Schrijfopdracht 54 / Big city

Herman keek in de vlammen van de terrashaard. Het hout knapperde, het was een stille avond in mei, een zanglijster floot zijn heldere lied. Maar Herman was niet in de stemming voor lentegevoelens, hij keek naar de envelop en voelde de angst kolken. Vorige week dinsdag, aan het einde van een slapeloze nacht, overmoedig door een teveel aan alcohol, belde Herman naar een radiostation dat elk uur kaarten weggaf voor het uitverkochte concert van een beroemde sopraan. Hij werd verbonden met de presentator en was de winnaar van het uur tussen vijf en zes. Een koerier leverde de kaarten in een rood met gele envelop en een gevoel van afgrond bekroop Herman. Weer nam hij zich voor om minder te drinken, om de nachten zonder slaap dan maar gelaten te ondergaan. Het Concertgebouw in Amsterdam. Herman wilde niet naar Amsterdam, hij kon niet naar Amsterdam. Van dit dorp, waar hij zijn leven lang al woonde, kende hij de mores, de geuren en de geluiden. De kleine stad waar hij werkte was per fiets bereikbaar en het enige wat hij van die stad zag en wilde zien was het industrieterrein waar zijn werkgever gevestigd was. Gisteren had hij het toch geprobeerd; met de envelop als een talisman in zijn hand was hij per bus naar Hoogeveen gereisd. Op het station zag hij een wolk van mensen de intercity in gaan, hij sloot zijn ogen en dacht aan de kakofonie die hem zou opwachten bij het overstappen in Zwolle. De trein vertrok en liet hem opgelucht achter op het lege perron. Herman schoof de envelop in de opening van de terrashaard. Hij keek naar de hoeken die omkrulden, naar het kostbare papier dat zwart werd en toen verdween in de hitte. Bevrijd haalde hij adem en luisterde aandachtig naar de zanglijster.