Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#95 Het wolkje melk

Het was koud. De straat onderging gelaten de aanhoudende windstoten. De drang om de maan recht te trekken hield mij overeind. Ik wist nog niet of ik iets over die drang zou zeggen toen ik tegenover haar plaatsnam. Ik bestelde koffie. Het wolkje melk dat ik morste hing scheef over mijn tas. 'Elise' zei ik. 'Laten we ze rechttrekken'. Ze lachte. Niet meer of niet minder. 'Elise' herhaalde ik. 'Laten we de maan rechttrekken'. Ze keek in mijn ogen en zweeg. Haar blik hield mij overeind. Ik probeerde van mijn koffie te drinken, maar de drang bleef. Buiten stormde het.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Tommot, welkom. Ik houd van je tekst. Scheef hangende wolkjes, drang om de maan recht te trekken ... Het voelt als poëzie. 'Tas' 'verraad' je. Vlaanderen? Er is iets van een kommakwestie. '... zei ik, 'laten we ...' Blijf je? :)

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:-) Dankjewel Mili. In Vlaanderen is het inderdaad 'tas'. ('Elise' herhaalde ik. 'Laten we de maan rechttrekken'.) Deze zin bedoel je. Misschien kan een komma ook, maar ik wilde een moment van rust laten tussen het herhalen van haar naam 'Elise' en het haar weer verder aanspreken met de zin: 'Laten we de maan rechttrekken'. Een soort van uit verwarring brengen. Ik weet niet of je hiermee snapt wat ik bedoel? Tommot

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Tommot, hier geniet ik van. Ik hoop dat ik jou hier overeind kan houden. De naam, met een lettertje verschil, heb ik alvast mee. ;) :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi stukje, Tommot. Je creëert met weinig woorden een tastbaar en zichtbaar verhaal. Ik sluit me aan bij MIli. Blijf je? :)