Gs, mooie beeldspraak, maar ik viel een beetje over de herhaling van 'wereld' in de tweede en derde regel. Kan je het onwerelds licht niet vervangen door onaards? de laatste drie regels geven me kippenvel: ik wou dat ik zo een mooie omschrijving had kunnen bedenken! graag gelezen!

De zin die hij sprak kwam rechtstreeks uit de hemel. Verblindde mij met een licht zo buitenaards. Koortsachtig bezocht ik alle bronnen in mijn wereld Maar de warmte van de zin deed ze droogstaan. Nergens een spoor van het begin van een wederwoord. Ik wist me verslagen, stond op en gaf hem een hand. Mocht ik me laven aan het zilver dat ik behaalde? Na dat eeuwigdurende moment dat die zin mijn wereld vulde Was alles wat ik ooit gemaakt zijn betekenis verloren. Ik zou nooit een mooiere reden vinden om te sterven.

Hallo gs, Interessant om je eens in de psyche van de tweede-prijswinnaar te verdiepen. Even dacht ik dat het gedicht na 'gaf hem een hand' eindigde. Dat zou een krachtig einde zijn geweest. Het sterven dat je nu als einde gebruikt is dan weer behoorlijk 'over de top'. Een paar dingen die met woordkeuze of smaak te maken hebben: 'weerwoord' is wat minder deftig dan 'wederwoord'. 'Laven' vind ik hier niet zo mooi. Bij 'laven aan' denk ik toch eerder aan eten of drinken dan aan een medaille. Ik ben benieuwd of je nog aan dit gedicht gaat schaven. Groet van Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal