Klokslag acht uur trekt Bert Vissers, de koperen gewichten van de Friese klok omhoog. Het ratelende geluid is het sein dat iedereen naar de ontbijttafel doet snellen. Bert verwacht dat zijn echtgenote en kinderen netjes gewassen, gekapt en gekleed hun vaste plaats aan tafel innemen. Op ieder bordje liggen drie boterhammen, één met kaas, één met hesp en één met zoet beleg. Na het gebed wenst iedereen elkaar “smakelijk eten” en nuttigt in stilte de boterhammen en drinkt zijn kopje thee leeg. Tevreden kijkt Bert naar zijn familie. Hij is een geslaagd zakenman, een goede echtgenoot en strenge, maar milde vader. Hij heeft zojuist van zijn bad genoten, heeft zich glad geschoren en geniet nog even na van de afgelopen nacht waarin zijn vrouw hem naar behoren bevredigd heeft. Soms heeft hij wel eens "een vergadering die wat uitloopt" en bezoekt hij een deftig bordeel waar “de meisjes” hem verwennen op een manier waar zijn vrouw geen notie van heeft. Bij Willem blijft zijn blik hangen. Deze zoon beangstigt met verhalen waarin hij de toekomst ziet. De vrouw zou gaan stemmen, ze zou een carrière nastreven, een eigen mening erop na houden, haar eigen inkomsten beheren en zelf bepalen of ze kinderen wilde. De echtgenoot zou meehelpen in het huishouden zoals koken, afwassen en schoonmaken. “Emancipatie.” Eens wees Willem naar Bert's auto en zei dat hij er van moest genieten zolang het nog kon want in de toekomst zou iedereen autorijden en urenlang in de rij staan. “File rijden.” Idioot natuurlijk. Hoe kon een arbeider zich een auto aanschaffen, met welk geld en met welk doel? “Vervuiling van onze planeet.” Een soort kastje waaruit gruwel in zijn huiskamer zou worden gespuwd, zou de mens 's avonds aan zijn stoel kluisteren. “Televisie”. Bert reed naar zijn fabriek. Dicteerde brieven aan zijn secretaresses, drukte snel een vochtige zoen in hun nek voor hij ze terug naar de typekamer stuurde. Hij probeerde er niet aan te denken dat zijn secretaresses toekomstgericht ingeruild zouden worden door computers en draagbare telefoons. “Digitaal.” Vreemde, beangstigende woorden.