Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#92 Koekjes

In mijn straat loopt normaal iedere ochtend een vrouw te schreeuwen, waarom begrijpt niemand. Ze is permanent boos, echt. Maar vannacht liep iedereen buiten te schreeuwen. Mijn broer ook. Ik vind het vet irritant van mijn ouders dat ik niet met hem mee mocht. Ik zei nog dat ik nu een jaar ouder ben maar mijn vader zei: 'Over mijn lijk,' en toen mijn moeder begon te huilen zei hij dat dat van die verschrikkelijke herinnering van vorig jaar kwam. De politie was met mij aan komen zetten, ik had geloof ik van iedereen veel biertjes gekregen die ik niet eens lekker vond en waar mijn kleren en mijn broer gebleven waren snapt mijn moeder nog steeds niet. Het is echt niet zo'n drama, die kleren waren me nu toch te klein geweest en mijn broer lag de volgende ochtend gewoon op de stoep. Ik wilde mijn andere te kleine spullen vandaag verkopen maar dat vindt mijn moeder zonde, ze vindt alles zonde. Ik wil niet dat mijn moeder weer verdrietig wordt, het is al verdrietig genoeg dat ze zo oud is. Dus heb ik koekjes gebakken en die verkoop ik nu. Misschien wil die schreeuwende vrouw er een paar.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Elyse, vet irritant en ik heb gelijk de toon van de beginnende puber te pakken. De generatiekloof scheurt krakend door het verhaal samen met het schreeuwen. En ja, moeders die oud worden zeuren altijd. Met veel plezier gelezen, een fijne dag vandaag!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Geweldig geschreven! De rauwe toon en 'schijt hebben aan alles' is heel goed getroffen, zeker omdat de lieve, jonge kant van het kind er óók nog doorheen piept.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Elyse en de verwondering: kleren en broer kwijt zijn in een zin. Ik heb een vermoeden dat er een groter drama achter schuilt dan je zegt. Waarom loopt iedereen buiten te schreeuwen? Waarom liggen er broers op een stoep? Je schildert een kind in een ruige, beangstigende omgeving. Waarom vindt het kind dat haar moeder zo oud is? In welk land speelt zich dit af? Prachtige tekst zoals ik van je gewend ben.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Elyse, Staat als een huis en wat weet je veel te vertellen met weinig woorden. Scherp als een mes vol zachtheid. Nu ben ik geen voorstander van overdadig gebruik van uitroeptekens en zo, maar achter 'echt' (tweede regel) is het geen overbodige luxe. Complimenten. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, dank voor het trouwe lezen en je reactie. Ik was laat deze week en had eigenlijk niet meer op aandacht gerekend. Met 'De generatiekloof scheurt krakend door het verhaal samen met het schreeuwen' vat je mijn schetsje prachtig samen. @MarjanD, dank je wel! Het kind moest er zeker doorheen piepen, fijn dat die vertedering overkwam. @Mili, je vermoeden klopt, zoals altijd (het ruige kwam dus ook door). Wij kennen vele werelden op deze aardbol. Ik weet dat jij de 'waaroms' kleurrijk en naar mijn hand invulde. ;-) @Inanna, dank voor je snelle reactie op mijn late invulling. 'Scherp als een mes vol zachtheid' is een mooi compliment, want zo is de sfeer die ik wilde neerzetten. Over het uitroepteken heb je waarschijnlijk gelijk, maar ik ben daar ook altijd zuinig mee. Ik 'hoorde' het 'echt' meer als een soort desolate constatering dan als een poging tot overtuigen, maar het kan natuurlijk allebei. Ik kan daar zo fijn over twijfelen. Zoals ik me ook afvraag hoe de lezer de daar opvolgende zin leest. Ik hoop dan met het accent op 'iedereen' en niet op 'buiten' en daar twijfel ik dan ook weer over. Of er dan voor de zekerheid accentjes op 'een' moeten (iederéén), maar dat vind ik dan weer lelijk. Wat vind jij? Dank je wel voor je altijd fijne advies en groetjes. (Of, groetjes! ;))

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Elyse, Door de opbouw van je tekst ligt de nadruk op 'iedereen' en niet op buiten. Je blijft in de 'mensen': boze mevrouw, iedereen, mijn broer. Iets minder twijfelen kan geen kwaad hoor. Je hebt een bijzondere schrijfstijl. en ook de lezer mag geprikkeld worden om zelf na te denken. Hartelijke groeten, Schrijfcoach Inanna