Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht 79A zie: 'de regels #115'

25 december 2015 - 0:04
Korstmos Wat maakt het uit als het pontje zinkt en mijn jas zich volzuigt met water. Bijna vijftig, de kinderen zijn volwassen, het is klaar. Toch? Doe niet zo gek. Ik huiver en trek mijn kraag nog verder op. De rivier stroomt onverschillig door, alsof de rimpelingen me uitlachen. Was het de laag kinderbehang die tevoorschijn kwam. Nee, toen was ik nooit somber. Het lege huis dan, ja – een beetje. De overbodigheid ervan. Maar misschien meer de strakke muren van het nieuwe appartement en het kinderlijk genoegen van Jan over zijn hobbyruimte. Nou ja, heb ik in elk geval geen last meer van die vieze lijmlucht en zijn modelbouwtroep. Ik vraag me af wanneer ik gestopt ben van hem te houden. Toen de kinderen in de pubertijd kwamen of daarvoor al? Het pontje bonkt tegen de dukdalf. Ik grijp me vast aan de reling – de schipper zit zeker al aan de schnapps. 'Lekker weertje hè, mevrouw. Voor een zeehond dan,' zegt de man van de pont. Ik negeer hem en kijk naar de klep die traag naar de steiger zakt. Op de basaltkeien eronder groeit korstmos, rommelig geel. De zeurderige miezer gaat over in regen. Ik laat de druppels over mijn gezicht lopen en slenter verder alsof er een reden is deze stad te verkennen. Tegen het eind van de kade liggen vrachtschepen zij aan zij, sommige met een kerstboom op de voorsteven. Boven de rivier meanderen wolken eensgezind. Aan de overkant heb ik twintig jaar gewoond. Er is niets van te zien.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 9:34
Jan, ik heb geen reden om in een depressie te schieten, maar al lezend voel ik wel hoe het aanvoelt. Kinderen de deur uit, de liefde met Jan uit, het oude vertrouwde huis uit, druilerig weer boven een koud rivieroppervlak; belangrijke elementen om de sfeer van dit verhaal neer te zetten. Uitstekend gedaan. Tegen die Jan en zijn vrouw zou ik willen zeggen: kop op, over enkele dagen begint een heel nieuw jaar met elke dag, minstens 366, nieuwe mogelijkheden om opnieuw te beginnen. Succes ermee.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 10:09
De melancholiek, ik vind het zo mooi verpakt in jouw woorden. Het afscheid zonder een nieuw begin, een overtochtje. Water, de klep. Ik houd van pontjes, dat terzijde. Maar ging toch even mee. Een mooi verhaal. Korstmos is ook mooi trouwens. Fijne kerst!

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 12:10
madbrugg, Je noemt de melancholiek: 'mooi verpakt'. Ja, dat is mijn streven. Dank voor deze reactie. Heel fijn.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 12:17
Annemieke, je schreef:
Mooi. Niet echt vrolijk, dat niet.
Zo had ik het nog niet gezien maar idd mooi en vrolijk verdragen elkaar meestal niet. Dank voor je reactie.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 13:25
Dos Wijnhof, dank voor je reactie en compliment. Het is fictie hoor. :)
Mijn reactie was uiteraard niet persoonlijk bedoeld. Ik had het over die jan, niet over deze Jan. :)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 16:53
Heerlijk stukje. :{} Ik lees het nu in de auto, het miezert buiten en ik voel de teneurgang van de hp. Als je interesse hebt in mijn twee kleine suggesties hoor ik het graag. ;) Fijne dagen!

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 december 2015 - 17:47
DAg janpmeijers, fictie of niet, ik heb het graag gelezen en heb genoten van enkele moooie zinnen zoals de rimpelingen van het water die je schijnen uit te lachen. Puur leesgenot. :) Meer van dat please. Hierbij wens ik je een succesvol en gelukkig 2016, liefst met een creatieve pen!

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 10:52
Marietje, je schreef:
Als je interesse hebt in mijn twee kleine suggesties hoor ik het graag.
Suggesties ben ik gek op ;) Dank voor je reactie.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 10:55
Blavatski, je vroeg:
Een heel andere vraag! Wat bedoel je met: in mijn beleving is Juliana koningin?
Dat ik niet van deze tijd ben :) Dank voor je mooie wens.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 11:00
De meanderende wolken blijven bij me hangen. Mooi beeld.
Dank je wel. (Het is een soort omdraaiing - meanderen hoort eigenlijk bij rivier)

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 15:33
@janp - ik vind het een geslaagde invulling van de opdracht. - In eerste aanleg dacht ik dat de hp een man was. Waarschijnlijk omdat jij als schrijver een man bent en ik als lezer ook. Echter, ook herlezend voelt het taalgebruik mannelijk aan. Ik kan er niet goed de vinger op leggen. - De wat poëtisch aandoende zinnen schurken tegen zichtbaarheid van de schrijver aan, maar dat is mijn eeuwige geknies - het kan inderdaad zijn dat de hp zo denkt/zich zo uitdrukt. - Taalfriemeltje: Mooi weertje hè, mevoruw >> m.i. ook een komma achter weertje.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 16:34
Marietje, Suggesties ben ik gek op ;)
Het zijn slechts mijn suggesties hoor. ;)
Wat maakt het uit als het pontje zinkt en mijn winterjas zich volzuigt met water.
Ik zou het korter en daarmee dramatischer maken door te schrijven: - Wat als het pontje zinkt en mijn winterjas zich volzuigt met water?-
. De rivier stroomt onverschillig door, alsof de rimpelingen me uitlachen.
Ik zou hier twee zinnen van maken, m.i. komt het gevoel van de HP dan zonder vraagtekens over/ stelliger. Ik vroeg mezelf nl. af- Hoezo alsof? : - De rivier stroomt onverschillig door. De rimpelingen lachen me uit.- Door de reactie van gs ben ik het woord meanderen gaan opzoeken. Volgens http://www.encyclo.nl/begrip/Meanderen kan meanderen alleen bij rivieren/beken etc. daarom kan volgens mij technisch gezien de zin niet. [ Boven de rivier meanderen wolken eensgezind.] Sugg. ; -De wolken meanderen eensgezind met de rivier.- Ik krijg dan een beeld van weerspiegeling van wolken in de rivier die op die manier mee-meanderen. Hoewel dit op een miezerige dag waarschijnlijk niet kan. Dat dan weer niet. :( Als je de zon laat doorbreken kan het weer wel. :p Dit alles niet om te zeuren maar alleen mijn kijk op jouw goed geschreven verhaal. :thumbsup:

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 17:44
Leonardo, je schreef:
In eerste aanleg dacht ik dat de hp een man was. Waarschijnlijk omdat jij als schrijver een man bent en ik als lezer ook. Echter, ook herlezend voelt het taalgebruik mannelijk aan. Ik kan er niet goed de vinger op leggen.
Bij de interpretatie van een tekst speelt de sexe van lezer en schrijver een rol, daar is geen ontkomen aan. Als schrijver zul je daarom extra alert moeten zijn als je hp van de andere sexe is. Bij dit verhaal had ik direct een vrouw in mijn hoofd en getracht het al te mannelijke te vermijden. Bijvoorbeeld hier: 'tegen de kade liggen vrachtschepen zij aan zij.' Omdat hp een vrouw is merkt ze op hoe de schepen liggen en niet wat voor schepen het zijn. Een mannelijke hp had mogelijk alleen stilgestaan bij een Duitse hardloper, een 19e eeuwse rijnaak enz. Desondanks voel je mannelijk taalgebruik.
De wat poëtisch aandoende zinnen schurken tegen zichtbaarheid van de schrijver aan,
Als die zichtbaarheid blijft bij: 'poëtisch aandoende zinnen' vind ik het prima. De lezer mag best weten wie de schrijver is (als hij regie en emotie-dump maar achterwege laat). Over die komma, dat laat ik zo – anders wordt de zin naar mijn smaak te druk. Dank voor je uitgebreide reactie.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 december 2015 - 18:00
Marietje, over de openingszin, je schrijft:
Ik zou het korter en daarmee dramatischer maken door te schrijven: - Wat als het pontje zinkt en mijn winterjas zich volzuigt met water?
Dat is inderdaad korter maar - denk ik - minder dramatisch, het is immers een vraag waarvan de uitkomst nog niet zeker is. In deze: 'Wat maakt het uit als het pontje zinkt en mijn winterjas zich volzuigt met water.' ligt de uitkomst al vast: het maakt niet uit! (er staat ook geen vraagteken) over de rimpelingen.
Ik zou hier twee zinnen van maken, m.i. komt het gevoel van de HP dan zonder vraagtekens over/ stelliger. Ik vroeg mezelf nl. af- Hoezo alsof? : - De rivier stroomt onverschillig door. De rimpelingen lachen me uit.-
Dat is een keuze, rimpelingen lachen niet echt. Het is een metafoor vanuit de hp, daarom alsof. Maar ik denk dat de meeste lezers de voorkeur zullen geven aan jouw variant. Over het meanderen van wolken. Je hebt gelijk, dat is technisch onjuist. Toch heb ik het bewust gebruikt als omkering (zie #14) in de zin dat hp de weg kwijt is. Noot: het ik-perspectief is per definitie onbetrouwbaar. :) Dank voor je aandacht en suggesties.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 10:31
De wat poëtisch aandoende zinnen schurken tegen zichtbaarheid van de schrijver aan,
Als die zichtbaarheid blijft bij: 'poëtisch aandoende zinnen' vind ik het prima. De lezer mag best weten wie de schrijver is (als hij regie en emotie-dump maar achterwege laat).[/quote] De reden dat ik de zichtbaarheid van de schrijver "verwerp" is dat het de lezer eraan herinnert dat het verhaal fictie is. Het brengt hem in rationele modus en verstoort de fictieve-droomtoestand. Dit is vanuit het oogpunt van maximale leesbeleving in de meeste gevallen niet gewenst. Hier vind ik het wel kunnen, omdat de hp zulke gedachten en formuleringen kan hebben. Bedankt voor je toelichting op de vrouwelijke waarnemingen. De volgezogen winterjas vind ik meer een mannelijke gedachte. Misschien had je in de eerste zin iets typisch vrouwelijks kunnen zeggen (een opbollende rok of zo). Maar goed, we hoeven het niet over te analyseren. Ik heb genoten van je verhaal!

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 12:26
Leonardo, je schreef:
De reden dat ik de zichtbaarheid van de schrijver "verwerp" is dat het de lezer eraan herinnert dat het verhaal fictie is. Het brengt hem in rationele modus en verstoort de fictieve-droomtoestand. Dit is vanuit het oogpunt van maximale leesbeleving in de meeste gevallen niet gewenst.
De fictieve droom dient niet verstoord te worden, helemaal met je eens. Echter de lezer weet dat het fictie is, want hij is niet de krant aan het lezen. De lezer kiest er dus voor de fictieve droom in te gaan. Die keuze kan belemmerd worden als de schrijver zichtbaar is buiten de door het verhaal op te roepen fictieve droom. Als de zichtbaarheid zich beperkt tot stijl, woordkeus, thematiek en dergelijke zal die de fictieve droom niet in de weg staan, veel lezers hebben een favoriete schrijver juist vanwege deze zichtbaarheid. Weer bedankt voor je reactie.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 14:13
@jan p, je verhaal roept bij mij sterke emoties op. Zoals eenzaamheid, het verloren gaan van een leven, opoffering, desperaat zijn. Het is prachtig en ik heb je meer keren gelezen. De uitwisseling tussen jou en @Leonardo over de sekse van de hp is een aspect waar ik nog niet in die zin over gelezen had. Ook voor mij was je hp een man - waarom ik dit ogenblikkelijk aannam, weet ik niet - en toen ik op Jan stuitte, was ik nogal verbaasd. Het was m.i. dan ook puur gevoelsmatig. Leerrijk, deze verdieping.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 20:25
Mili, Over de sekse van de hp, je schreef:
Ook voor mij was je hp een man - waarom ik dit ogenblikkelijk aannam, weet ik niet -
Dat blijft een lastig iets - kennelijk is er toch een verschil tussen man en vrouw dat niet zo makkelijk met woorden is te duiden. Ik weet het ook niet :) Dank voor je reactie en complimenten.

Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 22:24
Bijna vijftig, de kinderen zijn volwassen, het is klaar.
Bij mij geen twijfel: een vrouw.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 22:33
Bijna vijftig, de kinderen zijn volwassen, het is klaar.
Bij mij geen twijfel: een vrouw.
Yep! Dat was ook mijn gedachte! :nod:

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

17 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 22:43
Bijna vijftig, de kinderen zijn volwassen, het is klaar.
Bij mij geen twijfel: een vrouw.
Moeders zijn nooit klaar met opvoeden ;) . Deze zin, en dan met name het woord `klaar,` zorgde er bij mij juist voor dat ik dacht dat hp een man is. Later blijkt in het verhaal dat hp een vrouw is. Overigens vind ik het een mooi, ietwat somber, stukje. Alles lijkt grijs: leeftijd, water, regen, het uitzicht (zowel letterlijk als figuurlijk). Knap gedaan.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 december 2015 - 23:46
Vanaf zin 1 geen moment getwijfeld dat het een vrouw was, maar waarom ...? Het is voor mij gewoon een vrouw, met vrouwelijke gedachten, vrouwelijk verwoord (al geloof ik ook niet dat ik mannen ken die de verschillende soorten boten zouden kunnen benoemen). Zag ook geen poetische of erg 'schrijverige' zinnen, dus zou ik haast vrezen dat ik als jouw hp denk, maar gelukkig dat dan weer niet. (Maar ik ben ook nog geen vijftig, dus wellicht moet ik me toch een beetje zorgen maken voor de toekomst. ;)) Ik vond het wel opmerkelijk dat ze over haar jas dacht als 'winterjas' -vanaf het moment dat je hem draagt is het toch gewoon je jas, alleen 's zomers wanneer hij ergens weggehangenis, is het je winterjas - bij mij, ten minste. Je laatste zin is een prachtige.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 december 2015 - 0:19
Bijna vijftig, de kinderen zijn volwassen, het is klaar.
Bij mij geen twijfel: een vrouw.
Moeders zijn nooit klaar met opvoeden ;) . Deze zin, en dan met name het woord `klaar,` zorgde er bij mij juist voor dat ik dacht dat hp een man is. Later blijkt in het verhaal dat hp een vrouw is. Overigens vind ik het een mooi, ietwat somber, stukje. Alles lijkt grijs: leeftijd, water, regen, het uitzicht (zowel letterlijk als figuurlijk). Knap gedaan.
Willemina, voor jou is die zin dus kenmerkend voor een man. Best interessant hoe een handvol woorden verschillend wordt opgevat. Dank voor je reactie en complimenten.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 december 2015 - 0:38
Schrijvenmaar, je schreef:
Vanaf zin 1 geen moment getwijfeld dat het een vrouw was, maar waarom ...?
Oké, ook duidelijk :)
Ik vond het wel opmerkelijk dat ze over haar jas dacht als 'winterjas' -vanaf het moment dat je hem draagt is het toch gewoon je jas, alleen 's zomers wanneer hij ergens weggehangen is, is het je winterjas - bij mij, ten minste.
Ja, mee eens. Ik koos voor dat woord om aan te geven dat het in de winter speelt, maar dat is overbodig en het is idd geen gangbare gedachte. Dank voor je reactie.