Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht # 129 dystopie

10 februari 2017 - 20:34
Klokslag acht uur trekt Bert Vissers, de koperen gewichten van de Friese klok omhoog. Het ratelende geluid is het sein dat iedereen naar de ontbijttafel doet snellen. Bert verwacht dat zijn echtgenote en kinderen netjes gewassen, gekapt en gekleed hun vaste plaats aan tafel innemen. Op ieder bordje liggen drie boterhammen, één met kaas, één met hesp en één met zoet beleg. Na het gebed wenst iedereen elkaar “smakelijk eten” en nuttigt in stilte de boterhammen en drinkt zijn kopje thee leeg. Tevreden kijkt Bert naar zijn familie. Hij is een geslaagd zakenman, een goede echtgenoot en strenge, maar milde vader. Hij heeft zojuist van zijn bad genoten, heeft zich glad geschoren en geniet nog even na van de afgelopen nacht waarin zijn vrouw hem naar behoren bevredigd heeft. Soms heeft hij wel eens "een vergadering die wat uitloopt" en bezoekt hij een deftig bordeel waar “de meisjes” hem verwennen op een manier waar zijn vrouw geen notie van heeft. Bij Willem blijft zijn blik hangen. Deze zoon beangstigt met verhalen waarin hij de toekomst ziet. De vrouw zou gaan stemmen, ze zou een carrière nastreven, een eigen mening erop na houden, haar eigen inkomsten beheren en zelf bepalen of ze kinderen wilde. De echtgenoot zou meehelpen in het huishouden zoals koken, afwassen en schoonmaken. “Emancipatie.” Eens wees Willem naar Bert's auto en zei dat hij er van moest genieten zolang het nog kon want in de toekomst zou iedereen autorijden en urenlang in de rij staan. “File rijden.” Idioot natuurlijk. Hoe kon een arbeider zich een auto aanschaffen, met welk geld en met welk doel? “Vervuiling van onze planeet.” Een soort kastje waaruit gruwel in zijn huiskamer zou worden gespuwd, zou de mens 's avonds aan zijn stoel kluisteren. “Televisie”. Bert reed naar zijn fabriek. Dicteerde brieven aan zijn secretaresses, drukte snel een vochtige zoen in hun nek voor hij ze terug naar de typekamer stuurde. Hij probeerde er niet aan te denken dat zijn secretaresses toekomstgericht ingeruild zouden worden door computers en draagbare telefoons. “Digitaal.” Vreemde, beangstigende woorden.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 februari 2017 - 21:14
Mooi, @Blavatski, het voelt alsof u het van dichtbij heeft meegemaakt. Jaren 1950? Een fraai typerend beeld van een tijdsgeest. De man die het vlees c.q. de hesp sneed. Klein dingetje, ik zou nek zeggen en niet nekje. Of deed u het bewust om ze als tortelende kippen weg te zetten? ;) Wederom goed gedaan. U weet iedere opdracht bijzonder in te gaan.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 februari 2017 - 21:26
Dag Mili, weer kruip je in mijn hoofd; ik had inderdaad eerst nek geschreven. :o Bedankt voor de mooie woorden. Fijn week-end toegewenst. :p Inderdaad 1950.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 februari 2017 - 22:21
Wat mooi verwoord, Blavatski. Zo kort geleden nog maar en toch lijkt die tijd zo ver weg. Graag gelezen.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 februari 2017 - 11:38
@Blavatski, mooi gedaan met een terugblik in de jaren 50. We hadden ons er niets bij kunnen voorstellen. Ik zag ons gezin voorbijkomen, met de strakheid en de regelmaat van die tijd. Maar ook met de onderdanigheid en vaak naïviteit van "moeder, de vrouw". De tegenstelling tussen het heden van toen en de toekomst van toen zijn goed uit de verf gekomen. Mijn complimenten. Was fijn te lezen. Groet Connie

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 februari 2017 - 18:03
Met plezier gelezen, Blavatski. Een zeer originele en stijlvolle invulling van het thema.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 februari 2017 - 22:10
Dag Meta, ja, het lijkt inderdaad niet lang geleden en soms toch ook weer wel. Soms heb ik echt wel heimwee naar die regelmaat en gestrengheid van vroeger. Maar ja, tijden veranderen en we moeten mee veranderen, willen of niet en dat ik nu zo lekker kan computeren en met SOL bezig zijn :o is best leuk.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 februari 2017 - 22:18
Dank je wel Connie voor de lovende woorden. Het is eigenlijk heel raar als je er over nadenkt, hoe het leven veranderd is. En ten goede? Ik weet het niet. Daarom dit verhaal uit de tijd van toen. Ik weet nog hoe mijn vader trots met de eerste platenspeler thuiskwam en hoe bang ik was om de telefoon te moeten aannemen. :confused:

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 februari 2017 - 13:51
Originele invulling van de opdracht, Blavatski. Leuk verteld en makkelijk om te lezen. Die Willem had met zijn toekomstvisie ook een boek kunnen schrijven als dat van George Orwell. Graag gelezen. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 februari 2017 - 9:30
Onwijs originele invulling van de opdracht! Bovendien voor mij als twintiger ook heel interessant om te lezen hoe groot het contrast eigenlijk wel niet was, en dat de wereld waarin ik opgegroeid ben zo onvoorstelbaar leek in de vorige eeuw. Lijkt me leuk om hier meer van te lezen!

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
13 februari 2017 - 13:25
Waarmee bewezen dat een dystropie zo naar nog niet hoeft te zijn. Zijn we niet allemaal blij met ons autootje? Dat we soms iets langzamer moeten rijden, nemen we op te koop toe. Who cares? Dank je Blavatski, dat je ons hebt laten zien dat we niet bang hoeven te zijn voor een beetje onderdrukking, er staat ook iets tegenover. Toch?! Achteraf bezien valt het allemaal best wel mee.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2017 - 14:39
Dag Marije, leuk om een reactie van een twintigjarige te krijgen. Ja, het is onvoorstelbaar hoe de (mijn) wereld veranderd is. Ik zit soms met grote ogen te kijken hoe nu de dagelijkse routine verloopt. Het niet mogen praten tijdens de maaltijd zorgt in onze familie nog altijd voor hilariteit. :o Je hebt me op een idee gebracht. Ik zal op proeflezen af en toe een verhaaltje plaatsen uit mijn jeugd. Gisteren vertelde ik over mijn eerste afspraakje, (64 jaar geleden), men lag slap van het lachen. :lol:

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2017 - 14:48
Dag Dos, wat fijn om zo'n positieve reactie te mogen ontvangen. Fijn voor jou dat je zo blij bent met je auto en de andere positieve veranderingen. Mijn kleinzoon van 19 is ook met zijn eerste auto bezig, een tweedehands BMW waarvan hij het model zo cool vindt. Zijn ogen glinsteren als hij erover vertelt. Dan vergeef ik het hem maar "als hij aan tafel hangt" en eet wanneer hij wil en zijn lange benen bijna op tafel legt. Ik zeg niks, grootmoeders moeten zwijgen... :o De oudere mens is hopeloos ouderwets... Ik lach binnensmonds.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2017 - 14:50
Dag schrijvenmaar, fijn dat je langs bent gekomen en hebt gereageerd. Het stemt inderdaad tot nadenken hoe de wereld altijd maar verandert. Wie weet lacht ons nageslacht met ons tijdperk. :o

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2017 - 14:53
Dag Madbrug, dank je wel voor de positieve reactie. Het was leuk om even in het verleden te duiken en er iets over te kunnen schrijven.Ook voor mezelf was het een verrassing wat er uit de pen kwam. :o

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2017 - 15:41
Hoe dystopie in de jaren '50 tot de wereld van vandaag leidt. Een biezondere inbreng Blavatski. Als je vergelijkt met wat we heden ten dage als dystopie zien (ik verwijs naar alle geschreven stukjes) dan ben ik het eens met Dos in #16. De technologie raast vooruit. Voor- en nadelen zullen uitwijzen hoe de wereld eruit zal zien.