Belachelijk dat ik op het matje geroepen word, alleen omdat ik mijn zetel weer wil bezetten. En zolang het OM er nog geen uitspraak over heeft gedaan, heb ik er recht op. We leven toch in een democratisch land? Natuurlijk heb ik het geld verduisterd, samen met nog een paar. Waarom zouden we het niet doen als de kans zich aandient? Wetgeving, dat is iets voor de burgers. Dat geldt toch niet voor rechtschapen politici? Die hebben de regels juist voor de burgers gemaakt, zodat wij, bestuurders, er ons voordeel mee kunnen doen.De cultuur hier zal ik nooit begrijpen. Een aanzienlijk deel van het bedrag heb ik aan mijn koning gegeven. Niet de koning van dit landje natuurlijk, dat is één grote poppenkast. Ik bedoel de koning van mijn geboorteland. Een eerlijk onderdaan doet dat en het komt uiteindelijk ons volk ten goede. Als tegendienst heeft hij mij een mooi stukje grond aan de kust beloofd. Met het resterende geld kan ik er een groot huis op laten bouwen. En als ik met pensioen ga verhuis ik daarheen en neem er een jonge vrouw bij. Ik ben een slimme man, je moet goed voor jezelf zorgen. Bovendien krijg ik als raadslid maar een schamele vergoeding. Oplichting en integriteitsfalen, noemen ze het. Laat me niet lachen. En andere politici dan, alsof zij geen graaiers zijn. Hypocriet land. Maar mij aan de schandpaal nagelen. Racisme is het. Puur racisme! Ik ben niet voor niets expert en adviseur op het gebied van radicalisering en jihadreizigers. Ik pik de jongens met verkeerde bedoelingen er zo uit. Wat maken die paar luizige centen die ik achterover gedrukt heb uit. In plaats daarvan zouden ze mij dankbaar moeten zijn. En wanneer de strijders als gevaarlijke criminelen terugkomen, wat kost dat? Maar dat zien ze met hun korte termijn blikken niet. Dit zal ik de burgemeester zometeen duidelijk maken, hij luistert naar mij, daar ben ik van overtuigd. Hij is ten slotte met een Marokkaanse vrouw getrouwd. Als het niet anders kan ga ik gewoon opnieuw de ziektewet in. ‘Meneer? De burgemeester verwacht u.’