#52 - Gesprek

‘Hoi’ ‘Yo’ Ik zie dat hij in een stoel zit. Gelukkig. ‘Hoe is het vandaag?’ Hij ziet er mager uit. Broos. Mijn onderlip begint hinderlijk te trillen. Ik bijt op mijn lip, letterlijk. ‘Eigenlijk wel rustig momenteel. De pijn is hanteerbaar. Nog geen lolly gehad vandaag.’ ‘Mooi, dat ziet er ook niet uit. Volwassen kerels eten geen lolly’s.’ ‘Helen en ik hadden het over de Ducati. Ik wil dat jij hem straks neemt.’ ‘Dat kan ik niet aannemen, Helen kan hem verkopen. Ze kan het geld goed gebruiken.’ ‘Ik sta erop dat je hem neemt. Ik wil het zo. En wie gaat mij nu verdomme tegenspreken?’ Met pijn en moeite vertrek ik mijn mond in iets wat door moet gaan voor een lach. Alsof dat rotding me nu interesseert. ‘En wat moet ik ermee dan? Naar Italië jagen? En dan zeker onderweg stil komen te staan. Je weet wat ze over Ducati zeggen.’ Hij lacht een beetje. Er komt amper geluid mee. ‘Weet je? Ik… Kom je morgenmiddag? Dan drinken we nog een keer een biertje. Nu wil ik graag gaan slapen.’ ‘Morgenmiddag ben ik er. Vrijdagmiddag toch? Altijd.’ Als ik hem wil helpen opstaan duwt hij me weg. ‘Ik wil het zelf doen. Laat me gewoon’. ‘Tuurlijk. Is goed, jongen.’ Terwijl ik wegloop, roep ik Helen. ‘Hij wil niet dat ik hem help. Nog steeds een stoere kerel. Ga jij naar hem toe?’ ‘Is goed. Je komt morgenmiddag dat biertje drinken, neem ik aan?’ 'Maar mag hij dat wel? Kan hij het hebben?' 'Doet het er toe dan? Bier wordt er gedronken. Hij wil het. Rond drie uur?' ‘Oké, tot morgen.’