Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#121-Halloween

4 november 2016 - 16:15
Ze was een kind vol angsten en elk jaar met Halloween betekende dat voor haar een nachtmerrie, een verpletterende ellende van afgrijselijke uitgeholde pompoenen die haar aankeken. Elke nacht was ze bang voor de enge takken op haar gordijnen of dacht ze dat er een man onder haar bed lag. Vanmorgen had miss Sue op school haar verteld over de ' Jimmy Kimmel show', eerst had ze gehuild en vervolgens door haar tranen gelachen over hun plannetje. Thuis, waar het huis was versierd tot een spookhuis en vampieren in de bomen hingen naast de skeletten in de tuin, waar potsierlijke pompoenen naast de voordeur stonden, was ze rechtstreeks naar haar slaapkamer gelopen. Haar ouders werkten hard, waren zelden thuis tijdens het avondeten of als zij ging slapen. Op Halloween waren ze vroeg thuis, zetten de tv aan en gierden het uit bij de Jimmy Kimmel show. Zij verkleedde zich in haar skeletpak, liep langs enkele deuren, schreeuwde trick or threat en rende door naar school waar miss Sue een vergadering had. Zoals afgesproken gaf zij de zak met snoep en miss gaf haar een andere zak. Thuis stonden er flessen Halloween bier op tafel en haar ouders sliepen terwijl de televisie aanstond. Ze liep naar boven nadat ze de zak van miss Sue op de eettafel had gezet. De volgende morgen vroeg klopten haar ouders op haar slaapkamerdeur en riepen' I ate all your Halloween candy' en gierden t uit van het lachen.' Ze sloeg quasi verrast haar handen voor haar gezicht en haar vader riep kwaad dat ze moest huilen zoals als alle kinderen deden in die show. Ze zag dat de kat wat brokjes opat die op de grond waren gevallen. Ze smeet haar deur dicht, hoorde haar ouders nog schreeuwen en klom t raam uit en rende naar school waar miss Sue haar Halloween snoep op haar tafel had gezet.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 november 2016 - 18:18
Wat mooi geschreven Maddbrug wat een jeugd en wat een toestand zielig hoor zo'n meisje, die het met haar Juf moet doe ipv met haar ouders die het te druk hebben met werken, en haar eigen angsten moet reguleren. Vreemde situatie heel veel verwikkelingen in een stukje Je moet er wel bij blijven om het te blijven volgen, Een vooropgezet geheimpje met een gigantisch leuk na effect, goed hoor Mirabella

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
4 november 2016 - 18:47
Knap stukje Maddbrug, hoewel ik aan het eind geen oplossing lees voor haar angsten. Wel heeft ze een aardig truukje uitgehaald om haar ouders een loer te draaien. 'Vanmorgen had miss Sue haar ingelicht over de ' Jimmy Kimmel show', Ja? Moet ik begrijpen dat ze haar ouders de hint heeft gegeven om hiernaar te kijken, zodat ze vrij spel had? 'het huis was aangekleed met vampieren in de bomen ' ... dus staan er bomen in het huis? Ik snap je, denk ik, maar je moet je zinsconstructie wijzigen. 'pompoenen stonden naast bij de voordeur,' hier was je iets te snel, het is of 'naast' of 'bij'. Dus, de kattenbrokken van Miss Sue hebben goed gesmaakt ;) Verrassend, dat het juf Sue is die met dergelijk idee afkomt!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 november 2016 - 19:15
Mili, de clou is het geheimpje tussen de juf en t meisje. Misschien wat ver gezocht, maar wilde toch wat schrijven over Halloween en een geheim. Bovendien ben ik al een tijdje in Amerika en dat is waarom ik die vreselijke show in t verhaal noemde. Mirabella, je heb enigszins gelijk dat het nogal een ingewikkeld stukje was. Ik vond het zelf een beetje geforceerd. Ik zag hier een triest meisje lopen met Halloween en zo kwam ik op t verhaal. Marlie, ik zal die zin wijzigen, ik wilde aangeven hoe sommige huizen zijn aangekleed door Halloween versieringen. Ik ben in Amerika en je weet soms niet wat je ziet in veel tuinen. Miss Sue is haarr juf op school en haar ouders kijken nauwelijks naar het meisje om. Er zijn hier veel sleutelkinderen en zien hun ouders nauwelijks. Dank voor jullie reacties. Ik probeer te reageren op jullie als ik internetverbinding heb.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 november 2016 - 22:59
Dat moet wel een vreselijke show zijn, daar hebben ze daar wel patent op. Het meisje wordt vanaf de eerste regel ongenadig aangepakt, gelukkig brengt Sue wat verlichting. ' I ate all your Halloween candy', :die zin komt wat raar over, maar is misschien ook zo bedoeld, met die rare ouders.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2016 - 13:46
@Madd, zat er extasy of spacecake in de zak van miss Sue? Het blijft me bezighouden. :)

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2016 - 14:36
Anton, dank je, die zin is de knaller van die show, walgelijk. Ouders filmen hun kinderen die in huilen uitbarsten als ouders hun snoep zogenaamd hebben opgegeten. Mili, ik had wat moeite met de opdracht, vervolgens wilde ik toch wat schrijven, zag wat beelden van die walgelijke show op tv en op basis daarvan maakte ik mijn verhaal. Ouders suggereren de volgende morgen dat al het snoep dat het kind heeft opgehaald met Halloween, is opgegeten en krijsen dan die zin, I ate all your Halloween candy, uit. Kinderen barsten in snikken uit, ouders filmen dit en sturen t filmpje naar Die show. Juf Sue had een zak kattenvoer aan t meisje gegeven, hield het snoep van het meisje op school en dat meisje fopte haar ouders..Ze hadden kattenvoer en geen Halloween candy. Vandaar die regel in t verhaaltje dat de kat wat at. Juf Sue was de enige die wat gaf om het meisje. Het is een wat ingewikkeld verhaaltje, volgende week weer een van Hollandse bodem! Dank je voor je doortastende interesse!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 november 2016 - 16:28
Na je uitleg begrijp ik het. Wat ik leuk vind, is de uitleg hoe de Amerikanen Halloween vieren. Een hele happening dus ;) Ben ik blij dat ik gewoon in Nederland woon.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 november 2016 - 14:29
Dank je Jules! Ik vind t ook triest. Meta, rond deze tijd is het pompoengehalte bij de voordeur groot, geen tuin is onversierd. Dank je wel voor je reactie!

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 november 2016 - 18:39
Wat leuk Maddbrug om hier te kunnen lezen over het fenomeen Halloween in Amerika. In welke stad verblijf je en is dat voor een lange tijd? Het verhaal is natuurlijk heel erg verdrietig. Fijn dat Juf Sue met het meisje meespeelt. ;)

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 november 2016 - 21:38
Maddbrug, Ik vind het triest en grappig tegelijk. Je schetst een beeld van de absurde wereld waarin wij leven. De overgewaaide gekte.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 november 2016 - 23:48
Ik ken die show wel, persoonlijk hou ik er ook niet van. En dat 'grapje' ken ik ook; geen fan van. Mooi gevoelig stukje over angsten bij feestdagen. Herkenbaar, heel herkenbaar. Een van mijn kinderen heeft autisme, is gevoelig voor lawaai, lichtjes, etc., voor vanalles wat drukte betekent (leuk gezellig 'sinterklaas'). Wij halen ook geen grapjes uit, hij snapt het gewoonweg niet. Daarom vind ik het geheimpje van de miss met het meisje heel mooi gevonden! Graag gelezen, dank je!

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 november 2016 - 8:42
Hai Madbrug, Ik begreep het verhaal wel, maar na herlezing. Het zit wat ingewikkeld in elkaar, daar komt het denk ik door. Of je moet nog een hint erbij geven dat er een lege doos kattenbrokje in de prullenbak wordt gegooid. Dat het niet meteen duidelijk is, maakt vaak verhalen wat mysterieus en past bij bepaalde verhalen. Hier heb ik het gevoel dat je twijfelt tussen de grap en de angst vertellen. Tragicomedie is een van de lastigste genres om te schrijven. Er is dus een hint extra nodig, maar het moet zeker niet te veel worden.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 november 2016 - 14:20
Blavatski, ik ben weer terug, was in Minneapolis waar ik een paar keer in een jaar naar toe reis. Er lopen heel wat trieste kinderen rond, en daarop baseerde ik mijn verhaal. Willemina, absoluut! En gekker zal t zeker worden, na de verkiezingsuitslag vandaag. Droompiloot, een verschrikkelijke show inderdaad. Autisme is een moeilijk gegeven om mee groot te worden en heeft veel steun nodig. Ik las gisteren dat ze op een school in Amsterdam een autistische klasgenoot elke week een buddy toekenden, een klasgenoot die voortdurend hulp biedt. Dat vind ik een geweldig idee. Wijze woorden Odile, ik wilde dat inderdaad raken, die lijn tussen angst en grap. Jouw suggestie begrijp ik, en het ingewikkelde, dat vond ik zelf ook in dit verhaal. Dank jullie voor jullie reacties!