Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 1 augustus 2016 - 18:13

# 105 Gevallen in de Eerste Wereldoorlog

Gevallen in de Eerste Wereldoorlog ‘-Komm, ich zeig’s dir- kom ik zal het je laten zien’. We liepen naar buiten en met uitgestrekte arm en wijsvinger wees Alfred naar de uiterste punt van de steil omhooglopende wei, waar het kale hooiland werd onderbroken door een uitstekende rotspunt … Ik was drie weken te gast bij Alfred Eder op zijn boerderij in Hintertux, aan het einde van het Zillertal. Bij aankomst heersten er tropische temperaturen in dit deel van Oostenrijk en Alfred was al druk doende de alpenweide rond zijn boerderij te maaien. De dagen erna zouden we het gemaaide gras handmatig met een hark verspreiden om het gelijkmatig te laten drogen en daarna nog eens keren om het uiteindelijk naar de hooischuur te versjouwen. Na vier dagen was ik afgepeigerd, had ik het uiterlijk van een roodhuid en had blaren op mijn handen zo groot als een ouderwetse rijksdaalder. Maar mét Alfred was ik voldaan dat we het geschafft hadden vóór het aangekondigde onweer zou losbarsten. ’s Avonds zaten we bij elkaar in de Stube, of bij goed weer buiten op het bankje. Ik genoot van het uitzicht op de gletsjer, en samen van de Schnaps en de verhalen die we elkaar vertelden. Ik had enkele dagen eerder een aangrijpend verhaal gelezen over een soldaat uit de Eerste Wereldoorlog. Hij vocht een zinloze strijd aan de Somme en zag hoe dagelijks zijn kameraden en ‘vijandige strijdmakkers’ aan flarden werden geschoten. Ze vielen zogenaamd voor het vaderland. De alles doordringende stank van vuil vlees en het erbarmelijke geschreeuw had hem tot inkeer gebracht. Ten overstaan van God vroeg hij zich af wat de zin was van dit gruwelijke spektakel en of het niet van meer moed zou getuigen als hij het de rug toekeerde. Dit verhaal, aangevuld met beelden uit mijn eigen mentale archief, vertelde ik Alfred. Hij was onder de indruk en tot vochtige ogen geroerd. We hadden al enkele borreltjes op. Toen veerde Alfred op. ‘Mijn grootvader is ook in de Eerste Wereldoorlog gevallen. Niet aan de Somme, maar aan de Ziller’, zei hij en nam me aan mijn arm mee naar buiten. ‘Kijk’, hij wees naar het hoogste punt van de alm achter de koeienstal, die zich tot wel honderd meter hoger uitstrekte. ‘Bij het hooien is hij uitgegleden op de steile helling en naar beneden gerold. Met zijn hoofd botste hij tegen die uitspringende rotspunt daar en zijn schedel barstte in tweeën. Dat was op 4 juni 1916, precies honderd jaar geleden.’

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijfcoach O… 2 augustus 2016 - 8:54
Mooi verhaal, zonder de spanning van opgeroepen vragen toch uitnodigend om verder te lezen, omdat het zoveel sfeer ademt. De titel roept wel spanning en verwachting op.

Profile picture for user Mili

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili 2 augustus 2016 - 14:36
@Dos, ik was even op vakantie, bij jou, zat in de Stube, luisterde en dronk mee. Het is een warme vertelling. Ik moet natuurlijk weer even kritisch doen: een hark is toch sowieso handmatig? [De alles doordringende stank van vuil vlees ...] Met name de twee laatste woorden indrukwekkend. Geschafft een leuke toespeling? Fijn je weer gelezen te hebben.

Profile picture for user janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
janpmeijers 2 augustus 2016 - 15:51
Dos Wijnhof, Mooi van sfeer (en uitzicht) met een originele twist aan het eind . deze zin viel mij ook op: 'De alles doordringende stank van vuil vlees en erbarmelijk geschreeuw had hem tot inkeer gebracht.' dat vlees (van zijn kameraden) was juist schoon en vers zou ik zeggen.

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 2 augustus 2016 - 18:17
Mooi verhaal, zonder de spanning van opgeroepen vragen toch uitnodigend om verder te lezen, omdat het zoveel sfeer ademt. De titel roept wel spanning en verwachting op.
Odile, dank voor je reactie. Toch begrijp ik "zonder de spanning van opgeroepen vragen" niet goed.

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 2 augustus 2016 - 18:47
@Dos, ik was even op vakantie, bij jou, zat in de Stube, luisterde en dronk mee. Het is een warme vertelling. Ik moet natuurlijk weer even kritisch doen: een hark is toch sowieso handmatig? [De alles doordringende stank van vuil vlees ...] Met name de twee laatste woorden indrukwekkend. Geschafft een leuke toespeling? Fijn je weer gelezen te hebben.
Mili, je kunt het geloven of niet, maar toen Alfred en ik zo zaten te mijmeren in onze Stube had ik sterk het gevoel dat jij er ook bij was. Telkens als Alfred het glaasje vol schok zei ik 'Mili lust er vast ook nog wel een'. Er kwam geen antwoord, dus stemde je toe. Wat zijn we doorgezakt en wat hebben we de beest uitgehangen. Kun je het je nog herinneren? Ook dat je de Dirndl van zijn moeder hebt aangetrokken?Je jodelt niet slecht, volgens Alfred. De hark is niet so wie so handmatig. Er bestaan ook tweewielige, motoraangedreven harken. Maar daar beschikte Alfred niet over. Te duur voor zijn zes koeien groot veebedrijf. 'Handmatig' kun je volgens Alfred terugproeven in de melk en kaas die er van gemaakt wordt. Nee, geen toespeling. Angela moet het zonder mijn propaganda doen. Zij schafft het alleen wel. En dank voor je reactie.

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 2 augustus 2016 - 19:34
Dos Wijnhof, Mooi van sfeer (en uitzicht) met een originele twist aan het eind . deze zin viel mij ook op: 'De alles doordringende stank van vuil vlees en erbarmelijk geschreeuw had hem tot inkeer gebracht.' dat vlees (van zijn kameraden) was juist schoon en vers zou ik zeggen.
Janp, aan het front, in en buiten de loopgraven, stonk alles. De verse rekruten misschien nog niet. De sanitaire voorzieningen waren slecht. De doodgeschoten soldaten werden wel afgevoerd, maar de weggerukte ledematen die buiten de loopgraven terecht waren gekomen, bleven daar liggen en de flarden vlees, darmen en bloed, die op de wanden van de loopgraven terecht kwamen, werden er niet afgeschraapt. Al die achtergebleven mensenresten hadden maanden de tijd om vuil te worden, want zo lang werd er vaker vanuit dezelfde loopgraven gevochten. Deze beelden staan me voor ogen sinds ik 'Im Westen nicht Neues' heb gelezen. Maar Jan, je opmerking was scherp. Dank en houen zo.

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marietje 2 augustus 2016 - 20:38
Jij nam me mee naar mijn vakanties van vroeger: toen ik als kind in Oostenrijk drie weken lang samen met mijn ouders verbleef in een Gasthoff/ boerderij. Hooien op een schuine berg met als dank een koud flesje Coca Cola. De geur van hooi brengt die herinneringen altijd terug. De clou van het verhaal grappig gevonden. Als er geen held is in de familie dan maak je er 1. ;)

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 2 augustus 2016 - 20:48
Marietje, ik ben het met je eens: niets lekkerder dan de geur van vers hooi, gemengd met diverse kruiden. Kan Chanel niet tegen op. Dank voor je reactie.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Coach Marijcke Cauwe 2 augustus 2016 - 20:58
Dag Dos, ik hou het ook op de geur van het verse hooi en de mooie herinneringen die je verhaal bij mij opriepen waarvoor dank. Het onsmakelijke van een oorlog, tja, Dos, daar hou ik niet van, verschrikkelijk wat mensen elkaar moeten aandoen door de machtshebbers achter de schermen 'lees loopgraven'. :confused:

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 2 augustus 2016 - 21:19
Dag Dos, ik hou het ook op de geur van het verse hooi en de mooie herinneringen die je verhaal bij mij opriepen waarvoor dank. Het onsmakelijke van een oorlog, tja, Dos, daar hou ik niet van, verschrikkelijk wat mensen elkaar moeten aandoen door de machtshebbers achter de schermen 'lees loopgraven'. :confused:
Blavatsky, wij horen bij het gelukkige soort mensen dat de geur van een vers bundeltje hooi weten te waarderen. Fijn dat ik mooie herinneringen bij je losmaakte.

Profile picture for user Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Willy Huisman 2 augustus 2016 - 22:17
Mooi geschreven, Dos. Ik werd meegenomen in je verhaal. Mooi gedoseerd, die Duitse tekst ertussen. Ik vind de manier waarop je het verhaal begint ook bijzonder leuk. Levensecht, en zo niet : fraai bedacht :) .

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus 2 augustus 2016 - 22:21
Los van de prettige jeugdherinneringen aan de almen en berghofen, kreeg ik nog een andere associatie. Donald Trump die in reactie op zijn onbehouwen reactie op een rede van een moslim ouderpaar op het offer dat hun zoon bracht - zijn leven - in een interview verklaarde dat ook hij offers had gebracht. Jawel, mijnheer had de wereld verrijkt met vastgoed. Ik schat Alfred hoger in. maar de allegorie ligt op de loer.
De alles doordringende stank van vuil vlees en erbarmelijk geschreeuw
Volgens mij is het: De alles doordringende stank van vuil vlees en het erbarmelijk geschreeuw. Anders lijkt het te zeer alsof erbarmelijk geschreeuw stinkt. De tussenvoeging van 'het' is volgens mij taaltechnisch op zijn plaats. Had ik al gezegd dat ik het een prettig sfeervol stukje vond? Bij dezen :)

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 2 augustus 2016 - 22:44
Los van de prettige jeugdherinneringen aan de almen en berghofen, kreeg ik nog een andere associatie. Donald Trump die in reactie op zijn onbehouwen reactie op een rede van een moslim ouderpaar op het offer dat hun zoon bracht - zijn leven - in een interview verklaarde dat ook hij offers had gebracht. Jawel, mijnheer had de wereld verrijkt met vastgoed. Ik schat Alfred hoger in. maar de allegorie ligt op de loer.
De alles doordringende stank van vuil vlees en erbarmelijk geschreeuw
Volgens mij is het: De alles doordringende stank van vuil vlees en het erbarmelijk geschreeuw. Anders lijkt het te zeer alsof erbarmelijk geschreeuw stinkt. De tussenvoeging van 'het' is volgens mij taaltechnisch op zijn plaats. Had ik al gezegd dat ik het een prettig sfeervol stukje vond? Bij dezen :)
Nee Angus, dat had je nog niet gezegd. Dank je. Jij had natuurlijk wel in de smiezen dat ik refereerde aan jouw WO I-verhaal van enkele weken geleden. Ik was toen ik het las niet in de gelegenheid om er mijn waardering over uit te spreken. Dat heb ik nu in dit verhaal alsnog gedaan; zij het verkapt. Ik heb getwijfeld, dacht dat het geschreeuw wel zonder 'het' zou kunnen, dat de geoefende lezer 'stank' niet zou koppelen aan 'geschreeuw', maar als een geoefende lezer gaat mierenneuken dan gebeurt het dus toch. Om alle twijfel weg te nemen zal ik het veranderen. Een beetje gelijk heb je toch wel.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus 2 augustus 2016 - 22:55
Jij had natuurlijk wel in de smiezen dat ik refereerde aan jouw WO I-verhaal van enkele weken geleden.
Om eerlijk te zijn, nee. Dank je voor het stijlvol verweken van je blijk van waardering, Dos.

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijfcoach N… 3 augustus 2016 - 12:00
Een bijzonder verhaal, Dos. De sfeer, de geuren die je oproept blijven hangen. Het einde was een totale verrassing. Op mij had het slot het effect, dat de gruwelijke beelden uit de WO1 op een bijna slapstickachtige wijze werden overstemd (m.n. door het beeld van de gespleten schedel).

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 3 augustus 2016 - 14:11
Jij had natuurlijk wel in de smiezen dat ik refereerde aan jouw WO I-verhaal van enkele weken geleden.
Om eerlijk te zijn, nee. Dank je voor het stijlvol verweken van je blijk van waardering, Dos.
Vreemd Angus, bij het lezen van ‘WO I’, ‘zinloze strijd aan de Somme’ en ‘Ten overstaan van God vroeg hij zich af wat de zin was van dit gruwelijke spektakel en of het niet van meer moed zou getuigen als hij het de rug toekeerde’ , moet jij toch een licht déjà vue-gevoel hebben gekregen?! Zo lang is het toch niet geleden dat je dat verhaal schreef.

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta Boonstra 3 augustus 2016 - 14:39
Zillertal, nog steeds één van mijn favoriete vakantiebestemmingen :) Knap, hoe je aan de ene kant de rust en de eenvoud van het boerenleven in de alpen beschrijft. De voldoening na een dag hard werken met een Schnaps in de Stube en uitzicht op de gletsjer. Hoe heerlijk kan het leven zijn. En dan ineens de verschrikkingen van 'WO 1', die zo te lezen volledig aan Alfred voorbij zijn gegaan. Of steekt hij zijn kop in het zand? ;)

Profile picture for user Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof 3 augustus 2016 - 14:44
Een bijzonder verhaal, Dos. De sfeer, de geuren die je oproept blijven hangen. Het einde was een totale verrassing. Op mij had het slot het effect, dat de gruwelijke beelden uit de WO1 op een bijna slapstickachtige wijze werden overstemd (m.n. door het beeld van de gespleten schedel).
Het einde is zeker slapstickachtig. Om afstand te nemen van de juist gepasseerde ellende maakte Alfred de vergelijking met de dood van zijn grootvader, die ook gevallen was, niet in de eerste wereldoorlog maar tijdens, niet aan de Somme, maar aan de Ziller die door zijn dal stroomde, en hij viel niet voor zijn vaderland, maar op zijn vaderland. Maar dood was hij. Dank voor je reactie.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus 3 augustus 2016 - 18:01
Vreemd Angus, bij het lezen van ‘WO I’, ‘zinloze strijd aan de Somme’ en ‘Ten overstaan van God vroeg hij zich af wat de zin was van dit gruwelijke spektakel en of het niet van meer moed zou getuigen als hij het de rug toekeerde’ , moet jij toch een licht déjà vue-gevoel hebben gekregen?! Zo lang is het toch niet geleden dat je dat verhaal schreef.
Dat gevoel was er wel, maar er zijn denk ik meer verhalen over geschreven. En dat dat korte stukje van mij door jou als lezer dan als aangrijpend wordt gewaardeerd, ervaar ik als een mooi compliment, maar bij lezing van jouw bijdrage dacht ik daarom dan wel weer dat het over een ander verhaal ging. Vandaar. Nogmaals dank.