Wekelijkse schrijfopdracht #63 - Tandarts

Anne Borneman, Heel actueel - verslaving nr. 1 !

Tijdens het lezen kreeg ik ontzettend veel zin in chocolade. Ik ben van nature een snoeper, een zoetekauw, maar alle zoetigheid hebben wij uit huis verbannen. Dank zij jou zit ik nu dus met een probleem.

Klopt het dat dit stukje een deel is van een groter verhaal, Anne? Ik zou eigenlijk wel willen weten waarom die kinderen zo op straat zwerven, hoe het jochie aan 50 euro komt, waarom de verkoopster er niets over zegt en wat het verder bij de tandarts gaat gebeuren. Maar ja, 500 woorden is nogal weinig voor zo'n leuk verhaaltje.

Heel leuk verhaal maar in geen verte een aanwezige essay-verteller. De verteller houdt zich hier keurig op de achtergrond. Ik ben niets te weten gekomen over wie het verhaal vertelt.

ik zie hier toch heel duidelijk de mening van de verteller ... heb ik ook gewoon in de verste verte niet begrepen wat een essay-verteller is :confused: leuk verhaal-idee al blijf ik met veel vragen achter, over de herkomst van de kindereen en van het briefje van vijftig; het leest meer als deel van iets groters, ik weet niet of je dat ook in gedachte had? (haha, ik geloof nu ik het zo zie dat mijn commentaar op jouw stuk ernstig van toepassing is op mijn eigen probeersel deze week :o)

Ik mis de verteller. Ik zie dat de andere dat ook doen. Toch loop ik wel altijd warm voor jouw verhalen.

Op de achtergrond hoor ik het Twilight muziekje. De korte zinnen geven het verhaal voor mij, vooral een mededelend karakter. Ik krijg vooral het beeld van een camera die alles filmt. Als de verteller een tandarts is mag dat mi duidelijker worden en voor zijn mening uit komen. Ik denk dat een essay verteller een vorm van een kleurrijk personage is, nl. 1 die zijn mening verteld of zelfs op wilt leggen. Maar ik ben geen schrijfcoach. ;) Chocolade blijft een heerlijk onderwerp! })

Als de verteller een tandarts is dan zou hij niet 'volproppen' zeggen. Tandartsen spreken vaak wat formeler? (ben je het daarmee eens?) Ik ben het met Marietje eens dat een essay-verteller een kleurrijk personage is die zijn mening geeft. Dat hoeft niet meer te zijn dan nog een paar zinnen erbij. Nu denk ik wat een typische tandartsenopmerking zou zijn. 'Jongens, jongens, denk om je gebit.'

Hoewel er misschien niet direct een essayverteller naar voren komt. Snap ik het idee hierachter heel erg goed. Je zou het verhaal kunnen aanpassen. Dat de snoepwinkel tegenover een tandartspraktijk zit en dan de tandarts laten vertellen over de snoepende kinderen vanuit het vertelperspectief van een patiënt in de behandelstoel. Is er dan misschien sprake van een essayverteller? Maar de hele essayverteller er buiten gelaten. Ik vind het een duidelijk verhaal. Actueel ook. Zelf ben ik tot mijn eigen verbazing en afschuw zo'n moeder geworden die haar kinderen hooguit één keer per week een snoepje geeft. Inderdaad vanwege al die suikertroep.