Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 135 - Uit het keurslijf

‘Ik wil niet klinken als die blauwkous van een tante Wilhelmina, maar je kan als vrouw beter maar niet trouwen.’ Theo, voluit Theodora en mijn beste vriendin, knippert haar tranen weg. ‘Oh, Theo,’ zeg ik. ‘Nou, het is toch zo.’ Ze staat op als het getoeter van Alberts Alvis klinkt. Met haar handen onder haar dikke buik kijkt ze hoe hij wegscheurt. Mijn gedachten glijden naar hoe het was. Schoeversdiploma op zak en een baan op kantoor. Echte flapper-girls waren we! Als ik mijn ogen sluit zie ik ons weer dansen. De Lindyhop, de Charleston. Aanbidders te kust en te keur en de wereld aan onze voeten. Maar Theo moest zo nodig trouwen met die flapdrol van een Albert, onze baas. ‘Waar zal hij heengaan?’ onderbreekt Theo mijn gedachten. ‘Gisteren bij Maison de Bonnetterie hoorde ik fluisteren dat Albert steeds gezien wordt met Robinetta. Robinetta! Die dikke trol? Dat zeiden ze vast om mij te treiteren.’ Ze loopt weg van het raam. Zwijgend doe ik een sigaret in mijn sigarettenpijpje. Ik wil niet zeggen dat ik gisteren in de Jazzclub Albert met Robinetta heb gezien in een wel erg intieme pose. Theo pakt mijn schouders. ‘Zeg eens wat!’ Haar ogen vernauwen, ‘het is toch niet waar?’ Ze wordt rood. ‘Rustig nou Theo. Je moet je niet zo opwinden, dat is niet goed voor de baby,’ zeg ik. Ze valt neer in haar stoel, even is ze stil. Dan veert ze op. ‘Oh Frankie, beloof mij dat je nooit trouwt! Maak onze droom waar en blijf een werkende vrouw. Maar….,’ er breekt een lachje door, ’… zorg bovenal dat je een echte femme fatale blijft!’ Theo pakt mijn handen vast. Tja, dat laatste lukt mij natuurlijk nooit. Maar het eerste? ‘Ja Theo, dat beloof ik!’

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk, Marceline dat je de opdracht zo nauw hebt gevolgd. Vooral Frankie vind ik goed vonden! En Robinetta, waar heb je die vandaan gehaald? Tijd vd Charleston, moest geweldig zijn. De kleding, de danspasjes, het sigarettepijpje, de kapsels. Alvis-wagens. (Eerlijk gezegd, als ik je profielfoto zie, zie ik je met een haarbandje, of hoe dat ook heet, en een sigarettepijpje!) Moet Albert niet Alexander zijn? En trouwen met die flapdrol. Als Vlaming ken ik dat niet, een Schoeversdiploma. Bestond dat al in de jaren 20? Een vrouwenemancipatie en vrouwenrecht avant la lettre. Ik moest lachen dat je geen 'femme fatale' wilde worden.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Marlie, voor je leuke reactie. Oei Alexander/Albert: dat was een slordige fout. Gelijk aangepast. Ik had eerst Alexander maar vond dat net iets te plechtig. Dus heb ik het veranderd in Albert. Schoevers is opgericht in 1913 weet ik inmiddels. Leuk citaat: 'Met honderden tegelijk leerde Schoevers generaties jongedames foutloos blind typen op de maat van de charleston.' Haha, ik met zo'n haarbandje en een sigarettenpijpje. In mijn jonge jaren heb ik mij iid wel eens in die stijl verkleed. Groet, Marceline

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk! Of eigenlijk niet, natuurlijk. Je bent misschien wel wat erg enthousiast in je periode-details; én flappers én Charleston én charlestonjurkjes en de boblijn zo opgesomd is wel erg nadrukkelijk, en zeker in een gedachte over jezelf niet helemaal natuurlijk, volgens mij. Goeie titel, trouwens, die dubbel werkt.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@marceline, ik heb met Theo te doen gezien het losbolgedoe van haar gade. [De Lindyhop, de Charleston. In onze Charlestonjurkjes met ons haar in een Boblijn trokken we alle ogen naar ons toe.] Deze zin vind ik té. Te veel details zoals @schrijvenmaar ook zegt. Twee keer charleston na elkaar is niet fraai te noemen. [Maak onze droom waar en blijf een werkende vrouw. Een echte femme fatale!’] Hieruit maak ik op dat als je een werkende vrouw bent, je een femme fatale zou zijn. Dat is natuurlijk niet zo. Ik zou het anders formuleren. Onderhoudende tekst, Marceline.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijvenmaar en Mili, Dank voor jullie opbouwende feedback! Ik was zo enthousiast over de roaring twenties dat ik inderdaad niet kon stoppen met de details. En dan heb ik toch een ander nodig die mij daar op wijst. Dank daarvoor @Mili, van jou concrete tips heb ik dan ook gelijk gebruik gemaakt. Ik heb een zin geschrapt en de ruimte voor de extra woorden gebruikt om de zin 'Een echte femme fatale' los te maken van de werkende vrouw. Want het zou toch wat zijn als je als werkende vrouw meteen een femme fatale bent. Groet, Marceline

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap geschreven, marceline. Grappig dat je beide vrouwen mannennamen hebt gegeven. Ze moesten natuurlijk hun mannetje staan in die tijd ;)

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een leuk verhaal, Marceline. Maison de Bonneterie en Schoevers, ik zat meteen in Utrecht. Misschien waren die zaken ook wel samen in Amsterdam. Had je tijdens het schrijven Charleston muziek opgezet, of hoorde je dat vanzelf al. Ik zie die danseressen voor me, al draaiende met die lange kettingen. Schrijfcoach Marije Catsburg heeft wat in beweging gezet met haar onderwerp.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marceline, Pracht verhaal! Goede weergave van de tijdgeest en de band van de vriendinnen. Ook knap verwoord hoe Frankie worstelt met haar vriendschap voor Theo; wel/niet vertellen wat ze heeft gezien, wel/niet beloven dat ze nooit trouwt. Met veel plezier én ademloos gelezen! Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta, Riny, Ton en Connie, Dank voor jullie reactie en de lovende woorden. Daar word ik heel blij van! Ik vond het ook leuk om me te verdiepen in de details van deze periode. En al had ik de muziek niet op staan, zag ik het allemaal wel voor mij. Groet, Marceline