Al maanden denkt hij erover na, in zijn hoofd is het bijna perfect. De gedachten en plannen vullen zijn hele lichaam, als hij het nú niet vertelt, zal hij vast en zeker ontploffen. Zijn moeder is de enige hindernis waar hij geen plan voor kan bedenken. Schoorvoetend loopt hij naar haar toe, ze zit in de tuin en geniet van de warme zon op haar gezicht. “Mam, mag ik eens iets vragen?” “Ja natuurlijk jongen, is er iets? Je weet dat je me alles kan vertellen.” “Mam, ik zou zo graag op wereldreis gaan, onbekende streken verkennen en in contact komen met andere culturen. Ik wil de mooiste natuur doorkruisen, de hoogste berg beklimmen en het diepste meer overzwemmen. Ik heb een lijst gemaakt van plaatsen waar ik zeker geweest moet zijn. Ik wil…” “Maarten, wacht even. Ik zie dat je enthousiast bent, maar je bent net vijftien. Ik denk dat je beter nog een paar jaar kan wachten voor je zo een avontuur tegemoet gaat. Maar ik wil je wel helpen zoeken naar de mooiste plekjes op aarde. Dan ben je binnen een paar jaar klaar om te vertrekken! Echte ontdekkingsreizigers plannen hun reis ook jarenlang voor ze vertrekken.” “Mam, ik wist dat je dat ging zeggen, maar ik wil nú al gaan, helemaal alleen de wereld verkennen.” “Maarten, wees nu niet boos, als je later zelf kinderen hebt, zal je mij wel begrijpen. Wil je alsjeblieft in het dorp naar de bakker gaan voor een brood?” “Mam, ga je met me mee naar het dorp?”