Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht #60 Huwelijksjaren

De weduwe ziet er goed uit. Toch al over de zeventig. Ik schuif het dossier opzij en vouw mijn handen op het bureau. 'Mevrouw, mijn oprechte deelneming. Ik heb uw man goed gekend.' 'Meneer de Klerk, laat u die formaliteiten achterwege, alstublieft.' 'Maar u bent toch ruim vijftig jaar getrouwd geweest, ik bedoel...' 'Juist daarom, mijn man was twintig jaar ouder en het was een goed huwelijk. Ik voel vreugde en geen verdriet.' Ik knik en trek het dossier naar me toe. 'Voor ik de brief lees, moet ik u bekennen dat deze ook gericht is aan uw kinderen en kleinkinderen.' 'Ja, en?' 'Nou, ik dacht gezien de inhoud volstaat het alleen u uit te nodigen. Ik bedoel in een kort verhaal voert de schrijver ook geen groep personen op. U en ik, dat is voldoende.' 'Meneer de Klerk, alstublieft. Ik weet dat u stukjes schrijft voor de lokale krant. Ik vind ze nogal dilettant. Ter zake alstublieft. 'Ach, mevrouw. Het is maar een hobby.' 'Wilt u nu eindelijk de brief lezen?' 'Ja, natuurlijk.' Ik pak mijn leesbril en lees langzaam voor. Af en toe kijk ik naar de weduwe. Er verschijnt een blos op haar wangen. 'Een wat?' vraagt ze als ik ben uitgelezen. 'U heeft het gehoord, mevrouw. Een dichtbundel. Ik trek mijn bureaulade open en overhandig haar een exemplaar. 'Uw man heeft voor elk huwelijksjaar een sonnet geschreven. In de zijkamer staat een doosje met exemplaren voor uw nageslacht.' Ze streelt de kaft en fluistert de titel: Sonnetten voor mijn geliefde Laura Ze veegt een traan weg en staat op. 'Meneer de Klerk, ik ben op de fiets. Wilt u dat doosje per post laten bezorgen?' 'Natuurlijk, mevrouw. Ik breng de portokosten in mindering op de erfenis.' http://www.schrijvenonline.org/schrijftips/dos-en…

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw JP, Een mooie uitvoering van de opdracht. Dat je in een korte tekst als deze zo'n emotie weet neer te zetten is knap gedaan. De setting kwam natuurlijk op me over, alsof het werkelijk zo gebeurd kan zijn. Kortom je hebt goed werk geleverd.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben er stil van. Mooi verhaal. - edit - Overigens erg leuke invulling dat je het verhaal schrijft over de brief en beschrijft wat er in de brief stond. Had even tijd nodig en nog een keertje lezen om daarop te komen. Wel foei, niet aan de opdracht gehouden dat het een brief moest zijn. ;)

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi gedaan, Jan. Heerlijk verhaal. Mooie verwijzing naar de opdracht en de tegenstrijdigheid die erin zit. Koste me wat puzzelwerk zo op den vroege ochtend, maar het was het waard. Nogal een klootzak die notaris. Duizenden euri verdient aan de familie en dan nog de portokosten in rekening brengen. Je hebt vast eerder bij de notaris gezeten?

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, nee het huwelijk is zeker geen misverstand - Laura is de weduwe. In de brief staat niets bijzonders. Dank voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben er stil van. Mooi verhaal. - edit - Overigens erg leuke invulling dat je het verhaal schrijft over de brief en beschrijft wat er in de brief stond. Had even tijd nodig en nog een keertje lezen om daarop te komen. Wel foei, niet aan de opdracht gehouden dat het een brief moest zijn. ;)
Ik heb me inderdaad niet aan de opdracht gehouden, omdat ik me ergerde aan 'een groep' mensen. Dat heb ik in mijn verhaal verwerkt. ' U en ik, dat is voldoende.' Dank voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi gedaan, Jan. Heerlijk verhaal. Mooie verwijzing naar de opdracht en de tegenstrijdigheid die erin zit. Koste me wat puzzelwerk zo op den vroege ochtend, maar het was het waard. Nogal een klootzak die notaris. Duizenden euri verdient aan de familie en dan nog de portokosten in rekening brengen. Je hebt vast eerder bij de notaris gezeten?
Dank je wel Olaf, die lui zijn echt zo - alles tot op de cent.

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Dat lag ook aan haar man. hij had haar wel eerder op de hoogte kunnen stellen. Lekker soepel lezend verhaal.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach, wat lief van hem. Maar ook een beetje gemeen want nu voelt zij zich de rest van haar leven schuldig.
Schuldig voelen, waarom? Dank voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat lag ook aan haar man. hij had haar wel eerder op de hoogte kunnen stellen. Lekker soepel lezend verhaal.
Ja, dat had gekund. Dank voor je compliment.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben blij dat ik niet de enige was die worstelde met de opdracht. Ik vind het een zeer originele invulling, Jan.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag janpmeijers, hèhè, eindelijk een positief getint verhaal, althans zo ervaar ik dit fijn geschreven stukje. Ik zou graag in Laura haar plaats willen zijn :o

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenwijze invulling van de opdracht, Jan. Mooi gedaan. Heb het verhaal wel twee maal moeten lezen voor ik in de gaten had hoe de vork aan de steel zat. Een goed gedichtte bundel van 50 sonnetten kan waardevol zijn. Alleen krijg ik niet de indruk dat Laura er zo blij mee is. En wat moeten de kleinkinderen ermee?

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag janpmeijers, hèhè, eindelijk een positief getint verhaal, althans zo ervaar ik dit fijn geschreven stukje. Ik zou graag in Laura haar plaats willen zijn :o
Dank voor je mooie compliment.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenwijze invulling van de opdracht, Jan. Mooi gedaan. Heb het verhaal wel twee maal moeten lezen voor ik in de gaten had hoe de vork aan de steel zat. Een goed gedichtte bundel van 50 sonnetten kan waardevol zijn. Alleen krijg ik niet de indruk dat Laura er zo blij mee is. En wat moeten de kleinkinderen ermee?
Dos, Ze streelt de kaft en veegt een traan weg, dat zegt toch genoeg lijkt me - en ja wat de (klein)kinderen ermee moeten - de overledene lijkt me een zonderling iemand. ;) Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenwijze invulling van de opdracht, Jan. Mooi gedaan. Heb het verhaal wel twee maal moeten lezen voor ik in de gaten had hoe de vork aan de steel zat. Een goed gedichtte bundel van 50 sonnetten kan waardevol zijn. Alleen krijg ik niet de indruk dat Laura er zo blij mee is. En wat moeten de kleinkinderen ermee?
Dos, Ze streelt de kaft en veegt een traan weg, dat zegt toch genoeg lijkt me - en ja wat de (klein)kinderen ermee moeten - de overledene lijkt me een zonderling iemand. ;) Dank voor je reactie.
Mijn redenatie: als Laura er zo blij mee was geweest, had ze aan de notaris gevraagd de bundel in een stevige enveloppe te stoppen en had ze deze onder de snelbinder mee naar huis genomen om de gedichten daar in een tranendal te lezen. Die ene traan bij de notaris kan ook van teleurstelling zijn geweest.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos wijnhof schreef:
Mijn redenatie: als Laura er zo blij mee was geweest, had ze aan de notaris gevraagd de bundel in een stevige enveloppe te stoppen en had ze deze onder de snelbinder mee naar huis genomen om de gedichten daar in een tranendal te lezen. Die ene traan bij de notaris kan ook van teleurstelling zijn geweest.
Ja, zo zou je het kunnen interpreteren. Die ene bundel neemt ze onder de arm mee - het doosje wordt nabezorgd. Een tranendal, nee. Ik houd het bij 1 traan ;)

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, nee het huwelijk is zeker geen misverstand - Laura is de weduwe. In de brief staat niets bijzonders. Dank voor je reactie.
Misverstand als in dat ze niet allebei hetzelfde in het huwelijk zagen. :)

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, je schreef
Misverstand als in dat ze niet allebei hetzelfde in het huwelijk zagen.
De overledene was misschien wat romantischer of zoiets en dat heeft hij op deze manier geuit.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
# 13 'Juist daarom, mijn man was twintig jaar ouder en het was een goed huwelijk. Ik voel vreugde en geen verdriet.' Uit deze twee zinnen haalde ik dat zij het huwelijk niet zo fijn en romantisch heeft beleefd als haar echtgenoot. Door de dichtbundel komt ze daar pas achter en voelt ze zich schuldig hiervoor. "een goed huwelijk" vind ik niet bepaald erg gelukkig klinken. Dit is de manier waarop ik jouw verhaal las. Waarschijnlijk bedoelde je het toch anders.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Angelieke, Ik bedoelde 'een goed huwelijk' zonder dubbele bodem o.i.d. Best wonderlijk hoe verschillend die paar zinnen worden geïnterpreteerd. Dank voor je toelichting.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Jan Ik lees altijd met bewondering jou dialogen. Op mij komt deze mevrouw over als iemand die in zichzelf opgesloten zit en moeite heeft haar emoties te uiten. Dat wil niet zeggen dat ze die niet heeft. Het feit dat haar man haar zoiets bijzonders nalaat, geeft voor mij aan dat ze een liefdevol persoon is.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Jan Ik lees altijd met bewondering jou dialogen. Op mij komt deze mevrouw over als iemand die in zichzelf opgesloten zit en moeite heeft haar emoties te uiten. Dat wil niet zeggen dat ze die niet heeft. Het feit dat haar man haar zoiets bijzonders nalaat, geeft voor mij aan dat ze een liefdevol persoon is.
Liefdevol is ze zeker - maar ik denk dat juist de overledene moeite had zijn emoties te uiten, vandaar de gedichten. Dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb me inderdaad niet aan de opdracht gehouden, omdat ik me ergerde aan 'een groep' mensen. Dat heb ik in mijn verhaal verwerkt. ' .
Ik erger me aan het feit dat ik de volgens de opdracht het testament van een brief moet schrijven. En daarin dan ook nog wat degene aan wie de brief gericht is bij leven niet kon vertellen. Brief noch aangeschrevene kan ik mij als dood voorstellen en hoe de woorden van de aangeschrevene in het testament van de brief belanden is mij ook een raadsel. Ik benijd dan ook zeer hoe jouw ergernis wel tot een mooi verhaal geleid heeft, terwijl ik hier maar een beetje zinloos zit te grommen en te brommen.