# 65 - Te betalen muren

Haar epitheel was platgetreden. Klinkers en medeklinkers waren ongeremd binnengekomen en hadden een spoor tot aan haar slakkenhuis getrokken. Op alle mogelijke manieren hadden zij zich een weg naar binnen getrapt. Medeklinkers die vloekten en met messen staken of geld eisten. Smerige die waren afgetapt en hun vlakke handen als razenden lieten neerdalen op kinderlijfjes waardoor zij slokjes water moest nemen om niet te huilen. De klinkers deden niet voor hun consorten onder. Die hadden via de tamtam vernomen hoe zij konden bedriegen, ter plekke van een seksueel anders zijn getuigen of zij die altijd maar stemmen hoorden. De lijdende o’s en a’s kwamen in hulpverlenersland waar zij medicijnen kregen met onuitsprekelijke namen en voor zombie gingen spelen. De meest langgerekte a kwam van een vrouw in barensnood, alleen weigerde haar god, of was het haar man, een bloedtransfusie. Ik raak vergiftigd, dacht zij. Een visioen van rust en ruimte kwam in haar op. Waarin zij goddeloos haar vingers over het toetsenbord liet dwalen. Dag en nacht zouden in elkaar overgaan. Een slof of twee sigaretten zou zij kopen en elf flessen whisky. Zij zou geen enkel gesprek meer aannemen en de batterijen uit haar deurbel halen. Als een kind zo blij zou zij glimlachend de toetsen beroeren en haar verhaal aan het papier toevertrouwen.