Cupid laid by his brand and fell asleep. Hoe zelfvoldaan kon hij ter ruste gaan. Wat hij met pijl en boog te voorschijn riep, was voorbestemd om eeuwig te bestaan. Aan ‘t einde van de avond was het stil. “‘t Was leuk.” Ze zei het duidelijk niet gemeend. Een afscheid volgde dat - zo koel en kil - van al wat leek op passie was gespeend. Een dure les geleerd door mij: zodra geen nieuwe pijlen worden afgevuurd, de liefdeswonden zijn geheeld, dat, tja…, dat liefde zonder pijn maar even duurt. Ik vraag aan Cupido als hij ontwaakt: waarom heb jij je taak zo zwaar verzaakt?