#53 Beter behaard dan bevrijd?

‘Welkom bij De Ronde Tafel van Meesters, ik ben Marco Meesters, en vanavond hebben we een bijzondere gast in ons midden, cabaretier Frank Lubbers, die voor het eerst sinds anderhalf jaar weer in het openbaar verschijnt.’ Frank zag zittend aan tafel hoe Meesters van zijn vaste positie tijdens het openingsshot van de uitzending naar de tafel liep, waar het gesprek zou plaatsvinden. Hij voelde zijn hart in zijn keel, de televisie was nooit zijn favoriete podium geweest. ‘Frank, goed je weer eens te zien.’ Meesters glimlachte. ‘Je nieuwe theatertour begint morgen, hoe voelt het om na zo’n lange periode weer terug te keren naar je roots?’ ‘Bijzonder,’ antwoordde Frank, ‘en tegelijkertijd ook best eng. Soms word ik midden in de nacht wakker, en vraag ik me af of de nieuwe Frank wel aantrekkelijk genoeg is, of dat de mensen liever naar een tweederangs cabaretier met een hazenlip gaan.’ ‘Wie is de nieuwe Frank?’ Nu kwam het moment waar Frank zo enorm nerveus voor was. Waar was hij aan begonnen? ‘Frank? Vertel de mensen thuis wie die nieuwe Frank is. Waarvoor moeten zij naar de theaters komen?’ ‘Hiervoor.’ Frank zette voor het eerst in het openbaar zijn pruik af. ‘Dit is de nieuwe Frank. Ik heb niks meer te verbergen.’ Er ging een schok door de zaal heen. Zelfs Meesters wist niet wat hij moest zeggen. ‘Ik heb afgelopen anderhalf jaar bestralingen en chemokuren ondergaan, en ik vind dat een cabaretier zichzelf moet zijn. Een pruik hoort daar niet bij. Ik ben bevrijd.’ In de tram van kwart voor twaalf stapte de sinds een uur kale Frank in. Hij werd meteen aangekeken, en sommige mensen begonnen kwetsende leuzen door de tram te galmen, die meteen door de rest werd overgenomen. Frank schrok enorm. Was dit wel de juiste keuze? Was die nieuwe Frank, zoals hij dat zo mooi vertelde, wel Frank Lubbers? Ondertussen aaiden verschillende mannen over zijn kale hoofd, en schreeuwden ze onverstaanbare dingen in zijn oor. ‘Verdomme!’ schreeuwde Frank. ‘Verdomme!’