Tegen de tijd dat de ME het huis omsingeld had, was het natuurlijk te laat om er alsnog vandoor te gaan en kon ik enkel betreuren dat ik eerder de ruggegraat niet gehad had mezelf achter mijn drankje vandaan te hijsen, terwijl ik de boel voor mijn neus toch zo onmiskenbaar en onherroepelijk de mist in zag gaan. Nu zocht ik dan maar een zo veilig mogelijk heenkomen, aangezien de wapens die aan beide zijden in stelling gebracht werden weinig goeds voor het komende uur beloofden. Aldus ontdekte ik de sauna in de kelder, die weliswaar uitstond, maar waar de schone Sheila voor de nodige hitte zorgde en het leed tot onze op handen zijnde arrestatie danig wist te verzachten. Zo had ik al met al geen onaardige avond en bovendien de wijze les geleerd het nooit op Facebook te posten als mijn ouders eens een weekendje weg zouden zijn.