Geen afbeelding
Limoenijsje

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#126 - De groeten aan Rex

 14 december 2016 - 12:56
Lieve oom Peter, Ik stop met schrijven en pak de foto uit het laatje van mijn bureau. Oom Peter kijkt mij ernstig aan vanuit zijn statig driedelige pak. Met enige regelmaat heb ik het afgelopen jaar deze tweedimensionele weergave van mijn oom in handen gehad. Dat was toch helemaal niet eerlijk, ik heb u nooit gekend. Waarom kwam u nooit naar mijn verjaardag? We hebben u wel uitgenodigd. Misschien had iedereen het dan wel begrepen en gingen mama en tante Marion nu nog samen naar pottenbakken. Mijn gedachten dwalen af naar de laatste schaal die mama meenam naar huis, inmiddels bijna een jaar geleden. Daarvoor liet ze mij wekelijks trots zien wat ze had gemaakt en legde uit dat het oceaanblauwe glazuur haar beviel ondanks dat het pastelgroen had moeten worden. Mijn vader en ik staken altijd even de draak met haar kleurrijke creaties als mama mij weer een door haar gemaakte fruitschaal, decoratieve bol, of onhandig gevormde bloempot aanbood, waarna we hard lachtten, alledrie. Het maakt ook niet uit, u kon ook niet weten dat het zo zou lopen. Misschien gaf u het expres aan mij, misschien hoopte u dat het ons dichter bij elkaar zou brengen. Misschien was het een noodzakelijke fout, misschien was mijn naam de enige die u kon herinneren. Ik doe mijn best, oom Peter. U gaf mij vertrouwen en de daarbij behorende verantwoordelijkheid. Ik hoorde van mama dat u ook van honden hield. Ik heb een hondenasiel opgericht in uw naam. Ik denk dat u Rex erg had gemogen. Zijn naam doet het tegenovergestelde vermoeden van hoe hij is, het is een donkerbruine knuffelige Newfoundlander. Ik hoop dat u het daarboven (of waar u dan ook bent) goed heeft samen met uw eigen Rex (mama wist zijn naam niet meer). "Bedankt voor alles." Masja

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 december 2016 - 20:36
@Limoenijsje, welkom hier. Ik moet zeggen dat de clou van jouw tekst mij volledig ontgaat. Waar is het verband dat oom Peter niet op hp's verjaardag komt, de moeder van hp + Marion niet meer naar pottenbakken gaan en de hp een Rex-asiel opent? Dan lijkt oom Peter dement te zijn - hij kon zich misschien alleen hp's naam herinneren - en weet ook de mama zich niet veel te herinneren. Licht me bij. ;)

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 december 2016 - 20:59
Mooie bespiegeling en Rex, een hondenasiel leuk bedacht! Is het: statig driedelige pak ipv statige driedelige pak?

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 december 2016 - 12:07
@limoenijsje: net als bij Mili, ontgaat mij in het begin al de lijn in je verhaal. Wat er tussen de diverse personen gebeurt wordt nergens duidelijk. Wat mis ik? Groet, Connie

Geen afbeelding
Limoenijsje

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 december 2016 - 11:42
@Mili en @ccscharl Mijn doel was eigenlijk om een verdeelde familie neer te zetten, een familie die gebroken is doordat het vermogen naar een nichtje is gegaan en niemand begrijpt waarom. Maar eigenlijk was de familie daarvoor al gebroken, en inderdaad Oom Peter was dement. Het nichtje, nog vrij jong, begrijpt het niet en is daarom boos. Ze wil echter niet boos zijn op haar oom, want ze heeft veel aan hem te danken. Deze tweestrijd in haar gedachten en gevoelens zou ook naar voren moeten komen. Ik zie nu inderdaad dat er misschien teveel onduidelijkheid ontstaat, en teveel open blijft voor interpretatie. Ik ga er nog even aan knutselen maar denk dat ik vooral nog wat oefening nodig heb met het schrijven van zulke korte verhalen. @mw.Marie Volgens mij heb je gelijk, ik heb het aangepast. Alvast bedankt in elk geval voor de feedback allemaal! :)

21 december 2016 - 6:17
Hallo Limoenijsje, De brief heb je mooi verwezen met stukjes uit het nu, waardoor je niet in de brief, maar in de tekst eromheen dingen toe kunt lichten. Alleen is die toelichting voor mij niet toereikend genoeg om te snappen waarom ‘mama en Marion’ niet meer samen pottenbakken. Ik heb het gevoel dat de clou me daarmee ontgaat. Met het noemen van de glazuurkleuren en de kleurrijke creaties laat je mooi zien hoe jammerlijk de moeder faalt in het pottenbakken. Wat ik mis is de langgekoesterde wens die je vervult hebt, het is eerder zo dat je in de nagedachtenis van de oudoom iets hebt gedaan. (lachtten moet lachten zijn) Schrijfcoach Corrie