Fio

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#83 Dodenpact

24 februari 2016 - 23:35
‘Doet het pijn? Doodgaan, bedoel ik.’ ‘Ik denk het niet. Niet dat ik weet. Ik was gewoon weg.’ ‘Weg?’ ‘Ja. Net zoals wanneer je in slaap valt. Je bestaat gewoon even niet meer. Alleen is dood niet even, maar altijd.’ ‘Klinkt diepzinnig. Een grinnik. ‘Ja, daar heb ik nu alle tijd voor.’ ‘Ik hoop dat het waar is wat je zegt. Dat je er geen besef van hebt en dat je simpelweg niet bestaat.’ ‘Vind je het idee van een hemel met engeltjes niet een meer troostende gedachte? Dat ik bij alle overledenen ben die jij en ik ooit liefhadden?’ ‘Wat praat je opeens deftig. En nee, dat vind ik niet troostend.’ ‘Waarom niet?’ ‘Ten eerste lijken engeltjes mij ontzettend irritant. Ten tweede... Dat besef, dat er nog een andere wereld is dat gewoon verder gaat terwijl jij een beetje rondzweeft en toekijk. Dat lijkt me ondraaglijk. Dan besta ik liever niet.’ ‘Tja, als je het zo zegt klinkt dat wel behoorlijk klote ja.’ ‘Zo ken ik je weer. Maar dat is dus niet zo?’ ‘Hoe moet ik dat weten?’ ‘Nou, jij bent de dooie hier.’ ‘Ja, en jij bent de levende. Ik kan jou niets vertellen.’ ‘Oh, is het een soort dodenpact? What happens in-’ ‘-Nee, ik bedoel dat dit niet mogelijk is. Ons gesprek. Ik weet net zoveel als jij. Want dood is dood.’ ‘Ik denk dat ik het leuker vond toen je nog diepzinnig probeerde te doen. Nu wrijf je het er gewoon in.’ ‘Luister, ik heb geen besef meer van wat er met jou gebeurt. Of ten minste, dat hoop je. Ik hoop dat jij eens beseft dat je er een keer aan moet beginnen.’ ‘Aan wat?’ ‘Rouwen.’ 'Nee, ik heb liever dat jij gewoon niet bestaat.'

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 februari 2016 - 13:03
Bizar, dit. Een gesprek met een dode, wat niet kan, omdat die dode er namelijk niet is, wat ook nog eens door diezelfde dode wordt bevestigd. Ik vind het een strakke dialoog. Het eind komt wat abrupt. Die laatste zin, een fijne, daar ga ik meteen over peinzen ... Is het niet zo dat de ik-persoon liever heeft dat de dode nooit bestaan zou hebben? "Nee, ik heb liever dat jij gewoon nooit hebt bestaan."

Lid sinds

19 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 februari 2016 - 16:01
Hallo Fio, Een gesprek tussen een dode en een levende dat hinkt op twee gedachten:1. het gesprek vindt plaats 2. het gesprek kan niet plaatsvinden. Ik zou hierbij een keuze maken, nu komt het halfslachtig over. Het is wel boeiend hoe hier besproken wordt hoe het leven na de dood er zou kunnen uitzien. En dat er geen antwoord komt op die vraag. Om de dialoog kernachtiger te maken, zou je de volgende woordgroepen en zinnen kunnen schrappen: ‘Klinkt diepzinnig. Een grinnik. ‘Ja, daar heb ik nu alle tijd voor.’ -> voegt niet veel toe aan het gesprek ‘Wat praat je opeens deftig. En -> idem. 'Nee, dat troost mij niet' is voldoende als antwoord Ten eerste lijken engeltjes mij ontzettend irritant. -> hoe ziet dat eruit? Beschrijf wat er irritant is aan rondvliegende engeltjes, of laat het weg. In deze zin staan grammaticale fouten: Dat besef, dat er nog een andere wereld is dat gewoon verder gaat terwijl jij een beetje rondzweeft en toekijk. -> een andere wereld DIE, en ... toekijkT. Herschrijven maar! Het zal de dialoog ten goede komen, groet van Wilma (Mevrouw SchrijfTaal)