#132 Blijf zitten waar je zit en verr...
Blijf zitten waar je zit en verr…
Mijn zwager Kuusj is transplantatiechirurg aan het AMC in Leiden. Jaren geleden al heeft hij zich het lot aangetrokken van mijn heimelijk lijden. Rond mijn dertigste namelijk verloor ik in korte tijd mijn weelderige, zwarte haardos. Het begon met kale plekken, alsof een veenbrand mijn schedel had geteisterd. Uiteindelijk werd hij kaal als een neet.
Ik leed eronder.
Kuusj kwam net terug van Princeton University, waar hij enkele jaren aan het hoofd had gestaan van een team veelbelovende bollebozen die revolutionaire transplantatietechnieken perfectioneerden.
Zo hadden ze daar ontdekt dat het DNA-patroon van een varken niet veel verschilde van dat van mensen.
Ook hadden ze op zijn afdeling, met veel nano- en bio-hocus-pocus, de maag van een jong varken getransplanteerd in een dodelijk zieke maaglijder. Het varken heeft het niet overleefd, de patiënt tot op de dag van vandaag wel.
Met deze kennis en kunde heeft Kuusj mij geholpen. Onder narcose heeft hij langs mijn haargrens een incisie gemaakt en de tussenliggende huid uiterst nauwkeurig gescalpeerd. Een techniek die hij van een Sioux-indiaan had geleerd.
In het openliggende gat heeft hij vervolgens een precies passende varkenslederen huid-met-haar getransplanteerd. Het donorvarken lag onder narcose op een naburige operatietafel en was met de laatste wetenschappelijke inzichten voor dit doel geprepareerd.
Ook dit varken heeft het niet overleefd en mijn nieuwe haartooisel slechts drie maanden: toen werd het afgestoten.
Maar zwager Kuusj ging niet bij de pakken neerzitten. Zijn volgende kunststuk ging zeker slagen, beweerde hij.
Mijn hond Duco, een Drentse Patrijs, heeft hij tot driemaal toe ingespoten met mijn stamcellen, en zijn flanken, die elk de helft van mijn nieuwe toupet zouden leveren, met nano-deeltjes ijzeroxide.
Duco werd na de transplantatie dichtgenaaid en herstelde voorspoedig.
Als therapie werd mij drie maal daags een helm opgezet waarin honderden minuscule electromagneten zaten, die de ijzerdeeltjes in de hondse huid alle in één richting trokken; dit om afstoting te voorkomen.
Al een jaar lang maak ik weer met Duco mijn dagelijkse wandeling over het Katwijkse strand. Onze witte dossen wapperen trots als beeldrijm in de wind.
Het ziet er naar uit dat mijn ducse pruik kan blijven.
Scheiding in het midden.
@Dos, altijd weer een feest
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Kuusj, aparte naam. Mooie
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Dos, ik heb je onderhoudende
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
@ Dos, hoe krijg je toch
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Dos, wat een verhaal, ik zie
Lid sinds
8 jaar 9 maandenRol
Leuk verhaal, Dos. Die Duco
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Dos, In de toekomst lossen ze
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
@Dos, apart verhaal dat
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Mili schreef: @Dos, altijd
Lid sinds
13 jaarRol
maddbrug schreef: Kuusj,
Lid sinds
13 jaarRol
Meta Boonstra schreef: Dos,
Lid sinds
13 jaarRol
Riny schreef: @ Dos, hoe
Lid sinds
13 jaarRol
mw.Marie schreef: Dos, wat
Lid sinds
13 jaarRol
jules du lac schreef: Leuk
Lid sinds
13 jaarRol
Willemina schreef: Dos, In de
Lid sinds
13 jaarRol
ccscharl schreef: @Dos, apart
Lid sinds
13 jaarRol
@Dos, je reactie in #12 naar
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
# 9 - Is het omdat ik
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
ccscharl schreef: Lees graag
Lid sinds
13 jaarRol
Mili schreef: # 9 - Is het
Lid sinds
13 jaarRol
Dag @Dos Wijnhof Ik heb me
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Dag Nel, Dank voor je
Lid sinds
13 jaarRol
Waar is de (haar)grens tussen
Lid sinds
9 jaar 1 maandRol
Dos Wijnhof schreef: Dag Nel,
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
marlie schreef: Waar is de
Lid sinds
13 jaarRol
Schrijfcoach Nel Goudriaan
Lid sinds
13 jaarRol