Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#93 - Gisteren heerst

Lies vraagt me hoe mijn dag was. Ik zie puberende kinderen, ik zie mezelf krampachtig orde houden. Maar dat vertel ik Lies niet - ik geef al jaren geen les meer -; ik zeg dat het goed was. Ik vraag Lies naar haar dag. Ik hoor haar vertellen over haar baas die haar van alles flikt, haar collegaatje dat ze niet eerlijk vindt. Het verhaal dat ik al jaren ken. Tijdens het eten het trotse verhaal van Marjan: ze had een tien gekregen voor haar proefwerk scheikunde, als enige van haar klas. En dan zijn Lies en ik weer met zijn tweeën. ’s Avonds zitten Lies en ik naast elkaar op de bank. Ik leg mijn kin op haar schouder en sabbel aan haar oor. Ik weet niet of ik wil of kan of … Alleen dat ik me straks zal herinneren hoe het vroeger was. Lies woelt met haar hand door mijn haar. “Lieverd,” zegt ze.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@gs, knap gedaan, de teloorgang van passie en het er zich nog aan willen vasthouden. Ik weet niet waarom maar ik was ervan overtuigd dat het om twee vrouwen ging tot ik me realiseerde dat dit helemaal niet hoeft. Het kan evengoed om een man en een vrouw gaan. Er zitten voor mij twee 'choquerende' wendingen in. Lies die niet zou weten dat hp geen les meer geeft (en dit met een smiley) - is ze simpel vraag ik me dan af - en het sabbelen aan haar oor. Zo onverwacht. Dat sabbelen. Een te gek stukje. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Wat een onverwacht verhaaltje, ik ga mee van het één naar het ander! En dat roep je op met enkele rake zinnen. Met veel plezier gelezen, erg goed gedaan

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooie schets inderdaad. Ik dacht in eerste instantie ook dat HP een vrouw was. Een baan in het onderwijs is tegenwoordig een hele opgave. Het gevoel van falen is herkenbaar.

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Vreemd dat jullie aan een vrouw dachten en ik gelijk aan een man. Heeft HP nog wel een inkomen? Ach, dat gaat mij ook niet aan. Mooi door zijn eenvoud.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Allen: bedankt voor jullie reactie Wat hij doet op zijn werk, is hij al vergeten als hij thuiskomt. Als hem ernaar gevraagd wordt, liggen de herinneringen van dertig jaar terug het meest vers in zijn geheugen. (@Mili: Lies is niet simpel) Als zijn vrouw hem vertelt over haar dag, dringt dat totaal niet tot hem door. In zijn hoofd hoort hij de verhalen die ze vertelde toen ze net begonnen was aan haar eerste baan. Na de avondmaaltijd is hij gelijk kwijt wat hij gegeten heeft. In zijn gedachten was zijn dochter - al een tijdje het huis uit - erbij, en heeft verteld over haar dag op school. En verder ... @Mili, @nyceway: apart dat jullie aan een vrouw dachten. Hoe komt dat? Ik schrijf (onbewust) eigenlijk altijd vanuit het perspectief van een man (of een regenworm of een tafel, maar dat is wel bewust).

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi en krachtig door eenvoud, maar of iemand met een dergelijke conditie nog les zou geven is de vraag. Tenzij het dementie is wat hem parten speelt en hij dit verzint. Confabuleren is een bekend verschijnsel onder dementerenden.