Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht 54 / Big city

17 mei 2015 - 10:35
Herman keek in de vlammen van de terrashaard. Het hout knapperde, het was een stille avond in mei, een zanglijster floot zijn heldere lied. Maar Herman was niet in de stemming voor lentegevoelens, hij keek naar de envelop en voelde de angst kolken. Vorige week dinsdag, aan het einde van een slapeloze nacht, overmoedig door een teveel aan alcohol, belde Herman naar een radiostation dat elk uur kaarten weggaf voor het uitverkochte concert van een beroemde sopraan. Hij werd verbonden met de presentator en was de winnaar van het uur tussen vijf en zes. Een koerier leverde de kaarten in een rood met gele envelop en een gevoel van afgrond bekroop Herman. Weer nam hij zich voor om minder te drinken, om de nachten zonder slaap dan maar gelaten te ondergaan. Het Concertgebouw in Amsterdam. Herman wilde niet naar Amsterdam, hij kon niet naar Amsterdam. Van dit dorp, waar hij zijn leven lang al woonde, kende hij de mores, de geuren en de geluiden. De kleine stad waar hij werkte was per fiets bereikbaar en het enige wat hij van die stad zag en wilde zien was het industrieterrein waar zijn werkgever gevestigd was. Gisteren had hij het toch geprobeerd; met de envelop als een talisman in zijn hand was hij per bus naar Hoogeveen gereisd. Op het station zag hij een wolk van mensen de intercity in gaan, hij sloot zijn ogen en dacht aan de kakofonie die hem zou opwachten bij het overstappen in Zwolle. De trein vertrok en liet hem opgelucht achter op het lege perron. Herman schoof de envelop in de opening van de terrashaard. Hij keek naar de hoeken die omkrulden, naar het kostbare papier dat zwart werd en toen verdween in de hitte. Bevrijd haalde hij adem en luisterde aandachtig naar de zanglijster.

Lid sinds

16 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 mei 2015 - 14:35
Dag Harry, dit is een mooi verhaal, vooral het gebeuren met de lijster vind ik knap gevonden. Ik heb het zelf niet zo erg als Herman, die angst voor het onbekende, maar af en toe is er wel iets waarin ik het gevoel van Herman herken en dan die zalige opluchting :o

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 mei 2015 - 22:51
. Op het station zag hij een wolk van mensen de intercity in gaan...
Een mooi beeld geschetst! :thumbsup: In het begin mis ik als lezer de trigger om door te lezen. Eeuwig zonde van de kaarten, had hij niet iemand anders blij kunnen maken? ;)

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 mei 2015 - 14:21
Goed verhaal, mooi geschreven. Zoals in dit verhaal had ik de opdracht ongeveer bedoeld. Angst of afkeer voor het onbekende. Het kan wel nog dieper gaan.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 mei 2015 - 0:36
'...het enige wat hij van die stad zag en wilde zien was het industrieterrein...' Die woorden (vooral 'en wilde zien') zeggen voor mij alles over het wereldje van Herman... Mooi en voelbaar geschreven harryp.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
19 mei 2015 - 9:56
Bedankt voor het lezen, allemaal! @Odile: extra bedankt, want ik had juist van de schrijfcoach een reprimande verwacht, omdat de HP voor het eerst naar de stad moest volgens opdracht, maar mijn HP dus thuis blijft. @janp: met 'afgrond' probeerde ik een variant op angst en afkeer op te roepen. Ik twijfel nu ook erover. @marietje: ja, iemand anders blij maken met de kaarten was leuker geweest he? Ik had eerst een heel verhaal erbij met 2 kaarten op marktplaats, maar zat binnen de kortste keren op 800 woorden, dus toen heb ik de hele poging maar geschrapt. @elyse: dank je wel!

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 mei 2015 - 10:28
Mooi dat hij het toch probeert en dan de brenger van het onheil (de envelop) probeert om te turnen tot talisman. En iets vernietigen om rust te krijgen vond ik ook heel treffend (en herkenbaar).

20 mei 2015 - 9:55
Inderdaad heel mooi geschreven. Ik vind vooral de tegenstellingen in het verhaal erg beeldend. De rood en gele envelop die zwart wordt. Hernan werkt op een industrie terrein (Ik denk aan een arbeider) en houdt van klassieke muziek. Heerlijk! Geen zeurtje maar wel een vraag. Is dit grammaticaal correct: Maar Herman was niet in de stemming voor lentegevoelens, hij keek naar de envelop en voelde de angst kolken.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 mei 2015 - 20:33
@Odile: bedankt! (ik ben het helemaal met je eens) @Olaf: volgens mij klopt het grammaticaal wel, maar is een zin met Maar beginnen niet al te best.