Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#90 Sonnet 18

"Shall I compare thee to a summerday" Zoals de zomerzon zo straal je, mijn lief kind klein jouw pasgeboren wangen die zonnestralen vangen in lachende liefde, zachte schoonheid zo immens fijn zo onbeschrijfelijk groeiend is het groots verlangen jouw kleine kinderleven als een verborgen bloem in het prille begin van nieuw verwonderd bestaan een leven zonder verwachting en zonder roem waar zomeravonden je verrassen met een volle maan haartjes groeien willekeurig zoekend naar een krul trappelende beentjes, zachte babyplooien als spelonken het allereerste lieve lachje schenk je goedgevend gul de zoete zomerbloesem is in jouw liefs verdronken hoeveel zachte zomers gaan wij samen beleven? zien we tegelijkertijd de gele krokussen bloeien? kijken we naar oude eikenbomen die jonge bladeren geven staren we naar de zee waar de ondergaande zon blijft boeien. In de stralende zomerzon, waar bloesem bloeit in alle bomen zoals alle zomerse zomerdagen voor altijd in mij blijven wonen. (Een fantastische opdracht, waar ik graag meer tijd voor had gehad om mij meer in het Shakespeare sonnet te verdiepen. Ik heb mij aan weinig regels gehouden, geen tien lettergrepen bijvoorbeeld.....ben niet zo tevreden met mijn uitvoering)

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat heerlijk om te lezen. Prachtig. Zo mooi beeldend: kijken we naar oude eikenbomen die jonge bladeren geven staren we naar de zee waar de ondergaande zon blijft boeien. Het leven gaat door van moeder/ ouder op kind!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, dit is een groot liefdesepos, opgedragen aan het kind. Van beelden als haartjes die zoekend naar krullen groeien, pasgeboren wangen of babyplooitjes als spelonken smelt ik en word ik zacht als was. Dat is jouw merite.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mw.Marie, dank je dat je het mooi vond. Mili,mooi dat ik je even kon raken! Nyceway, dat heb je goed gezien, dank je!

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddbrug, Je kind vergelijken met een zomerdag vind ik prachtig. Misschien toch nog verder uitwerken? Wel de moeite waard om te doen, vind ik.

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik vind het een heel liefdevol sonnet. Wel ben ik blij dat ik niet de enige ben die zich niet aan de regels heeft gehouden.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Willemina, ik heb er ook aan gedacht. het is wel een uitdaging om dat te doen. Dank je. Tja, regels zijn er om te overtreden, omdat we dan weer nieuwe regels kunnen maken, onder het mom, de uitzondering bevestigt de regel. Dank je voor je reactie Tja.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een eerste versie, was de opdracht. Ik vind dat de essentie van wat je wilt vertellen goed overkomt. Als je zou willen zou je het nog volgens het schema kunnen herschrijven door de beste beelden te behouden, het te laten rijmen en zo verder. Overigens is het gedicht zoals het er nu staat geïnspireerd op het Shakespereaans sonnet, zo mag het ook bestaan of niet soms?

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
schrijvenmaar, dit is geschreven toen ik oppaste op mijn kleinzoon van vier maanden die mij inspireerde tot deze woorden. Voor mijn kleindochter van 14 maanden heb ik evenveel liefde. Dank je voor je lieve woorden. Odile, het is interessant genoeg om te kijken of ik de essentie kan behouden en volgens het schema het sonnet te herschrijven. Wil nog even je complimenteren voor deze uitdagende opdracht ,Odile. Dank je voor je feedback.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie; ik was inmiddels zelf geschrokken van de mijne. Toen ik je las werd ik geraakt door een soort simpele oprechtheid in je woorden, die mij des te meer trof omdat jouw invulling van de als-ik-kon-toveren opdracht mij nooit verlaten heeft. Bij de haartjes zoekend naar een krul, was ik in gedachten direct terug bij 'rode krulletjes misschien' en ik heb spontaan en zonder na te denken gereageerd, een beetje omdat ik zo nu eenmaal ben, maar vooral omdat jouw schrijven mij raakt. Ik wilde me niet met persoonlijk zeer bemoeien, maar je laten weten dat je woorden werkelijk binnenkomen.