Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#45 Genoeg!

Genoeg! De jurk van de vrouw die voor hem zat had dezelfde kleur als de bioscoopstoel. Ze leek op te gaan in haar omgeving. Toch kon hij zijn ogen niet van haar afhouden. Het lange blonde haar golfde over haar schouders en hij was er zeker van dat hij de volgende morgen naast haar wakker zou worden. De manier waarop ze af en toe achterom keek zei hem genoeg. ‘Ze zijn zo gemakkelijk, die vrouwen’, dacht hij bij zichzelf. Ze zou de vierde zijn deze week. Zaterdagavond was er de vrouw uit de kroeg. Hij hoefde maar naar haar te kijken en een gesprek te beginnen en hij wist hoe het vervolg van de avond eruit zou zien. Zondagnacht had hij een felle meid uit het snookercafé meegenomen en woensdag was een zakelijk etentje uitgelopen in een wilde nacht met de secretaresse van één van zijn concurrenten. Hij had jaren genoten van dit leventje. Vrijheid blijheid, geen verplichtingen en geen verantwoordelijkheden. De ene na de andere vrouw kwam en ging, meestal maar voor één nacht. Soms werd er een nieuwe afspraak aan vast geknoopt, die ook weer voorspelbaar eindigde. De laatste tijd kreeg hij steeds meer moeite met de leegheid van dit bestaan. Hoewel het natuurlijk altijd de keuze van twee volwassen mensen was voelde hij zich af en toe toch gebruikt. Vooral wanneer er de volgende morgen een briefje lag met: ‘Ik ben al naar huis, de hond moet uitgelaten worden. Bedankt!’. En hier, zittend in de bioscoopstoel, nam hij het besluit zijn leven om te gooien. Hij had er genoeg van en wilde serieus op zoek gaan naar een vrouw om een langere relatie mee te beginnen. Via een dating site, dat leek hem een goed plan. Hij miste de helft van de film omdat hij direct begon met het opstellen van een eerlijk en duidelijk profiel.Hij zocht op zijn telefoon naar een goede foto. De blondine voor hem keek quasi geërgerd om. ‘Doe dat straks even, wil je’, fluisterde ze met een knipoog. Oké, na morgen dan. Nog ééntje om het af te leren…

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Karin Stolwijk, De onverbeterbare versierder. Goed geschreven. Vooral het briefje :) mooi detail.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed leesbaar verhaal. Leuk locatie waardoor ik meteen door wilde lezen. Ik heb wel wat kleine puntjes: - Ze leek op te gaan in haar omgeving, maar hij kon zijn ogen niet van haar afhouden - Ik zou hier twee zinnen van maken.. Je verbindt ze nu met elkaar door het woordje "maar". Dit vind ik niet zo sterk want de zinnen hebben eigenlijk niets met elkaar te maken. - Zaterdagavond was er de vrouw uit de kroeg geweest. - Vind ik niet zo'n mooie zin. Ik probeer zelf altijd de combinatie "was geweest" te vermijden.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Janpmeijers. Dank je wel! Ik heb net op je website gekeken. Wat ben jij veelzijdig zeg! @ Angelieke. Je hebt gelijk, zonder "geweest" loopt de zin mooier. Ik wil het woordje "maar" laten staan om te benadrukken dat ze leek op te gaan in haar omgeving, ze viel dus niet op , maar hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Zijn ogen worden naar elke vrouw getrokken, opvallend of niet. Hij ziet in iedere vrouw wel iets.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij voelt zich af en toe gebruikt. Ach ja natuurlijk: die arme man. Origineel gevonden deze onverbeterlijke vrouwenverslinder.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Karin, terugkomend op wat @Angelieke zegt in #2. Voor mij heeft maar iets afbrekend in zich. Je zegt iets maar .... je haalt het weer terug. Ik probeer in plaats van maar en te gebruiken. Leuke tekst op je briefje. Heb je met plezier gelezen.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Nyceway en @ Eva: dank je wel! @ Mili: je hebt gelijk, ( en Angelieke dus ook) "Maar" heeft iets negatiefs. Ik heb de zin veranderd, ik heb er twee zinnen van gemaakt, en het woordje "toch" gebruikt. Bedankt!

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Karin. Ik vind het wat te uitleggerig, maar ik woon nu eenmaal in cryptoland. Zeurpuntje: gedachten gaan niet tussen aanhalingstekens. Dan kun je ook het gedachtelabel weg laten (dacht hij bij zichzelf - overigens sowieso lelijk want je kunt niet iets bij anderen denken).