dam van oever tot oever. Het water was er niet dieper dan een halve meter, maar het kostte me moeite om een steen van de bodem te rapen. Daarom werkte ik achter de dam, daar was het water iets minder diep. Plotseling struikelde ik, viel voorover in het sterk stromende water en werd meegesleurd. In mijn onbeholpenheid zag ik geen kans overeind te komen en ademde meer water in dan goed voor me was. Mijn val werd pas opgemerkt toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Iedereen rende toen door het water en langs de oever om mij op te vissen. Ik was bewusteloos en ademde niet meer. In blinde paniek deed mijn moeder wat nodig was: ze hield me eerst ondersteboven en paste daarna om de beurt hartmassage en mond op mond beademing toe. Dat had snel het gewenste resultaat: ik hoorde weer tot de levenden. Nu heb ik een panische angst voor alle soorten oppervlaktewater. Zo heb ik nooit meegedaan aan schoolzwemmen en ben nimmer aan zee of aan een meer geweest. Als ik in Maastricht over de Sint Servaasbrug loop, dan over het midden, bestemd voor de fietsers…

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 10:49
Ach Dos, heb je ondertussen nog geen fietsschade opgelopen? Water ademen is moeilijk denk ik. Je slikte het volgens mij! 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven.' Ik weet niet, ik heb neiging om na het tweede deel de zin af te werken. Beginnen met 'Pas toen ik ... werd mijn val... ' Maar ik ben en blijf een twijfelaar! Weer een stukje echt gebeurd? Want met jou weet ik het nooit! Graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 12:22
Dus daarom zocht je in je verdere leven de woestijn op, Dos ;) Weer een leuk verhaal, ook al verdrink je bijna ...? Net als Marlie heb ik zo mijn twijfels. Heeft een ondiepe geul een sterke stroming?

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 13:40
Ah, vandaar die vakanties in de Alpen. Niets doet mij twijfelen aan het autobiografische in dit fragment. Dus is het wat mij betreft geslaagd. Pst: 'Om de buurt' = 'om de beurt'

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 13:52
Beste Dos, mooi geschreven verhaal. Het heeft inderdaad de uitstraling van een autobiografie. Ik deel de suggestie van Marlie vwb de volgorde bij het opmerken van de val. Een twijfelpuntje van mijn kant; bij "in blinde paniek" heb ik de associatie met dingen die door de paniek verkeerd gaan, dus wellicht die zin beginnen met "Ondanks haar paniek deed mijn moeder..."? De slotzin vind ik goed gevonden! Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 17:31
@ Dos, van jou heb ik geleerd dat je met schrijven dicht bij jezelf moet blijven; gewoon schrijven wat er gebeurd is. Dat kan jij als de beste. Ik geloof dus wel dat dit voor een groot deel echt gebeurd is. Met plezier gelezen.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 17:34
Dos Wijnhof, altijd mooi van die jeugddingen - ik sluit me aan bij Angus omtrent het autobiografisch gehalte ;) over deze: 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' ik zou het inkorten. Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven, rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.

gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 19:25
Mooie term in dit verband: "onherstelbare waterschade" Je hebt het verhaal mooi 'nuchter' neergezet, waardoor het ook op mij (terecht?) authentiek overkomt. In de laatste alinea switch je van later naar nu naar vroeger. Misschien zou ik het mooier vinden als je ". Ik heb nu" vervangt door een komma (en "vroeger" schrapt?).

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 april 2017 - 19:34
Ook op mij komt het authentiek over. De titel vind ik ook goed gekozen bij het verhaal. Het begint kabbelend en plotseling is daar het drama, zoals zoiets gaat, en het werpt zijn schaduw naar de toekomst. Wij mochten nooit buiten het zicht in de Loire zwemmen. Het was al bekend dat de stroom daar verraderlijk was, dus moesten we altijd dichtbij de vaders blijven, in het zicht en niet te diep. Ook omdat je zomaar meegesleurd met de stroom tegen een rots kunt aanbotsen met alle gevolgen van dien.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
3 april 2017 - 20:19
Hallo Dos, Als ervaringsdeskundige op het gebied van waterschade ( 2x maar niet onherstelbaar) en door je schrijfwijze ging ik helemaal op in je verhaal. Mooie opbouw van onschuldige kinderpret naar drama. Als zuid-Limburgse heb ik een goed beeld van de omgeving en dat maakte het des te leuker om te lezen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 11:33
Ach Dos, heb je ondertussen nog geen fietsschade opgelopen? Water ademen is moeilijk denk ik. Je slikte het volgens mij! 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven.' Ik weet niet, ik heb neiging om na het tweede deel de zin af te werken. Beginnen met 'Pas toen ik ... werd mijn val... ' Maar ik ben en blijf een twijfelaar! Weer een stukje echt gebeurd? Want met jou weet ik het nooit! Graag gelezen!
Nee Marlie, fietsschade heb ik daar nooit opgelopen. Water ademen is inderdaad moeilijk. Maar als de ademnood hoog is gebeurt het vanzelf. Je verdrinkt door water in je longen, niet van water in je maag. De zin: Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen., heb ik bewust nogal houterig in drie delen gesplitst, omdat ik de val, het afdrijven en de redding meer aandacht wou geven, door ze in drie aparte zinsdelen te noemen. Het is nl. het belangrijkste moment van het verhaal. Eerst schreef ik: Mijn val werd pas opgemerkt toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Die formulering vond ik te glad, te terloops. Nu ik er weer even bij stil sta, verander ik de zin in drie hoofdzinnen: Mijn val werd niet meteen opgemerkt. Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen. Dat de Geul een riviertje is dat zich in de loop der eonen een breed stroomgebied heeft bevochten op de Zuid-Limburgse mergelheuvels en nu niet breder dan enkele meters is, is het enige aspect in het verhaal dat op waarheid berust. De rest zijn alternatieve feiten, die zomaar waar hadden kunnen zijn; dus fictie. Ik houd van water, vooral als het kraakhelder is. Dank voor je aandacht.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 11:49
Dus daarom zocht je in je verdere leven de woestijn op, Dos ;) Weer een leuk verhaal, ook al verdrink je bijna ...? Net als Marlie heb ik zo mijn twijfels. Heeft een ondiepe geul een sterke stroming?
Meta, het gaat er hier niet om of een verhaal op waarheid berust, maar om de wijze waarop je de waarheid verneukt, of iets netter uitgedrukt, hoe je fictie gestalte geeft. Een ondiepe geul (Geul) kan inderdaad een sterke stroming hebben, die is voornamelijk afhankelijk van het verval en het debiet van de geul. Het verval van de Geul van het beginpunt in België tot in Voulwames aan de Maas is 250 meter; niet gering dus. Behoud je twijfels. Mijn beweringen over de woestijn berusten op waarheid.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 12:00
Ah, vandaar die vakanties in de Alpen. Niets doet mij twijfelen aan het autobiografische in dit fragment. Dus is het wat mij betreft geslaagd. Pst: 'Om de buurt' = 'om de beurt'
Angus, die vakanties in de Alpen doe ik nebenbei. Op dergelijke wijze watervrees oplopen had zomaar gekund. Gelukkig is het niet gebeurd. Ik neem nog steeds graag een duik in het water en heb op Google Earth alle zeeën bevaren. Zelfs afgedaald in de diepte van de Marianentrog. Dank, ook voor je pst-opmerking

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 12:21
Beste Dos, mooi geschreven verhaal. Het heeft inderdaad de uitstraling van een autobiografie. Ik deel de suggestie van Marlie vwb de volgorde bij het opmerken van de val. Een twijfelpuntje van mijn kant; bij "in blinde paniek" heb ik de associatie met dingen die door de paniek verkeerd gaan, dus wellicht die zin beginnen met "Ondanks haar paniek deed mijn moeder..."? De slotzin vind ik goed gevonden! Met vriendelijke groet, Ton Badhemd
Ton, ik verwijs ook naar mijn reactie op Marlie. Ik constateerde dat mijn moeder in blinde paniek handelde en ook dat ze de juiste handelingen verrichtte. Dat 'ondanks' laat ik graag over aan de lezer. Je kunt het als schrijver met een gerust hart achterwege laten, de lezer denkt het er wel bij, zoals blijkt. Dank voor je opmerkingen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 12:24
@ Dos, van jou heb ik geleerd dat je met schrijven dicht bij jezelf moet blijven; gewoon schrijven wat er gebeurd is. Dat kan jij als de beste. Ik geloof dus wel dat dit voor een groot deel echt gebeurd is. Met plezier gelezen.
Riny, voor een kort moment is het allemaal ook echt gebeurd. Ik moet er nog van hoesten. Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 12:36
Dos Wijnhof, altijd mooi van die jeugddingen - ik sluit me aan bij Angus omtrent het autobiografisch gehalte ;) over deze: 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt; pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' ik zou het inkorten. Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven, rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.
Jan, mede door de opmerking van Marlie en jou heb ik nog eens extra aandacht aan de bewuste zin geschonken. Je alternatief is een mooi gepolijste zin, die ik in een andere setting graag had overgenomen, maar voor dat moment in het verhaal te terloops vind. Wat vind je van de drie korte hoofdzinnen die ik nu heb gebruikt en de achterliggende bedoeling ervan? Krijgen de gebeurtenissen (val, wegdrijven en redding) zo iets meer aandacht? Dank voor je aandacht, het houdt ons scherp.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 12:52
Mooie term in dit verband: "onherstelbare waterschade" Je hebt het verhaal mooi 'nuchter' neergezet, waardoor het ook op mij (terecht?) authentiek overkomt. In de laatste alinea switch je van later naar nu naar vroeger. Misschien zou ik het mooier vinden als je ". Ik heb nu" vervangt door een komma (en "vroeger" schrapt?).
gs, dank voor je scherpe blik. Ik begrijp niet goed welke verandering je precies voorstelt. Ik heb er zelf ook nog eens kritisch naar gekeken. Ik heb de alinea als volgt veranderd: Nu heb ik een panische angst voor alle soorten oppervlaktewater. Zo heb ik nooit meegedaan aan schoolzwemmen en ben nimmer aan zee of aan een meer geweest. Als ik in Maastricht over de Sint Servaasbrug loop, dan over het midden, bestemd voor de fietsers… De oude alinea luidde: Later zou blijken dat ik die middag een onbehandelbare watervrees had opgelopen. Ik heb nu een panische angst voor alle soorten oppervlaktewater. Zo heb ik vroeger nooit meegedaan aan schoolzwemmen en ben nog nooit aan zee of aan een meer geweest. Als ik in Maastricht over de Sint Servaasbrug loop, dan over het midden, bestemd voor de fietsers... Beter zo?

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 13:07
Ook op mij komt het authentiek over. De titel vind ik ook goed gekozen bij het verhaal. Het begint kabbelend en plotseling is daar het drama, zoals zoiets gaat, en het werpt zijn schaduw naar de toekomst. Wij mochten nooit buiten het zicht in de Loire zwemmen. Het was al bekend dat de stroom daar verraderlijk was, dus moesten we altijd dichtbij de vaders blijven, in het zicht en niet te diep. Ook omdat je zomaar meegesleurd met de stroom tegen een rots kunt aanbotsen met alle gevolgen van dien.
Odile, dank voor je reactie. De Loire lijkt 's zomers een beetje op de Geul. De geulen in de rivierbedding zijn smal en ondiep en op veel plaatsen doorwaadbaar. Ik heb een aantal jaren geleden een fietstocht langs de Loire gemaakt. Veel zon en regen beleefd. Ook veel fietsplezier.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 13:15
Hallo Dos, Als ervaringsdeskundige op het gebied van waterschade ( 2x maar niet onherstelbaar) en door je schrijfwijze ging ik helemaal op in je verhaal. Mooie opbouw van onschuldige kinderpret naar drama. Als zuid-Limburgse heb ik een goed beeld van de omgeving en dat maakte het des te leuker om te lezen.
Waterschade kun je maar beter niet aan lijf en leden oplopen. Als je goed verzekerd bent kan het ook lucratief zijn. Een huis dat toch al op instorten stond blijkt, nadat het is weggespoeld, veel meer waard te zijn. Het klopt toch dat de middenstrook van de Sint Servaasbrug alleen voor fietsers bestemd is?! Ook dat deel van het verhaal berust op een feit. Dank voor je aandacht, Nancy.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 13:30
Dag Dos, een mooi verhaal. Lekker leesbaar. Nu begrijp ik beter waarom waterdruppels jou niet zo bevallen. :o
Het verhaal is waarschijnlijk lekker leesbaar omdat elk element herkenbaar is. Het is fictie die ook waar gebeurd had kunnen zijn. Jouw waterdruppel en haar metamorfose hadden die eigenschap in het geheel niet. Vandaar dat ze mij voor geen meter bevielen. Maar daarom niet getreurd. Het was een verhaal uit vroeger tijden, begreep ik. Toen had je de lessen van SOL nog niet meegekregen. :) Ook dank voor je reactie, Blavatski.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 april 2017 - 22:43
Dos, Ik vind de drie losse zinnen, [Mijn val werd niet meteen opgemerkt. Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.] mooi, mooier dan met een komma. En altijd mooi als je fictie schrijft waarvan iedereen denkt dat het waar gebeurd is. Alhoewel dat natuurlijk wel het risico in zich heeft dat mensen rare dingen van je kunnen gaan denken. :-)

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 april 2017 - 10:15
Dos wijnhof, je schreef:
Wat vind je van de drie korte hoofdzinnen die ik nu heb gebruikt en de achterliggende bedoeling ervan? Krijgen de gebeurtenissen (val, wegdrijven en redding) zo iets meer aandacht?
deze dus: 'Mijn val werd niet meteen opgemerkt. Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Toen rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' 'niet meteen' - 'pas toen' - 'toen'. Ik zou het samentrekken: Mijn val werd pas opgemerkt toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Iedereen rende enz.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 april 2017 - 11:21
Marceline en janp, de drie zinnen blijven me bezighouden. Om het beoogde effect te vergroten kwam ik vanmorgen nog op het idee om de eerste zin te laten eindigen met drie puntjes en het laatste toen te versterken met accenten:'Mijn val werd niet meteen opgemerkt... Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Tóén rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' Jou een beetje kennende janp, vind je dit een gruwel. Omdat ik zelf ook niet weet wat het beste is kies ik voor het moment jouw elegante oplossing en laat die een poos op me inwerken. Misschien wel voor altijd, of niet. Niets zo veranderlijk als de mening over een paar woorden. Maceline, het zijn vaak rare mensen die rare dingen over mij denken naar aanleiding van de verhaaltjes die ik hier te lezen aanbied. Laat ze maar fantaseren, het komt hun creativiteit ten goede.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 april 2017 - 11:36
Marceline en janp, de drie zinnen blijven me bezighouden. Om het beoogde effect te vergroten kwam ik vanmorgen nog op het idee om de eerste zin te laten eindigen met drie puntjes en het laatste toen te versterken met accenten:'Mijn val werd niet meteen opgemerkt... Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Tóén rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen.' Jou een beetje kennende janp, vind je dit een gruwel. Omdat ik zelf ook niet weet wat het beste is kies ik voor het moment jouw elegante oplossing en laat die een poos op me inwerken. Misschien wel voor altijd, of niet. Niets zo veranderlijk als de mening over een paar woorden. Maceline, het zijn vaak rare mensen die rare dingen over mij denken naar aanleiding van de verhaaltjes die ik hier te lezen aanbied. Laat ze maar fantaseren, het komt hun creativiteit ten goede.
Én de drie zinnen ook nog eens onder elkaar op nieuwe regels geplaatst: Mijn val werd niet meteen opgemerkt... Pas toen ik een meter of vijftien was afgedreven. Tóén rende iedereen door het water en langs de oever om mij op te vissen. Ik was bewusteloos en ademde niet meer. Drama ten top. :)