Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#116 - De hemel hangt

5 oktober 2016 - 12:29

Maar als we de brug opdraaien, ligt de hoeve erbij zoals ik hem al jaren ken. Uitzicht. Stilte. Varkenslucht. Het kroos lijkt alweer zo op gras dat het volgende halfverzopen schaap alleen een kwestie van tijd moet zijn. Die hier trouwens een stuk trager wegtikt dan thuis, dat scheelt weer voor het schaap.

Hoe precies wist ik niet, maar ik heb geprobeerd me erop voor te bereiden. Frank Boeijen en Clouseau had ik destijds opgenomen van de radio. Zoveel schoonheid heb ik nooit gezien. Daar gaat ze. Alsof ze gewoon verder leeft. Zelfs als het niet zo is. Zes jaar geleden, maar ik denk nog elke dag aan haar. Alles denderde door, maar het voelde als stroop in mijn hoofd.

Pap zet de auto uit en ik doe mijn walkman af. Als we de deuren dichtslaan, duikt er een kat een stal in. De hemel hangt hier laag boven de keukentafel, al is de sfeer luchtiger dan destijds, dan ik had verwacht ook. Mijn strenge ooms en tantes weten het blijkbaar ook niet zo goed. Was ik nog een kind geweest, dan was ik nu gewoon weer de grote lege hal ingerend.

Er wordt besloten dat ik opa niet mag zien, omdat hij bang is en onrustig. Ik ben hier ook de enige van de neefjes en nichtjes, zelfs die van hiertegenover zijn er niet. Ik ga maar bij het raam zitten en neem alles in me op. Daarvoor hadden ze me tenslotte meegenomen. Dat ook dit het leven is.

Viv

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2016 - 21:41
Wat een sfeervol verhaal. Door je openingszin zit je meteen midden in het verhaal. Ik lees er nostalgie in, oud (rouw)zeer, een nieuw sterfgeval waar je geen toegang toe krijgt en dat alles met mooie beschrijvingen van de omgeving. Mooie beschrijvingen van tijd en omgeving ook: de tijd die trager weg tikt, de zinnen van de liedjes als een kort verhaal achter elkaar gezet, de hemel die laag hangt, .... luchtiger dan destijds, ik ga maar bij het raam zitten en neem alles in me op..., heel erg fraai vind ik. En de slotzin 'dat dit ook leven is' mooi en intrigerend. Ik heb de tekst een paar keer gelezen om de bedoeling te laten doordringen en dat vond ik geen straf :) .

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2016 - 11:49
Hoi Viv, dank je voor je complimenten! Ik heb er met liedjes en apparatuur inderdaad een zeer specifiek tijdsbeeld ingestopt, en geprobeerd dat te laten contrasteren met de tijdloosheid van het platteland, de tijdsbeleving van de protagonist, en de echte tijd die genadeloos doortikt. En er zitten zoals je al merkte ook andere, abstractere verwijzingen in naar de tijd als fenomeen: primair natuurlijk het leven versus de dood, maar ook de vorm van een coming of age-verhaal; en met het motief van rouwverwerking en (tussen de regels door) religie ook iets over wat de tijd eigenlijk is, hoe je hem beleeft en waar hij voor dient. Al met al best veel inhoud in zo'n korte alinea, dus zeer begrijpelijk dat je hem een paar keer moest doorlezen :-).

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2016 - 12:50
Fijne, mooi geschreven tekst. De leeftijd van de hoofdpersoon blijft voor mij een beetje onduidelijk. Hij is, getuige de laatste alinea, geen kind meer, maar schaart zichzelf wel onder de neefjes en nichtjes, en hij mag Opa (hoofdletter) niet zien. Ook de gelegenheid blijft voor mij een beetje raden: is Oma overleden? Is Opa ziek? Je tekst intrigeert, dat zeker. Dat liedje van Frank Boeijen gaat over een overleden kind; het liedje van Clouseau over de aantrekkelijkste vrouw ter wereld. Die zin 'Zes jaar geleden ...', is dat een songtekst, of is daar de hp aan het woord? Ik raak een beetje in de war. Graag gelezen.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2016 - 14:48
Thanks voor je reactie, Ostinato! Uit de overigens niet bestaande rest van de tekst zou kunnen blijken dat het gaat om een puber die als kind zijn vriendin verloren heeft, en om welk sterfgeval het hier gaat.