Die avond zaten Tabbe en Tjaard en Nit-Nit in het buurthuis. Nit-Nit had een spannend verhaal verteld en dronk net een paar slokken bosdruivensap omdat zijn stem droog geworden was, toen er aan de deur geklopt werd. “Kom binnen,” riepen Tabbe en Tjaard verbaasd, omdat er nooit iemand aan de deur klopte. “Ahum,” sprak de gedaante met de witte baard en de rode mantel, die binnentrad. “Ahum, zijn er soms nog kinderen hier?” “Nee,” zei Nit-Nit, “maar wij zijn er wel.” “Dat is ook goed,” zei de gedaante, “ik ben Sinterklaas, en ik ga hier gezelligheid brengen.” “Leuk,” zei Nit-Nit opgewonden. “Ik heb cadeautjes meegenomen voor jullie,” zei Sinterklaas, en hij pakte een pakje uit een grote zak en gaf het aan Nit-Nit. “Alsjeblieft.” Nit-Nit glunderde en hij wilde snel het pakje openmaken. “Ho, ho,” zei Sinterklaas, “je moet eerst het gedicht lezen wat er opgeplakt zit.” Nit-Nit keek op het papier. “Voor Nit-Nit,” zei hij, “van harte gefeliciteerd!” “Nee, nee,” zei Sinterklaas ongeduldig, “dat staat er niet. Geef maar hier.” Nit-Nit gaf het pakje aan Sinterklaas en Sinterklaas begon te lezen: Voor Nit-Nit, Ik wilde je iets moois gaan geven en doolde door het grote bos, daar zag ik alles uit je leven: in ‘t buurthuis ga je helemaal los, vertel je prachtige verhalen. En je beleeft zoveel plezier met schoppenzeven en met dwalen en spelen dichtbij de rivier. Maar ’t meest heb ik toch wel bewonderd wat je maakt met stokjes ambrozijn en dennenappels, soms wel honderd; je bouwsels zijn zo groots als klein. Mag dit cadeau je stimuleren je bouwkunst te perfectioneren. Met vriendelijk groet, Sint Nicolaas. Nit-Nit had ademloos geluisterd en nu maakte hij het pakje open. Er zat een boek in: ‘Een korte geschiedenis van de architectuur in het grote bos.’ Nit-Nit begon te snikken. “Wat is er dan?” vroeg Sinterklaas. “Ik kan niet lezen,” jammerde Nit-Nit, “wat moet ik met een boek?” “Ik heb een idee,” zei Tabbe, “als je voorzichtig de bladzijden van het boek losmaakt, kun je daarmee iets bouwen.” “Ja,” zei Nit-Nit, en hij keek weer vrolijk, “een papieren huis.” “Nee, nee, nee!” baste Sinterklaas. Toelichting: 20 jaar geleden schreef ik zo'n 15 verhalen over vier vriendjes die in het grote bos allemaal avonturen beleefden. Naar aanleiding van de schrijfopdracht begonnen aan een nieuw verhaal.