Ze voelt de warmte van het grand café binnen als binnen komt. Ze rilt een beetje na van de kou die ze achterlaat. Ze hangt haar jas bij de deur, kijkt rond en ziet hem zitten aan een tafeltje bij het raam. Er branden kaarsen op alle tafeltjes, hier en daar staan wat pompoenen en het licht is enigszins gedimd. Er klinkt een gezellig geroezemoes. Op zijn tafel ligt een rode roos. Hij kijkt verwachtingsvol naar buiten. Hij ziet er goed uit. Zijn dikke haar naar achter gekamd, een licht gebruind gelaat en stevige handen die over elkaar heen liggen. Ze voelt een kriebel in haar buik. Ze wil meteen op hem af stappen, maar voelt een aarzeling. Daarom loopt ze eerst naar de bar en bestelt twee rode wijn. Met de glazen rode wijn loopt ze op hem af. Alsof hij het voelt draait hij zijn hoofd om en kijkt haar aan. Ze voelt een blos opkomen en blijft staan. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht en hij staat op. De mooie stevige handen willen haar omhelzen. De glazen wijn verhinderen dat. Hij pakt de glazen over en zet ze op tafel. Zij pakt zijn handen en kust ze beiden. “Nog even geen omhelzing,” zegt ze. “Waarom ben je terug gekomen?” “Ik kan niet zonder jou. Daar ben ik achter gekomen toen ik in Californië zat. Waarschijnlijk moest ik daarom daar heen.” “Hoe weet ik dat je niet zomaar weer vertrekt?” “Dat weet je nooit zeker.” Hij glimlacht. “Maar ik zal nooit meer weggaan zonder jou mee te nemen.” “Hmmmm.” Ze kijkt naar buiten. “Geloof je me niet?” “Waarom duurde het zo lang? Als je echt niet zonder me kan, waarom ben je dan toch nog 2 jaar daar gebleven?” “Simone, mijn droombaan is daar. Jaren heb ik keihard gewerkt om dat te bereiken. Ik heb het nu vaarwel gezegd. Voor jou” De kaars op tafel knispert, hij is bijna opgebrand. Ze kan haar gevoel maar met moeite negeren. Hij ziet dat, buigt naar haar toe en zoent haar.