#52 Een goed gesprek

“Hallo. Ich bin Marion. Ich glaube, wir sollten reden.” Haar beste Duits, het stelde niet veel voor. De vrouw tegenover haar schrok. Het gezicht verbleekte, de ogen verraadden paniek. Even stond de wereld stil. Geen verkeer op straat, geen spelende kinderen. Vanuit de bossen verderop de roep van een koekoek. De hemel kleurloos en laag. Toen zakten de schouders in berusting, de vrouw stapte over de drempel naar buiten en trok de deur achter zich dicht. “Du hast recht. Komm.” Even later zaten ze tegenover elkaar aan een krakkemikkig tafeltje achter in de tuin. “Ben je speciaal gekomen om mij te zien?” “Ja.” Zeshonderd kilometers asfalt waren onder haar autobanden doorgerold, grijs en lawaaierig. De spanning was haar bijna teveel geworden, ze had zich steeds misselijker voelen worden. En koud. Tot op het bot. “Hoe wist je waar je me moest vinden?” “Doet er niet toe. Terzake. Ik wil dingen weten. Hoe lang is dit al?” De vrouw sloeg de ogen neer, krabde wat aan het bladderende tafelblad. “Twintig jaar.” Haar hart viel stil in ontzetting en haar maag draaide zich nog maar eens om. Twintig jaar! De vrouw schraapte de keel en schoof wat over de stoel. “Nou ja, niet aldoor. Soms waren er periodes, dan kwam hij niet. Het was over, zei hij dan. Hij wilde bij jou en de kinderen zijn. Maar hij kwam altijd terug.” Triomf? Schaamte? Verdriet? “Hoe kennen jullie elkaar?” “Mijn vader was een klant van hem. Hij kwam regelmatig op de boerderij. Dertig kilometer van hier, ik woonde nog thuis.” “Wist je dat hij al iemand had?” “Jawel....” “Maar?” Woede welde in haar op. De vrouw zuchtte. “Ik was verliefd. Ik dacht niet na. Ik heb later vaak gedacht hoe het moest zijn, voor jou, de kinderen. Maar ik was blij met wat ik kreeg. Kruimeltjes, vergeleken met jou. En geen beloftes, geen kinderen, dat was allemaal alleen voor jou. Hij houdt van je. Hij is een goed mens.” “Wist je dat hij ook anderen heeft gehad? Hij kan z’n lul echt niet in zijn broek houden.” De vrouw schrok opnieuw. Ongeloof. Verbijstering. “Welnee....” “Toch. Hij is een sukkel en een idioot. Je mag hem hebben. Ik heb er helemaal genoeg van.”