Mooi verhaal, Anne, je hebt de opdracht heel goed verwoord (volgens mij); het woordje glibberen vind ik goed gebruikt zowel voor de maaltijd als voor het emotionele. Knap, hoor! :nod:

Wordt tijd om dat dorp te verlaten, altijd maar die corrigerende blikken op je gericht, bah.

Mooi geschreven vooral de zin "over de tong" gaan vind ik heel toepasselijk en goed gevonden

Originele invulling. Ik struikelde over de zin [Het mocht niet van haar.] want ik dacht dat -het- sloeg op het in en uitademen door de neus en mond. Daarom moest ik het twee keer lezen. Je hebt de sfeer goed neergezet. De dochter zit duidelijk onder de plak van Moeders. Ik ben alleen benieuwd in welke winkel ze is en wat voor glibberigs ze vanavond eten. Paling? ;)

Dat heb je in van die kleine gemeenschappen. Ergens moet het heel prettig zijn om te leven in een veilige en kleine kring. Maar als je er te ver langs kunt kijken wordt het al snel moeilijk. Ik vind het een interessant thema. Mooi geschreven ook.

@anne mag ik je een tip geven? Vroeger heb ik altijd geleerd dat je een brief/verhaal nooit met ik mocht beginnen. Misschien dat dat nu veranderd is hoor maar in het begin je verhaal komt het woord ik ook vrij veel voor. Wellicht kun je sommige veranderen in me of mijn of gewoon de zin een beetje " ombouwen " zodat je ik niet hoeft te gebruiken. Geen kritiek he want het is een super geschreven verhaal

AnneBorneman, Mooie invulling (vishandel, denk ik). Je schrijft het in krachtige zinnen, zonder uitleg en toch veelzeggend, zoals: Citaat: Ik fiets naar huis en kijk over het weiland naar de horizon. De lezer weet genoeg: hp is vooralsnog een gevangene.

Heel mooi verhaal Anne. Erg mooi hoe je de hele toestand met de moeder van de HP vertelt aan de hand van het winkelen. Ik vind de eerste alinea heel sterk. Die spreekt me erg aan. Meteen zit daar het conflict in en het is beschreven op een heel vernuftige manier. Het geeft precies de gevoelens van de HP weer. Zoals JP ook zegt trek je het verhaal ook mooi open... en laat je haar verlangend kijken naar de horizon... haar vrijheid, die misschien voor later is, maar niet nu. Al die gevoelens zet je erg sterk neer. Ook de benepenheid van het dorp. De bekrompenheid wordt vooral versterkt door het gebrek aan ruimte dat de HP van haar moeder krijgt. Tot slot één heel klein dingetje. Ik zou in de zin "mijn moeder vond hem duivels" de moeder vooralsnog niet vernoemen. Ik zou schrijven: 'Ze vond hem duivels'. Dat maakt het nog sterker... de moeder is voelbaar zonder dat ze echt vernoemd wordt. Dat het over de moeder van de HP gaat wordt nadien immers plots echt duidelijk in de zin: "Hij wilde dat mijn moeder hem accepteerde voor wie hij was, maar dat weigerde zij." Erg mooi verhaal. Ik heb er echt van genoten hoor.

Droevig maar mooi verhaal, Anne. 'Nog tien beurten te gaan' en een 'een maaltijd die het papier in glibbert' is mooie taal. De slotzin is prachtig.

Anne, niks veranderen als je niet zelf overtuigd bent. Ik houd wel van een beetje mysterieuze onduidelijkheid maar voor mij blijft het in elk geval wel duidelijk, ook al gebruik je "ze". Als je het gaat veranderen is het best mogelijk dat anderen erover vallen. Je moet echt zelf beslissen. Ik volg ook zelf mijn gevoel hoor.

Anne, goed geschreven. Je voelt duidelijk de nadelen van het dorpsleven, het benauwde van de juiste kerk en de overheersende eisen van moeder.

Anne! Heel mooi... Goed geschreven, die beklemmende sfeer... ik vind dit stiekem je beste stukje tot nu toe (maar ik heb er natuurlijk ook heel veel gemist, ik ben hier nog niet zo lang ;) ) :thumbsup:

@Anne - mooi, subtiel gedaan. Grotendeels eens met de vorige commentaren.

De afwijzing beschrijf je krachtig. Ik krijg het er benauwd van. Goed geschreven, Anne.

Het zal jouw natuurlijk niet zijn ontgaan, op een of andere reden schrijven veel leden over een problematische ouder-kind relatie. ik ook ;-) Dat heb je al gelezen~. ;-) Jij kiest een heel andere invalshoek, die ik wel goed kan begrijpen. Leuk gedaan! Zit er iets autobiografisch in het verhaal?

Ik zou nooit in zo'n dorpje kunnen wonen. Het is jammer dat het hoofdpersonage haar liefde op zo'n manier is verloren.

@anne boorneman, Gelukkig heb je hele lieve ouders! Ik weet niet wat er autobiografisch is wat het geloof betreft, maar ik weet dat er nog zulke beklemmende gemeenschappen bestaan, waar meer wet is dan liefde. Dat wil zeggen, men slaat door in het naleven van de geloofsregels. Ik ben zelf christen, en de manier waarop mensen met elkaar omgaan in zulke beklemmende gemeenschappen, vind ik niet de juiste manier. Meestal maakt het meer kapot dan dat het opbouwt. groet!

k stop, voor ik de ongelovingen hier op de kast jaag, en het is ook wel een beetje off-topic ;-) Maar leuk een christen tegen te komen! :-)