#92 Koekjes

Elyse, vet irritant en ik heb gelijk de toon van de beginnende puber te pakken. De generatiekloof scheurt krakend door het verhaal samen met het schreeuwen. En ja, moeders die oud worden zeuren altijd. Met veel plezier gelezen, een fijne dag vandaag!

Geweldig geschreven! De rauwe toon en 'schijt hebben aan alles' is heel goed getroffen, zeker omdat de lieve, jonge kant van het kind er óók nog doorheen piept.

@Elyse en de verwondering: kleren en broer kwijt zijn in een zin. Ik heb een vermoeden dat er een groter drama achter schuilt dan je zegt. Waarom loopt iedereen buiten te schreeuwen? Waarom liggen er broers op een stoep? Je schildert een kind in een ruige, beangstigende omgeving. Waarom vindt het kind dat haar moeder zo oud is? In welk land speelt zich dit af? Prachtige tekst zoals ik van je gewend ben.

Dag Elyse, Staat als een huis en wat weet je veel te vertellen met weinig woorden. Scherp als een mes vol zachtheid. Nu ben ik geen voorstander van overdadig gebruik van uitroeptekens en zo, maar achter 'echt' (tweede regel) is het geen overbodige luxe. Complimenten. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

@Madd, dank voor het trouwe lezen en je reactie. Ik was laat deze week en had eigenlijk niet meer op aandacht gerekend. Met 'De generatiekloof scheurt krakend door het verhaal samen met het schreeuwen' vat je mijn schetsje prachtig samen. @MarjanD, dank je wel! Het kind moest er zeker doorheen piepen, fijn dat die vertedering overkwam. @Mili, je vermoeden klopt, zoals altijd (het ruige kwam dus ook door). Wij kennen vele werelden op deze aardbol. Ik weet dat jij de 'waaroms' kleurrijk en naar mijn hand invulde. ;-) @Inanna, dank voor je snelle reactie op mijn late invulling. 'Scherp als een mes vol zachtheid' is een mooi compliment, want zo is de sfeer die ik wilde neerzetten. Over het uitroepteken heb je waarschijnlijk gelijk, maar ik ben daar ook altijd zuinig mee. Ik 'hoorde' het 'echt' meer als een soort desolate constatering dan als een poging tot overtuigen, maar het kan natuurlijk allebei. Ik kan daar zo fijn over twijfelen. Zoals ik me ook afvraag hoe de lezer de daar opvolgende zin leest. Ik hoop dan met het accent op 'iedereen' en niet op 'buiten' en daar twijfel ik dan ook weer over. Of er dan voor de zekerheid accentjes op 'een' moeten (iederéén), maar dat vind ik dan weer lelijk. Wat vind jij? Dank je wel voor je altijd fijne advies en groetjes. (Of, groetjes! ;))

Hoi Elyse, Door de opbouw van je tekst ligt de nadruk op 'iedereen' en niet op buiten. Je blijft in de 'mensen': boze mevrouw, iedereen, mijn broer. Iets minder twijfelen kan geen kwaad hoor. Je hebt een bijzondere schrijfstijl. en ook de lezer mag geprikkeld worden om zelf na te denken. Hartelijke groeten, Schrijfcoach Inanna