Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #63 - Tandarts

Ze gluren door de etalage naar binnen. Het water loopt ze in de mond. Hun handen drukken ze stevig tegen het glas aan. Er vormt zich condens op het raam wanneer ze ademen. Ze zijn met z'n vieren, drie jongens en een meisje. Dirksen heten ze, altijd zwerven ze rond op straat. De oudste van de vier opent de deur van de winkel. Zijn broers volgen snel, maar het kleine zusje blijft nog even in de etalage kijken voor ook zij naar binnen stapt. Gretig snuiven ze de geur van suiker op, blij dat ze hun verslaving weer mogen voeden. Er verschijnen brede grijnzen op de gezichten van de jongens. Het meisje kijkt omhoog, naar de chocolade die beschermd wordt door grote glazen stolpen. Ze heeft haar handen op haar rug en wiebelt wat heen en weer. De jongens grijpen naar al de zoetigheid en stoppen al het suiker in de daarvoor bestemde roze emmertjes. Alsof ze al niet genoeg cariës in hun gebit hebben. Ze zetten elk hun emmer op de toonbank neer. Het meisje wijst met een vieze vinger naar de chocolade waarop de verkoopster een zakje vult. Zorgvuldig slaat ze het snoep aan en verpakt het. De oudste legt een briefje van vijftig op de toonbank. De ogen van de kassière worden even groot, maar dan herstelt ze zich en geeft ze het wisselgeld terug. Al kauwend loopt het viertal de winkel uit, voor zolang ze nog tanden zullen hebben.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne Borneman, Heel actueel - verslaving nr. 1 ! Paar dingetjes: 'Ze gluren door de etalage heen naar binnen.' - zonder 'heen' 'Er vormt condens op het raam' - er vormt zich 'Er verschijnen grote grijnzen' - brede grijnzen 'die beschermt wordt door' - beschermd 'Zorgvuldig slaat ze het snoep aan en verpakt ze.' - verpakt het

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tijdens het lezen kreeg ik ontzettend veel zin in chocolade. Ik ben van nature een snoeper, een zoetekauw, maar alle zoetigheid hebben wij uit huis verbannen. Dank zij jou zit ik nu dus met een probleem. 'Haar ogen werden even groot, ...' De laatste persoon die hier genoemd werd is de oudste, die een briefje van vijftig op de toonbank legt. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat 'haar ogen' betrekking hebben op die persoon. Hij is het antecedent. Als je er 'De ogen van de kassière' van maakt, is het probleem opgelost. 'Ze zijn met z'n vieren' vind ik beter dan 'ze zijn met vier'.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Klopt het dat dit stukje een deel is van een groter verhaal, Anne? Ik zou eigenlijk wel willen weten waarom die kinderen zo op straat zwerven, hoe het jochie aan 50 euro komt, waarom de verkoopster er niets over zegt en wat het verder bij de tandarts gaat gebeuren. Maar ja, 500 woorden is nogal weinig voor zo'n leuk verhaaltje.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel leuk verhaal maar in geen verte een aanwezige essay-verteller. De verteller houdt zich hier keurig op de achtergrond. Ik ben niets te weten gekomen over wie het verhaal vertelt.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik zie hier toch heel duidelijk de mening van de verteller ... heb ik ook gewoon in de verste verte niet begrepen wat een essay-verteller is :confused: leuk verhaal-idee al blijf ik met veel vragen achter, over de herkomst van de kindereen en van het briefje van vijftig; het leest meer als deel van iets groters, ik weet niet of je dat ook in gedachte had? (haha, ik geloof nu ik het zo zie dat mijn commentaar op jouw stuk ernstig van toepassing is op mijn eigen probeersel deze week :o )

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik mis de verteller. Ik zie dat de andere dat ook doen. Toch loop ik wel altijd warm voor jouw verhalen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne Borneman, Heel actueel - verslaving nr. 1 !
Bedankt voor je reactie. De zeurtjes zal ik eruit halen :thumbsup:
Tijdens het lezen kreeg ik ontzettend veel zin in chocolade. Ik ben van nature een snoeper, een zoetekauw, maar alle zoetigheid hebben wij uit huis verbannen. Dank zij jou zit ik nu dus met een probleem.
:D Je mag altijd langskomen voor wat zoetigheid. Ik zal het niet doorvertellen.
Klopt het dat dit stukje een deel is van een groter verhaal, Anne? Ik zou eigenlijk wel willen weten waarom die kinderen zo op straat zwerven, hoe het jochie aan 50 euro komt, waarom de verkoopster er niets over zegt en wat het verder bij de tandarts gaat gebeuren. Maar ja, 500 woorden is nogal weinig voor zo'n leuk verhaaltje.
Nee, dat is het niet. Ik onthoud het idee wel, zeker omdat schrijvenmaar dit ook al opmerkte. Bedankt voor je reactie.
Heel leuk verhaal maar in geen verte een aanwezige essay-verteller. De verteller houdt zich hier keurig op de achtergrond. Ik ben niets te weten gekomen over wie het verhaal vertelt.
Ik heb geprobeerd de verteller op de voorgrond te laten treden, door deze te laten 'oordelen' over de kinderen die zichzelf vol stoppen met snoepgoed en zeker gaatjes zullen krijgen. De verteller is namelijk een tandarts. Ik had het gevoel wanneer ik de mening letterlijk zou typen (bijv. Ik kan niet langer aanzien hoe ze zichzelf volstoppen met al dat suiker.) de verteller een personage zou worden en deze teveel aanwezig zou zijn.
ik zie hier toch heel duidelijk de mening van de verteller ... heb ik ook gewoon in de verste verte niet begrepen wat een essay-verteller is :confused: leuk verhaal-idee al blijf ik met veel vragen achter, over de herkomst van de kindereen en van het briefje van vijftig; het leest meer als deel van iets groters, ik weet niet of je dat ook in gedachte had? (haha, ik geloof nu ik het zo zie dat mijn commentaar op jouw stuk ernstig van toepassing is op mijn eigen probeersel deze week :o)
Bedankt voor je reactie. Om eerlijk te zijn wist ik het ook niet helemaal... Dit is meer mijn invulling van de essay-verteller ;). Het was niet een idee van iets groters, maar je maakt me wel nieuwsgierig naar jouw verhaal ;).
Ik mis de verteller. Ik zie dat de andere dat ook doen. Toch loop ik wel altijd warm voor jouw verhalen.
Er is toch zeker een verteller. Ik vond het lastig om hem te laten vertellen, op de achtergrond te houden, maar toch informatie erover te geven. Gaf ik namelijk informatie over de verteller dan had ik het idee dat deze meer een personage werd...

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Op de achtergrond hoor ik het Twilight muziekje. De korte zinnen geven het verhaal voor mij, vooral een mededelend karakter. Ik krijg vooral het beeld van een camera die alles filmt. Als de verteller een tandarts is mag dat mi duidelijker worden en voor zijn mening uit komen. Ik denk dat een essay verteller een vorm van een kleurrijk personage is, nl. 1 die zijn mening verteld of zelfs op wilt leggen. Maar ik ben geen schrijfcoach. ;) Chocolade blijft een heerlijk onderwerp! })

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Als de verteller een tandarts is dan zou hij niet 'volproppen' zeggen. Tandartsen spreken vaak wat formeler? (ben je het daarmee eens?) Ik ben het met Marietje eens dat een essay-verteller een kleurrijk personage is die zijn mening geeft. Dat hoeft niet meer te zijn dan nog een paar zinnen erbij. Nu denk ik wat een typische tandartsenopmerking zou zijn. 'Jongens, jongens, denk om je gebit.'

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anne, Hoewel er misschien niet direct een essayverteller naar voren komt. Snap ik het idee hierachter heel erg goed. Je zou het verhaal kunnen aanpassen. Dat de snoepwinkel tegenover een tandartspraktijk zit en dan de tandarts laten vertellen over de snoepende kinderen vanuit het vertelperspectief van een patiënt in de behandelstoel. Is er dan misschien sprake van een essayverteller? Maar de hele essayverteller er buiten gelaten. Ik vind het een duidelijk verhaal. Actueel ook. Zelf ben ik tot mijn eigen verbazing en afschuw zo'n moeder geworden die haar kinderen hooguit één keer per week een snoepje geeft. Inderdaad vanwege al die suikertroep.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Op de achtergrond hoor ik het Twilight muziekje. De korte zinnen geven het verhaal voor mij, vooral een mededelend karakter. Ik krijg vooral het beeld van een camera die alles filmt. Als de verteller een tandarts is mag dat mi duidelijker worden en voor zijn mening uit komen. Ik denk dat een essay verteller een vorm van een kleurrijk personage is, nl. 1 die zijn mening verteld of zelfs op wilt leggen. Maar ik ben geen schrijfcoach. ;) Chocolade blijft een heerlijk onderwerp! })
Ik denk dat je gelijk wat betreft de essay-verteller. Zoals Odile ook al aangaf had ik verschillende zinnen beter kunnen verwoorden zodat de tandarts beter uit de verf kwam. Chocolade is altijd een goed onderwerp, ja :D
Als de verteller een tandarts is dan zou hij niet 'volproppen' zeggen. Tandartsen spreken vaak wat formeler? (ben je het daarmee eens?) Ik ben het met Marietje eens dat een essay-verteller een kleurrijk personage is die zijn mening geeft. Dat hoeft niet meer te zijn dan nog een paar zinnen erbij. Nu denk ik wat een typische tandartsenopmerking zou zijn. 'Jongens, jongens, denk om je gebit.'
Ja, je hebt gelijk wat dat betreft. Bedankt voor je reactie en je suggesties. Misschien ga ik hem nog wel herschrijven (ik denk het niet, want we zitten al ver in de week), ik ga even kijken maar vandaag wordt het hem niet. Desondanks is het een leerzame opdracht :thumbsup:.
Hoewel er misschien niet direct een essayverteller naar voren komt. Snap ik het idee hierachter heel erg goed. Je zou het verhaal kunnen aanpassen. Dat de snoepwinkel tegenover een tandartspraktijk zit en dan de tandarts laten vertellen over de snoepende kinderen vanuit het vertelperspectief van een patiënt in de behandelstoel. Is er dan misschien sprake van een essayverteller? Maar de hele essayverteller er buiten gelaten. Ik vind het een duidelijk verhaal. Actueel ook. Zelf ben ik tot mijn eigen verbazing en afschuw zo'n moeder geworden die haar kinderen hooguit één keer per week een snoepje geeft. Inderdaad vanwege al die suikertroep.
Ik ben blij dat je het idee erachter snapt. Zoals ik ook al Odile antwoordde ga ik hem waarschijnlijk niet herschrijven, ligt eraan of er nog een nieuwe opdracht online komt en of ik tijd overhoud ;). Wees maar niet bang dat je kinderen te weinig snoep binnen krijgen. Zoals je zelf waarschijnlijk ook weet halen ze het in de puberteit allemaal wel weer in :D.