#45 Genoeg!

Genoeg! De jurk van de vrouw die voor hem zat had dezelfde kleur als de bioscoopstoel. Ze leek op te gaan in haar omgeving. Toch kon hij zijn ogen niet van haar afhouden. Het lange blonde haar golfde over haar schouders en hij was er zeker van dat hij de volgende morgen naast haar wakker zou worden. De manier waarop ze af en toe achterom keek zei hem genoeg. ‘Ze zijn zo gemakkelijk, die vrouwen’, dacht hij bij zichzelf. Ze zou de vierde zijn deze week. Zaterdagavond was er de vrouw uit de kroeg. Hij hoefde maar naar haar te kijken en een gesprek te beginnen en hij wist hoe het vervolg van de avond eruit zou zien. Zondagnacht had hij een felle meid uit het snookercafé meegenomen en woensdag was een zakelijk etentje uitgelopen in een wilde nacht met de secretaresse van één van zijn concurrenten. Hij had jaren genoten van dit leventje. Vrijheid blijheid, geen verplichtingen en geen verantwoordelijkheden. De ene na de andere vrouw kwam en ging, meestal maar voor één nacht. Soms werd er een nieuwe afspraak aan vast geknoopt, die ook weer voorspelbaar eindigde. De laatste tijd kreeg hij steeds meer moeite met de leegheid van dit bestaan. Hoewel het natuurlijk altijd de keuze van twee volwassen mensen was voelde hij zich af en toe toch gebruikt. Vooral wanneer er de volgende morgen een briefje lag met: ‘Ik ben al naar huis, de hond moet uitgelaten worden. Bedankt!’. En hier, zittend in de bioscoopstoel, nam hij het besluit zijn leven om te gooien. Hij had er genoeg van en wilde serieus op zoek gaan naar een vrouw om een langere relatie mee te beginnen. Via een dating site, dat leek hem een goed plan. Hij miste de helft van de film omdat hij direct begon met het opstellen van een eerlijk en duidelijk profiel.Hij zocht op zijn telefoon naar een goede foto. De blondine voor hem keek quasi geërgerd om. ‘Doe dat straks even, wil je’, fluisterde ze met een knipoog. Oké, na morgen dan. Nog ééntje om het af te leren…