Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#53 Beter behaard dan bevrijd?

‘Welkom bij De Ronde Tafel van Meesters, ik ben Marco Meesters, en vanavond hebben we een bijzondere gast in ons midden, cabaretier Frank Lubbers, die voor het eerst sinds anderhalf jaar weer in het openbaar verschijnt.’ Frank zag zittend aan tafel hoe Meesters van zijn vaste positie tijdens het openingsshot van de uitzending naar de tafel liep, waar het gesprek zou plaatsvinden. Hij voelde zijn hart in zijn keel, de televisie was nooit zijn favoriete podium geweest. ‘Frank, goed je weer eens te zien.’ Meesters glimlachte. ‘Je nieuwe theatertour begint morgen, hoe voelt het om na zo’n lange periode weer terug te keren naar je roots?’ ‘Bijzonder,’ antwoordde Frank, ‘en tegelijkertijd ook best eng. Soms word ik midden in de nacht wakker, en vraag ik me af of de nieuwe Frank wel aantrekkelijk genoeg is, of dat de mensen liever naar een tweederangs cabaretier met een hazenlip gaan.’ ‘Wie is de nieuwe Frank?’ Nu kwam het moment waar Frank zo enorm nerveus voor was. Waar was hij aan begonnen? ‘Frank? Vertel de mensen thuis wie die nieuwe Frank is. Waarvoor moeten zij naar de theaters komen?’ ‘Hiervoor.’ Frank zette voor het eerst in het openbaar zijn pruik af. ‘Dit is de nieuwe Frank. Ik heb niks meer te verbergen.’ Er ging een schok door de zaal heen. Zelfs Meesters wist niet wat hij moest zeggen. ‘Ik heb afgelopen anderhalf jaar bestralingen en chemokuren ondergaan, en ik vind dat een cabaretier zichzelf moet zijn. Een pruik hoort daar niet bij. Ik ben bevrijd.’ In de tram van kwart voor twaalf stapte de sinds een uur kale Frank in. Hij werd meteen aangekeken, en sommige mensen begonnen kwetsende leuzen door de tram te galmen, die meteen door de rest werd overgenomen. Frank schrok enorm. Was dit wel de juiste keuze? Was die nieuwe Frank, zoals hij dat zo mooi vertelde, wel Frank Lubbers? Ondertussen aaiden verschillende mannen over zijn kale hoofd, en schreeuwden ze onverstaanbare dingen in zijn oor. ‘Verdomme!’ schreeuwde Frank. ‘Verdomme!’

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
erhm ik vind de reacties op zijn kale hoofd zo bizar ... je verhaal leest wel lekker, en ik kan me daardoor inleven in de onzekerheid van de hp, maar dan aan het het eind denk ik toch vooral: huh? kan aan mij liggen, hoor mensen verbazen mij wel vaker

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vermoed dat de HP voorheen zo 'n beetje publiek bezit was die altijd olijk werd bevonden... . Het lijkt erop dat zijn publiek het bijna ziet als een stunt. Bijzonder pijnlijk om te lezen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een kwetsende come back, lees ik. Hoewel ik de situatie niet helemaal begrijp. Mensen die een bekend persoon vanwege zijn ziekte uitschelden? [In de tram van kwart voor twaalf stapte de sinds een uur kale Frank in.] Zit hier de clou in? Is hij pas sinds een uur kaal ( kaal gemaakt bij de kapper?) of een uur zonder pruik? Waarom noem je specifiek de trein van kwart voor twaalf? Verder worden er geen tijdstippen genoemd. Een aparte invulling van de schrijfopdracht! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
[In de tram van kwart voor twaalf stapte de sinds een uur kale Frank in.] Zit hier de clou in? Is hij pas sinds een uur kaal ( kaal gemaakt bij de kapper?) of een uur zonder pruik? Waarom noem je specifiek de trein van kwart voor twaalf? Verder worden er geen tijdstippen genoemd.
Ik koos voor kwart voor twaalf - had ook makkelijk een kwartier eerder of een half uur later kunnen zijn bijvoorbeeld - omdat je rond zulke tijdstippen vaak al wat aardig dronken mensen tegenkomt. Hij toen inderdaad een uur zonder pruik. Ik dacht dat het allemaal voor zich sprak, maar blijkbaar komt het niet helemaal over op deze punten. Bedankt voor je kritiek!

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooie, originele invulling van de schrijfopdracht. Wat enorm pijnlijk voor Frank, en dat heb je goed over weten te brengen. Klein dingetje: je zet zo mooi zijn vertwijfeling neer, samen met het afsluitende 'verdomme' geeft dat zo'n goed beeld van hoe hij zich moet voelen, dat ik dit zinnetje bijna zonde vind, omdat we dat wel zien: Frank schrok enorm.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
pr,
In de tram van kwart voor twaalf stapte de sinds een uur kale Frank in.
Mijns inziens is dit een uur na de tv-uitzending. Frank was dus al langer kaal, maar heeft een uur geleden zijn pruik afgezet. (Toch?) Ik vind het een goed verhaal. Dingetje:
Nu kwam het moment waar Frank zo enorm nerveus voor was
Het verhaal is in vt. Dat 'nu' bijt met 'was' - suggestie: 'Dat was het moment waar hij zo nerveus voor was.'

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Marije en janpmeijers. Janp, je laatste citaat is inderdaad een foutje, bedankt voor je scherpe opmerking.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zie dit als een soort van parodie op al het halfzachte gezeik in veel televisieprogramma's maar ook tegelijkertijd over het absurde gedrag van mensen op allerlei ongelegen momenten. Volgens mij is Frank wel een beetje aan het doordraaien. Verdomme roepen in een tram kan als merkwaardig worden bestempeld. Ik heb dit graag gelezen.