#118 - Feest

Woensdagavond. De schrijver zit aan tafel en vraagt zich af welk verhaal hij op gaat schrijven. Het verhaal van het feest waarop hij diverse vriendinnen bezwangerde? Nadat nummer zes hem het blijde nieuws verteld had, verloor hij de moed om nog verder naar ‘blij nieuws’ te informeren. Hij vroeg zich af hoe hij het zijn ouders zou vertellen, en of hij – wanneer het zover was – een kraamafdeling zou afhuren. Of dat van het feest dat hij zelf georganiseerd had? Hij had rekening gehouden met de gevoeligheden van alle gasten, verzonnen wie met wie zou praten, en waarover, wie hij bij wie weg zou houden, wie wat zou drinken, wanneer de gasten zouden aankomen. Er kwam niets van terecht. Gasten die elkaar onmogelijk konden mogen, waren geanimeerd met elkaar in gesprek, vrienden die altijd te laat kwamen, waren nu op tijd. En nadat iemand tegen hem zei dat het zo’n geweldig feest was, dat iedereen het naar zijn zin had, besloot hij dat hij nooit meer een feest zou organiseren. Of dat van het feest waarop hij ruzie kreeg? Hij kon niet beslissen. Hij zou er een nachtje over slapen. Morgen op de fiets zou hij besluiten.

en het was een juist besluit, want een ijzersterk verhaal, al hoor ik nu ook graag over die (minstens) zes zwangerschappen

@gs, ik ben weer zo op drift geraakt van je verhaal dat ik eerst moet betijen. ;) Schrijf je later. (zette/zetten)

Dag gs romanticus, in deze twee verhalen vind ik eerder een nogal sarcastisch persoon. Heerlijk dat een mens zoveel facetten kan hebben. Dat houdt het boeiend. :o In de eerste alinea, ja, daarin herken ik de schrijver van "Rust". :nod: Prachtig.

Wat een boeiende teksten, ik lees humor en ironie. Knap gedaan en graag gelezen.

@gs, knap geschreven, zoals altijd spelend met tijd, ruimte en het hoofd van de lezer. 'En in mijn geest zal donderdagmiddag samenvallen met vanmiddag.' Dat dus, o.a. Er heerst weer een zeer bijzondere sfeer, eigenlijk realistisch maar waar ik bijna geen vat op krijg en toch ook net wel. Ik ben definitief fan van jouw bijzondere schrijfstijl! :thumbsup:

Dag GS, Een tekst die vraagt om twee keer te lezen. Een tekst die speelt met het hoofd van de lezer. Een tekst die de lezer uitdaagt wellicht nog een keer naar zichzelf te kijken. Een tekst die vraagt naar meer. Hou dit vast, dan verlies je het niet. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

@Gijs, wat moet ik nu nog zeggen. Je vrouwelijke adepten hebben het hierboven al gezegd. Je speelt oneindig met woorden, je schetst wonderlijke werelden, je fiets in die zin is je alles, laat het niet wegwaaien, de winter komt eraan.

Hoi gs, ja, mooi stukje wat uitnodigt om meerdere keren te lezen. Het drammerige van de hp vind ik mooi neergezet, de drive zit erin tot het eind.

@schrijvenmaar: tja, die zes zwangerschappen. Een verhaal wat zich voor een groot deel in voor mij onontgonnen genres afspeelt. Als ik uitgekeken ben op de genres waar ik nu in schrijf, zal ik me er weer instorten. @Mili: ik heb nu een redelijke indicatie hoe lang betijen duurt bij jou. @Blavatski: sarcasme had ik er toch niet in willen leggen. Iemand die terugwil naar het moment voordat het mis ging, en alles wil vergeten wat er na dat moment gebeurd is; dat kun je toch bijna romantisch noemen? @Viv: dank voor je reactie @Elyse: dank je wel. Ik voel me wel wankel met "mijn schrijfstijl"; heel erg afhankelijk van ideeën die onverwachts opkomen en niet te sturen zijn. @Inanna: ik proef een vleugje Cruijff in je reactie ("hou dit vast, dan verlies je het niet"). Dank je wel. @Mili: in dit geval moet ik toch bekennen dat het verhaal (incl. besluit) er woensdagavond laat al was (ik moest het alleen nog opschrijven); dat ik op de fiets geprobeerd heb het aantal woorden te tellen (werden het er niet te veel), maar dat dat best lastig is. @Anton: 150 woorden maakt drammerig. Dankjewel