Opdracht 52 Dubbel.

Alle dossiers die ik van de week wilde wegwerken heb ik afgerond. Vermoeid, maar voldaan schuif ik de terrasstoel richting de Maas en wrijf even langs mijn nek. Nick, mijn boezemvriend, komt aanlopen: zijn colbert bungelt losjes over zijn rechterschouder. Ik moet glimlachen. 'Hé, Jan P. Ouwe lul.' Hij geeft me een stomp. 'Goede week gehad?' 'Ja.' Hij drapeert zijn colbert over de leuning van de stoel tegenover me en gaat zitten, de leren zolen van zijn schoenen schrapen over de keien. 'Heb je al besteld?' 'Nee, ik zit hier net.' Hij wenkt naar het meisje van de bediening en zet zijn zonnebril af als ze bij ons tafeltje staat. 'Nog wat te doen vanavond, beauty?' 'Ik moet werken, meneer. Wat kan ik opnemen?' Hij lacht en gebaart naar mij. 'Een witbier, alsjeblieft,' zeg ik. 'Met een schijfje citroen graag.' Nick knikt: 'Voor mij hetzelfde, schone dame.' De hoekige glazen zijn beslagen. Voorzichtig schenk ik het bier uit. Nick kijkt met open mond de serveerster na. 'Zo, wat een lekker ding.' Ik reageer niet en concentreer me op de schuimkraag. Perfect en lekker koud. 'Hoelang ben je nou al vrijgezel?' vraagt hij. 'Ruim tien jaar, hoezo?' 'Je bent een leuke vent, waarom heb je geen vriendin?' Ik roer met het plastic stampertje door het bier en kijk naar de rivier die glinstert in het lage zonlicht. Zo mooi, zo fijn, zo anoniem – gewoon stromen, verder niets. 'Nou?' vraagt hij terwijl hij zijn stoel aanschuift. Voor de vorm kuch ik kort en zeg: 'Het uitzicht is echt prachtig hier.' 'Ja, daarom heet deze tent zo - maar dat is geen antwoord op mijn vraag.' 'Weet je, Nick. Ik kan niet kiezen.' 'Staan de dames in de rij dan?' 'Nee, dat niet. Ik bedoel …' 'Ja,wat?' Met het doorzichtige stampertje druk ik het citroenschijfje plat op de bodem van het glas en twijfel even, maar zeg het dan toch. 'Nick, een man of een vrouw, dat maakt mij niet uit.' Zijn bierglas dreunt op het tafeltje. 'Hè. Echt? Dat meen je niet.' 'Sorry, jawel.'