Vroeger kon ze regelmatig verlangen naar zeegroene nagellak, roze skischoenen, oranje sandalen of een turquoise hangmat met een goudgeel schelpenpatroontje. Maar ze had een hekel aan spelletjes en op een dag dacht ze: Voor je het weet ben je een kwartet. Sindsdien hoort en drinkt ze zalmroze geluiden en drie keer per dag rozenbottelthee. 's Avonds kiest ze meestal voor een mok gekookt water met honing, kaneel en een kruidnageltje. Zoals ook vanavond. Op haar veranda steekt ze een uitgevallen blad terug in een kerstster, in de hoop dat het nog even blijven zal, en in het gras telt ze de paarsroze bloemen van de bougainville; het zijn er zeven. Zeven takken moeten daarboven dus iets missen, of is het er één die helemaal niets meer heeft? Haar blik rust wat uit op een wolk in de vorm van een stoeltjeslift, ze ruikt een nieuw jaargetijde. Een citroengele vlinder fladdert voorbij en binnen heeft haar rode kater zijn yoghurt op. Ze sluit haar ogen en verlangt niets meer. Alleen de kleuren wil ze houden.