#130 Josefien laat haar masker vallen

Josefien is een lieve meid, daarover zijn we het allemaal eens bij ons in de buurt. Altijd een glimlach op haar gezicht, iedereen wordt door haar gegroet en vaak maakt ze een praatje met deze of gene. Als iemand het moeilijk heeft, gaat zij even langs met een leuk bosje bloemen of ze vraagt je voor een kopje thee of koffie bij haar thuis. Haar appartementje heeft altijd leuke bloemen buiten, kortom het zonnetje in huis. Maar hoe krijgt ze dat voor elkaar? Altruïsme is haar alter ego. Vluchtelingenwerk, kerstkaarten verkopen voor Unicef, oppassen voor moeders, die het moeilijk kunnen bekostigen, dat doet Josefien! Zodat ook die moeders eens even uit de sleur van hun dagelijkse doen en laten zijn. De eendjes worden gevoerd bij heftige kou, ze slaat een wak voor de vogels in de vijver in ons park. En ga zo maar door. Ze doet haar werk bij de tweedehandswinkel: ‘een Tweede Keer’. Daar ontmoet ze natuurlijk mensen, die het niet zo getroffen hebben in onze maatschappij. Zij beurt hen op tijdens een kopje koffie. Dan voert ze de dieren van de kinderboerderij bij het verpleegtehuis hier vlakbij, bij afwezigheid van de dierenverzorger. Eén keer per maand gaat ze weg van donderdagavond tot maandagmorgen. Waarheen ze gaat, niemand die het weet. We vragen het haar niet, uit piëteit wellicht. Toch ben ik wel nieuwsgierig wat ze dan doet. Misschien wel iemand verzorgen, terwijl de huisgenoot een weekendje rust krijgt? Wie had ooit gedacht dat ze de trein naar Parijs neemt en aan het wilde leven deelneemt? Vorige week was mijn buurman in Parijs. Hij is een beetje een schuinsmarcheerder en wie staat daar heel schaars gekleed met zweep en luipaard: Josefien!