Dank je, Nel.

Dank je voor je reactie, Odile. Ik moet bekennen dat ik de opdracht niet helemaal gevolgd heb :o Ik heb hem gelezen en ben daarna in de tuin gaan zitten. De tuin, en het leven dat zich daarin en daar omheen afspeelt, is voor mij een bron van rust, nederigheid en inspiratie. Er staan twee appelboompjes die vruchten dragen. Het was mooi weer. Sinds een maand zwieren er hier twee boomvalken door het zwerk. Prachtige vogels. Ik heb een hekel aan de herfst en de winter. Ik probeerde in te schatten hoeveel lentes en zomers ik nog te goed heb. Free writing doe ik in gedachten, zonder pen en papier. Vaak zelfs onbewust. Toen ik weer in mijn schrijhok zat, kwam het gedicht bijna als vanzelf. Observatie en introspectie zijn voor mij de bron van het schrijven.

Dank je, Dos. De appelboompjes staan hier sinds vier jaar. Fris en fruitig. Desondanks lagen ook hier - sinds een paar weken - sporadisch al wat kleine appels in het gras. Het niet benoemen daarvan schaar ik onder de dichterlijke vrijheid.

Dank je, Tja. En zo zie je maar weer. Ik denk dat als ik zou vragen naar een mij karakteriserend trefwoord, subtiel ergens achteraan in de rij staat :nod:

Dank je, gs. De vlucht van boomvalken is echt een lust voor het oog. Daarnaast zijn ze ook niet echt terughoudend in het aandacht vragen voor hun aanwezigheid door middel van hun roep. Echt een topvogel :) :thumbsup:

Ah, gelukkig Odile. Ik had je ook niet als streng ingeschat :) Wel wil ik je 'kwellen' met een gewetensvraag. Denk je niet dat rust zoeken, onder de druif en/of naast de vijgenbomen, of aan de rand van een vijver (zoals Dos dat beschrijft - en waar ondergetekende ook veel inspiratie haalt-) effectiever is dan freewriting? (Die rust kan iemand wat mij betreft ook vinden aan de rand van een Formule 1 circuit. Het gaat mij meer om de waarde en betekenis van een plek waar er niets meer en minder is dan 'de schrijver' die zich verbonden voelt met zijn kern.)

Dank je voor je reactie, Mili. Ik haat de herfst, nog meer dan de winter. Alleen al het idee dat we over een paar dagen meteorologisch gezien weer die grijze periode ingaan, stemt me bitter. Voor wat betreft:

Zij kruisen de bries van leven is even adembenemend

Ook weer dank. Maar het adembenemende ligt toch echt in de vlucht van de boomvalken. Waar andere roofvogels cirkelen, bidden, of op een paal of vanaf tak spieden, lijken boomvalken rusteloos op zoek. Dan weer klapwiekend, dan weer glijdend. Onvoorspelbaar. Adembenemend. Da's dan toch 'my kind of bird'.