Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#50 Brugklas

De rivier glinstert en mijn wilg wiegt zacht. Op het strandje recht onder me streelt een jongeman een vrouw, ze hebben beiden zwemkleding aan. Ik kijk weer naar de brug: een duwboot met vier bakken glijdt uit de schaduw van de boog. Behoedzaam kruip ik nog een tak verder en volg de hekgolf achter de duwboot. Een rijnaak die aan een slappe kabel voor het strandje is afgemeerd, wordt door de waterverplaatsing een stukje de rivier opgetrokken. De kabel kraakt en rekt zich traag uit. Ik laat me van de tak vallen en grijp de kabel. Meters word ik omhoog gehesen. Het is heerlijk die kracht te voelen - al snijdt de kabel wel in mijn handpalmen. Als de kabel weer slap hangt spring ik op het strandje. De jongeman maakt een wegwerpgebaar naar me, de vrouw glimlacht. Waarom ik moet blozen weet ik niet. Op de dijk spring ik op mijn fiets en race naar huis. 'Vanmiddag heb ik al je boeken gekaft,' zegt mijn moeder. 'Komt papa nog een keer langs?' 'Ik denk het niet, lust je een waterijsje?' 'Ja lekker, mama.' De hakken van haar houten slippers klepperen op de tegels van de keukenvloer. Ze geeft me een raket in drie kleuren. Ik wil haar vragen waarom ik moest blozen op het strandje, maar ik houd mijn mond en lik aan het ijsje. In een opwelling geef ik haar een kus, dat doe ik eigenlijk nooit. Ik zit liever in mijn wilg. Het water stroomt snel en zwart, ik laat mijn fiets vallen en dribbel de basalten trap af. Mijn wilg is gekapt. Ik streel de stomp en kijk over de rivier. De brugklas, denk ik. Is die echt nodig?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Jan P. Volgens mij heb ik weleens eerder genoemd dat je naar mijn mening sfeervolle verhalen schrijft. Dit is ook weer zo'n verhaal. Gevoelsmatig ben ik meteen bij de IJssel (ja een andere rivier, dat wel) en ik voel de warmte. En dat is behoorlijk knap, dat je iemand zo mee kunt krijgen in een verhaal. Fijne details zoals het geluid van de schoenen van zijn moeder, de pijn aan zijn handen en de boten die langs varen. Ook al zo aangenaam om te lezen. Sowieso dat hele idee van net ontluikende gevoelens. Dat is mooi. Dit is definitief een van mijn favorieten. Echt heel erg gaaf.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een leuk fictief verhaaltje. Je vertelt het, alsof je het zelf hebt meegemaakt. Of is dat misschien zo? Heel mooi.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben het helemaal met Johanna eens. Dit verhaal is erg sfeervol geschreven met goed gekozen details. Tegen het einde had ik iets meer zinnen gewild. Ik vond het jammer dat het verhaal ophield, ik zou graag verder lezen vanwege de plezierige verhaalstem. Ik heb veel sympathie voor het personage.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
jules du lac, ik ben opgegroeid bij de rivier - aan zo'n kabel hangen was een favoriet tijdverdrijf. Verder is het fictie. Dank voor je complimenten.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Odile, dank voor je mooie complimenten. Het is een schetsje van een jongen die op het punt staat naar de middelbare school te gaan en zich (terecht) afvraagt of dat wel nodig is. Met het kappen van de wilg is de kindertijd voorgoed afgesloten (of zoiets :))

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jan P, Dit is weer een verhaal waar ik enorm van geniet. Het heeft een soort Ciske de Rat sfeertje maar dan zonder het baldadige... Ik kan het niet benoemen maar het brengt prachtige dagen in herinnering. Het tafereel schommelt zachtjes door een luie zomerdag... de traagheid van de boten, het meegaande nooit weerbarstige karakter van de wilg die zijn takken elastisch buigt onder het gewicht van het jongetje, het paartje dat in badpak van elkaar geniet en de deining van het water die opkomt en weer dooft... Hoe spijtig dat die wilg werd gekapt... Zo'n wilg moet een jeugd lang kunnen meegaan... op zijn minst! Prachtig hoe je dit beschreven hebt!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Er is al veel gezegd door de anderen, maar ik vind het knap hoe je de gevoelswereld van de jongen in zo'n kort stukje mooi weergeeft. Ook de klepperende slippers vind ik erg mooi.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@janp Je schept een mooi sfeerbeeld. Ik heb wat moeite met het taalgebruik: woorden als hekgolf, waterverplaatsing e.d. vind ik niet zo passen bij een twaalf/dertienjarige jongen. "De kabel kraakt en rekt zich traag uit. Ik laat me van de tak vallen en grijp de kabel. Meters word ik omhoog gehesen." Een krakende kabel kan ik niet plaatsen. Ik geef je het voordeel van de twijfel, maar dan klopt de volgorde m.i. niet: kraken zal de kabel pas als hij strak staat, denk ik, en dan kan hij niet meer "meters" omhoog. Maar goed, ik ben een kniesoor :)

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
W Rynlandt, Dank voor je complimenten. Die wilgen worden regelmatig gekapt, eigenlijk is het snoeien, want de wortels zitten onder het basalt, met een paar jaar staat er weer een boom :)

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@janp Je schept een mooi sfeerbeeld. Ik heb wat moeite met het taalgebruik: woorden als hekgolf, waterverplaatsing e.d. vind ik niet zo passen bij een twaalf/dertienjarige jongen. "De kabel kraakt en rekt zich traag uit. Ik laat me van de tak vallen en grijp de kabel. Meters word ik omhoog gehesen." Een krakende kabel kan ik niet plaatsen. Ik geef je het voordeel van de twijfel, maar dan klopt de volgorde m.i. niet: kraken zal de kabel pas als hij strak staat, denk ik, en dan kan hij niet meer "meters" omhoog. Maar goed, ik ben een kniesoor :)
Kinderen die opgroeien aan een druk bevaren rivier weten echt wat een hekgolf is (alleen bij duwboten) en ook wat waterverplaatsing is, dat zien ze elke dag. Die kabels kraken ook als ze slap hangen, ze zijn van metaal en schuren langs de bolders. Dank voor je reactie

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel sfeervol. Ben niet opgegroeid langs een kanaal (wel langs de Maas - geen scheepvaart), dus ken sommige uitdrukkingen niet. Laat me op 'sleeptouw' nemen door de verteller. Jongetje heeft inderdaad ietwat 'volwassen' vocabulaire, zal aan mij liggen - stoort niet echt, is maar een bedenking. Graag gelezen!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
marcus Airuleus, Je schreef: 'Die laatste alinea deed het hem voor mij. Alles wordt (voor mij) toch iets echter met een pijnlijke bodem of toplaagje. Mooi.' Zo'n eind heeft meestal mijn voorkeur. Dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag janp, Zeer sfeervol geschreven. Ik zie de beelden, proef de beleving van de hp. De passage over de gekapte wilg en de brugklas komt bij mij in deze vorm, te kort en daardoor iets te geforceerd over.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
"Ik steel de stomp" Had eerst even een verkeerde interpretatie (hoezo suggestief?) Voor de rest voel ik de passie van de HP en de overgang naar een nieuwe fase in zijn leven. Mooie beschreven JP.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, Dank voor je complimenten. je schreef over de laatste alinea:
De passage over de gekapte wilg en de brugklas komt bij mij in deze vorm, te kort en daardoor iets te geforceerd over.
Vind ik ook. De opdracht is een kort verhaal, maar ik kan er zo een paar pagina's aan toevoegen :) Misschien volgende week -dan ben ik vrij - als de opdracht zich ervoor leent.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk weer, JanP, vooral het voortkabbelen. De laatste twee zinnen vind ik ook zeer geslaagd als afsluiting (maar de rest van de laatste alinea ... een beetje te onverwacht, te snel, te ... ik weet niet wat, maar net niet zo lekker als de rest van het verhaal.) Ik had trouwens wel moeite met me een beeld vormen hoe hij uit de boom naar de kabel springt en vervolgens omhoog getrokken wordt. Ik vermoed dat dit iets is wat in jouw hoofd zo vanzelfsprekend is dat je vergeet dat het voor lezers niet vanzelfspreekt dat dergelijke kabels kennenlijk boven jongenshoogte geraken. Jammer dat ik daarop even bleef hangen, want het beeld van het hangende jongentje is super; als ik het eenmaal bij elkaar verzonnen heb, lijkt het me een geweldig gevoel.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
"Ik steel de stomp" Had eerst even een verkeerde interpretatie (hoezo suggestief?) Voor de rest voel ik de passie van de HP en de overgang naar een nieuwe fase in zijn leven. Mooie beschreven JP.
RichardOtten, Hp streelt de stomp - het is niet suggestief bedoeld. Dank voor je complimenten.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk weer, JanP, vooral het voortkabbelen. De laatste twee zinnen vind ik ook zeer geslaagd als afsluiting (maar de rest van de laatste alinea ... een beetje te onverwacht, te snel, te ... ik weet niet wat, maar net niet zo lekker als de rest van het verhaal.) Ik had trouwens wel moeite met me een beeld vormen hoe hij uit de boom naar de kabel springt en vervolgens omhoog getrokken wordt. Ik vermoed dat dit iets is wat in jouw hoofd zo vanzelfsprekend is dat je vergeet dat het voor lezers niet vanzelfspreekt dat dergelijke kabels kennenlijk boven jongenshoogte geraken. Jammer dat ik daarop even bleef hangen, want het beeld van het hangende jongentje is super; als ik het eenmaal bij elkaar verzonnen heb, lijkt het me een geweldig gevoel.
Dank voor je uitgebreide reactie. Ik schreef dit heel snel na een vervelende cursus - ter afleiding in een flow. Het is idd in mijn hoofd zo vanzelfsprekend, dat ik vergeet dat het dat voor de lezer niet altijd is. De laatste alinea verdient uitwerking, ik neem het mee. Dank je wel.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Janpmeijers, de forumreacties zeggen het al. Prachtig verhaal met mooie details. Daar sluit ik me bij aan. Wat ik opvallend vond, maar verder prima in jouw verhaal: Wiegt een wilg eigenlijk wel? Voor mij is dat meer een grote stomp met takken erop. Bomen die ieder jaar weer geknot worden ... palmen ... Ik begrijp dat het je handen zijn, maar palmen komt dat al in het woordenboek van deze brugklasser voor.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mirte, je schreef:
Wiegt een wilg eigenlijk wel? Voor mij is dat meer een grote stomp met takken erop. Bomen die ieder jaar weer geknot worden ...
Ja, een wilg wiegt echt. Het zijn overigens geen knotwilgen - die zijn altijd aangeplant - maar bomen die daar spontaan groeien. (wij noemden het wilgen, misschien is dat niet de juiste naam)
palmen ... Ik begrijp dat het je handen zijn, maar palmen komt dat al in het woordenboek van deze brugklasser voor.
Ik heb er handpalmen van gemaakt. Dit soort jongens zat in die tijd op zondag in de kerkbank, dat was best gunstig voor hun woordenschat. :) Dank voor je reactie.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Janpmeijers, zo zie je maar weer dat iedereen een ander beeld kan vormen bij de woorden. Ik geloof graag dat jouw wilgen wel kunnen wiegen ... Ik zag knotwilgen voor me. Bedoel jij deze? https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ3CNwJ3NPnzIGdfQncTIDCvcRryJZWq6L9kWswXedLGsrhgJG3Og Ja, ja slimme jongen ... ;) Prima dat je het hebt aangepast.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Janpmeijers, zo zie je maar weer dat iedereen een ander beeld kan vormen bij de woorden. Ik geloof graag dat jouw wilgen wel kunnen wiegen ... Ik zag knotwilgen voor me. Bedoel jij deze? https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ3CNwJ3NPnzIGdfQncTIDCvcRryJZWq6L9kWswXedLGsrhgJG3Og Ja, ja slimme jongen ... ;) Prima dat je het hebt aangepast.
Mooie foto, Mirte. Ik denk dat het deze wilgen zijn: http://nl.wikipedia.org/wiki/Kraakwilg Dank voor je reactie.