Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#52 - Gesprek

‘Hoi’ ‘Yo’ Ik zie dat hij in een stoel zit. Gelukkig. ‘Hoe is het vandaag?’ Hij ziet er mager uit. Broos. Mijn onderlip begint hinderlijk te trillen. Ik bijt op mijn lip, letterlijk. ‘Eigenlijk wel rustig momenteel. De pijn is hanteerbaar. Nog geen lolly gehad vandaag.’ ‘Mooi, dat ziet er ook niet uit. Volwassen kerels eten geen lolly’s.’ ‘Helen en ik hadden het over de Ducati. Ik wil dat jij hem straks neemt.’ ‘Dat kan ik niet aannemen, Helen kan hem verkopen. Ze kan het geld goed gebruiken.’ ‘Ik sta erop dat je hem neemt. Ik wil het zo. En wie gaat mij nu verdomme tegenspreken?’ Met pijn en moeite vertrek ik mijn mond in iets wat door moet gaan voor een lach. Alsof dat rotding me nu interesseert. ‘En wat moet ik ermee dan? Naar Italië jagen? En dan zeker onderweg stil komen te staan. Je weet wat ze over Ducati zeggen.’ Hij lacht een beetje. Er komt amper geluid mee. ‘Weet je? Ik… Kom je morgenmiddag? Dan drinken we nog een keer een biertje. Nu wil ik graag gaan slapen.’ ‘Morgenmiddag ben ik er. Vrijdagmiddag toch? Altijd.’ Als ik hem wil helpen opstaan duwt hij me weg. ‘Ik wil het zelf doen. Laat me gewoon’. ‘Tuurlijk. Is goed, jongen.’ Terwijl ik wegloop, roep ik Helen. ‘Hij wil niet dat ik hem help. Nog steeds een stoere kerel. Ga jij naar hem toe?’ ‘Is goed. Je komt morgenmiddag dat biertje drinken, neem ik aan?’ 'Maar mag hij dat wel? Kan hij het hebben?' 'Doet het er toe dan? Bier wordt er gedronken. Hij wil het. Rond drie uur?' ‘Oké, tot morgen.’

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerend verhaal. Doordat je HP zich groot probeert te houden wordt het voor mij nog duidelijker hoe erg zijn situatie is. Het lijkt me verschrikkelijk om iemand zo te moeten zien. Knap beschreven.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het raakt me dat het woord dood niet valt en dat er geprobeerd wordt de stoere mensen onder elkaar te blijven uithangen. Zijn het beste vrienden? Dank je wel

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Doet me denken aan mijn vader. Stoere buitenmens, sterk, doe maar normaal, zo'n type. Het laatste jaar van zijn leven afhankelijk van anderen. Zijn bittere trek rond zijn mond was niet enkel het gevolg van het herseninfarct. Sorry, tuimelde even terug in de tijd... . Kan hier niet objectief over oordelen. Heftig stukje. En knap geschreven, natuurlijk.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een pijnlijke situatie, goed geschreven. :thumbsup: Ik vraag me af waarom je de wit regels gebruikt. Deze horen een sprong in de tijd aan te geven maar is dat hier overal het geval? [Terwijl ik wegloop, roep ik Helen.] Dit kan ik niet zo goed plaatsen. Zit Helen in de hal te wachten tot zij op bezoek kan? #11 Bart geeft een toepasselijke omschrijving van jou! ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een pijnlijke situatie, goed geschreven. :thumbsup: Ik vraag me af waarom je de wit regels gebruikt. Deze horen een sprong in de tijd aan te geven maar is dat hier overal het geval? [Terwijl ik wegloop, roep ik Helen.] Dit kan ik niet zo goed plaatsen. Zit Helen in de hal te wachten tot zij op bezoek kan? #11 Bart geeft een toepasselijke omschrijving van jou! ;)
Hoi Marietje, Net zoals bij zoveel dingen, worden mijn witregels puur op gevoel geplaatst. Is dat een tegenvaller? Helen was in een andere ruimte. Misschien in de keuken om een lekkere appeltaart te bakken. :) Dank voor jouw reactie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Bart (en Marietje), Ik ben eigenlijk helemaal niet Rock 'n Roll. Laten we het maar houden op gevoelig. :) Goed om te lezen dat jullie dat doorgaans niet merken.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik plaatste jouw verhaal in een ziekenhuis, waarom weet ik niet. Daarom mijn reactie! ( Rock 'n Roll staat voor mij voor een positieve ruigheid, zonder grenzen/banden, lekker los op zijn tijd. Daar herkende ik je in, af en toe gewoon lekker los: break the rulls maar niet onbezonnen. :thumbsup: )

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Pakkende dialoog.Te heftig en onwaardig om mee te moeten maken. Daarom had ik mijn kist met hydroliek, muziek, zicht op de kosmos en milde 'eindoplossing' ontworpen. #51

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anne, Dank je. @Nyceway, Bazig was niet zo zeer de bedoeling. Maar nu ik het teruglees zie ik dat hij inderdaad een beetje bazig overkomt. Bedankt voor jouw reactie. @Richard, Dank je. @pim2000, Het moesten inderdaad beste vrienden voorstellen. Dank je voor jouw reactie. @Marcker, Dank je voor jouw persoonlijke reactie. Afscheid nemen van iemand is doorgaans niet prettig, laat staan van je vader of moeder. Het lijkt me ook erg raar om je eigen ouders te zien aftakelen door ziekte. Maar uiteindelijk wel onvermijdelijk natuurlijk. @Schrijvenmaar, Inleefbaar is nu een woord. Een nieuw synoniem van invoelbaar, denk ik. Dank voor jouw reactie. @Schrijfcoach Ma..., Dank je voor jouw reactie. @Blavatski, Dank je. @Dos, Dan kan er te zijner tijd een kist worden gehaald bij jouw #51. Dank je voor jouw reactie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik plaatste jouw verhaal in een ziekenhuis, waarom weet ik niet. Daarom mijn reactie! ( Rock 'n Roll staat voor mij voor een positieve ruigheid, zonder grenzen/banden, lekker los op zijn tijd. Daar herkende ik je in, af en toe gewoon lekker los: break the rulls maar niet onbezonnen. :thumbsup: )
Zelf had ik niet over een ziekenhuis gedacht. Merkwaardig eigenlijk want dat is natuurlijk best een logische plek voor een zieke. (Goed georganiseerd, beschaafd compleet binnen de lijnen en netjes in het gewenste hokje uitgaan. Maximaal een keer per maand. Bovendien nooit te veel alcohol. En wat er ook gebeurt, op tijd thuis zijn. Heerlijk Rock 'n Roll :))

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi ontroerend geschreven. Is het tussen vader en zoom of tussen twee vrienden? Maakt ook eigenlijk niet uit . Zonder dat je het schrijft weet je dat de HP stervende is en dat vind ik knap gedaan. Laat ze maar lekker veel bier drinken.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Johanna, ik kan me volledig scharen achter de vele complimenten die er al gegeven zijn. Een intrigerend, ontroerend en gevoelig verhaal, uit het leven gegrepen.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Krachtig verhaal Johanna. Hoewel ik je normaal chaotische stijl erg waardeer, vind ik dat ook mooi om te lezen. Ben wel benieuwd waar het zich afspeelt. Heb het idee dat dit niet in een ziekenhuis is, omdat HP wegloopt en dan Helen roept. Lijkt me dat dat in een ziekenhuis niet nodig zou zijn, omdat Helen er dan wss gewoon bij zou hebben gestaan. Dacht daarom dat het bij de zieke persoon thuis is.