Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #42 - Het dorp

17 februari 2015 - 21:55
Ik duw de deur open en de geur komt me tegemoet. Ik probeer mijn adem zoveel mogelijk in te houden. Het herinnert me aan haar. Ze wilde per se samen eten vandaag, om te vieren dat het weer goed is. Ik voelde er niks voor, maar durfde er niks van te zeggen. Ik trek mijn nummertje; 64, nog tien beurten te gaan. Langzaam adem ik gecontroleerd door mijn mond in en door mijn neus weer uit. Alles om die lucht maar te mijden. Het mocht niet van haar. Hij was zogenaamd niet goed genoeg. Mijn moeder vond hem duivels. Hij droeg niet de juiste kleding, had een televisie in huis, rookte, had tatoeages, een piercing en ging niet naar de juiste kerk. Het was een schande. Ik werd nagekeken op straat en zij trok dat niet langer. Ik ben aan de beurt en ik geef mijn bestelling door. De vrouw laat mijn maaltijd het papier in glibberen. Ik gruwel er van. Zo glibberde hij ook weg. Ik wilde het nog proberen, maar hij trok het niet meer. Hij wilde dat mijn moeder hem accepteerde zoals hij was, maar dat weigerde zij. Hij opperde om weg te gaan, ik zei dat ik het niet kon. Met een plastic tasje loop ik weer naar buiten. Ik snuif de frisse zuurstof op. Hij vertelde me dat hij wel wegging, of ik nou mee zou gaan of niet. Hij zei dat hij het hier niet langer uit hield. Niet in zo’n bekrompen dorp waar je al snel over de tong gaat en iedereen de schijn probeert op te houden. Hij wilde weg. Naar de grote stad. Ik fiets naar huis en kijk over het weiland naar de horizon. Hij is daar nu ergens. Maar ik kan hem niet achterna. Niet zolang zij nog controle heeft over mijn leven. Niet zolang het hele dorp nog meekijkt.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2015 - 22:20
Mooi verhaal, Anne, je hebt de opdracht heel goed verwoord (volgens mij); het woordje glibberen vind ik goed gebruikt zowel voor de maaltijd als voor het emotionele. Knap, hoor! :nod:

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2015 - 22:19
Wordt tijd om dat dorp te verlaten, altijd maar die corrigerende blikken op je gericht, bah. Naar mijns inzien de opdracht goed ingevuld !

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2015 - 22:24
Mooi verhaal, Anne, je hebt de opdracht heel goed verwoord (volgens mij); het woordje glibberen vind ik goed gebruikt zowel voor de maaltijd als voor het emotionele. Knap, hoor! :nod:
Dat vond ik nou ook :D. Bedankt voor je reactie.
Wordt tijd om dat dorp te verlaten, altijd maar die corrigerende blikken op je gericht, bah.
Dat vind ik ook. Ik denk alleen dat ze niet zo snel bij d'r moeder vandaan komt.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2015 - 22:27
Mooi geschreven vooral de zin "over de tong" gaan vind ik heel toepasselijk en goed gevonden
Wat grappig, dat is onbewust gegaan, haha! Bedankt voor je reactie :).

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2015 - 22:46
Zo, dat heb jij snel gedaan! :thumbsup: Helaas fietst ze niet een stukje door naar de stad. :nod: Originele invulling. Ik struikelde over de zin [Het mocht niet van haar.] want ik dacht dat -het- sloeg op het in en uitademen door de neus en mond. Daarom moest ik het twee keer lezen. Je hebt de sfeer goed neergezet. De dochter zit duidelijk onder de plak van Moeders. Ik ben alleen benieuwd in welke winkel ze is en wat voor glibberigs ze vanavond eten. Paling? ;)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2015 - 22:47
Dat heb je in van die kleine gemeenschappen. Ergens moet het heel prettig zijn om te leven in een veilige en kleine kring. Maar als je er te ver langs kunt kijken wordt het al snel moeilijk. Ik vind het een interessant thema. Mooi geschreven ook.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 11:43
@anne mag ik je een tip geven? Vroeger heb ik altijd geleerd dat je een brief/verhaal nooit met ik mocht beginnen. Misschien dat dat nu veranderd is hoor maar in het begin je verhaal komt het woord ik ook vrij veel voor. Wellicht kun je sommige veranderen in me of mijn of gewoon de zin een beetje " ombouwen " zodat je ik niet hoeft te gebruiken. Geen kritiek he want het is een super geschreven verhaal

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 12:05
AnneBorneman, Mooie invulling (vishandel, denk ik). Je schrijft het in krachtige zinnen, zonder uitleg en toch veelzeggend, zoals:
Ik fiets naar huis en kijk over het weiland naar de horizon.
De lezer weet genoeg: hp is vooralsnog een gevangene.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 12:45
Heel mooi verhaal Anne. Erg mooi hoe je de hele toestand met de moeder van de HP vertelt aan de hand van het winkelen. Ik vind de eerste alinea heel sterk. Die spreekt me erg aan. Meteen zit daar het conflict in en het is beschreven op een heel vernuftige manier. Het geeft precies de gevoelens van de HP weer. Zoals JP ook zegt trek je het verhaal ook mooi open... en laat je haar verlangend kijken naar de horizon... haar vrijheid, die misschien voor later is, maar niet nu. Al die gevoelens zet je erg sterk neer. Ook de benepenheid van het dorp. De bekrompenheid wordt vooral versterkt door het gebrek aan ruimte dat de HP van haar moeder krijgt. Tot slot één heel klein dingetje. Ik zou in de zin "mijn moeder vond hem duivels" de moeder vooralsnog niet vernoemen. Ik zou schrijven: 'Ze vond hem duivels'. Dat maakt het nog sterker... de moeder is voelbaar zonder dat ze echt vernoemd wordt. Dat het over de moeder van de HP gaat wordt nadien immers plots echt duidelijk in de zin: "Hij wilde dat mijn moeder hem accepteerde voor wie hij was, maar dat weigerde zij." Erg mooi verhaal. Ik heb er echt van genoten hoor.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 14:26
Droevig maar mooi verhaal, Anne. 'Nog tien beurten te gaan' en een 'een maaltijd die het papier in glibbert' is mooie taal. De slotzin is prachtig.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 14:57
Originele invulling. Ik struikelde over de zin [Het mocht niet van haar.] want ik dacht dat -het- sloeg op het in en uitademen door de neus en mond. Daarom moest ik het twee keer lezen. Je hebt de sfeer goed neergezet. De dochter zit duidelijk onder de plak van Moeders. Ik ben alleen benieuwd in welke winkel ze is en wat voor glibberigs ze vanavond eten. Paling? ;)
Bedankt voor je reactie. Wat ze eten laat ik aan jou verbeelding over. De zin laat ik zo staan.
Dat heb je in van die kleine gemeenschappen. Ergens moet het heel prettig zijn om te leven in een veilige en kleine kring. Maar als je er te ver langs kunt kijken wordt het al snel moeilijk. Ik vind het een interessant thema. Mooi geschreven ook.
Dankjewel. Ik vind het zelf niet fijn om te leven in zo'n dorp. Ik krijg het er benauwd van.
@anne mag ik je een tip geven? Vroeger heb ik altijd geleerd dat je een brief/verhaal nooit met ik mocht beginnen. Misschien dat dat nu veranderd is hoor maar in het begin je verhaal komt het woord ik ook vrij veel voor. Wellicht kun je sommige veranderen in me of mijn of gewoon de zin een beetje " ombouwen " zodat je ik niet hoeft te gebruiken. Geen kritiek he want het is een super geschreven verhaal
Dat heb ik ook geleerd :). Ik heb ernaar gekeken, maar ik laat het toch zo staan. Bedankt voor je reactie :).
AnneBorneman, Mooie invulling (vishandel, denk ik). Je schrijft het in krachtige zinnen, zonder uitleg en toch veelzeggend, zoals: Citaat: Ik fiets naar huis en kijk over het weiland naar de horizon. De lezer weet genoeg: hp is vooralsnog een gevangene.
Dankjewel voor je compliment :).
Heel mooi verhaal Anne. Erg mooi hoe je de hele toestand met de moeder van de HP vertelt aan de hand van het winkelen. Ik vind de eerste alinea heel sterk. Die spreekt me erg aan. Meteen zit daar het conflict in en het is beschreven op een heel vernuftige manier. Het geeft precies de gevoelens van de HP weer. Zoals JP ook zegt trek je het verhaal ook mooi open... en laat je haar verlangend kijken naar de horizon... haar vrijheid, die misschien voor later is, maar niet nu. Al die gevoelens zet je erg sterk neer. Ook de benepenheid van het dorp. De bekrompenheid wordt vooral versterkt door het gebrek aan ruimte dat de HP van haar moeder krijgt. Tot slot één heel klein dingetje. Ik zou in de zin "mijn moeder vond hem duivels" de moeder vooralsnog niet vernoemen. Ik zou schrijven: 'Ze vond hem duivels'. Dat maakt het nog sterker... de moeder is voelbaar zonder dat ze echt vernoemd wordt. Dat het over de moeder van de HP gaat wordt nadien immers plots echt duidelijk in de zin: "Hij wilde dat mijn moeder hem accepteerde voor wie hij was, maar dat weigerde zij." Erg mooi verhaal. Ik heb er echt van genoten hoor.
Dankjewel :o. Toen ik het verhaal schreef stond er wel eerst "ze vond hem duivels", maar ik dacht dat het niet duidelijk zal zijn wie 'ze' was. Vandaar dat ik het heb veranderd naar 'mijn moeder'. Als ik het weer verander naar "ze vond hem duivels" wordt het dan niet erg onduidelijk? Omdat ik dan de moeder 'ze' noem en haar vriend 'hij'.
Droevig maar mooi verhaal, Anne. 'Nog tien beurten te gaan' en een 'een maaltijd die het papier in glibbert' is mooie taal. De slotzin is prachtig.
Dankjewel voor je reactie en je compliment :).

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 15:16
Anne, niks veranderen als je niet zelf overtuigd bent. Ik houd wel van een beetje mysterieuze onduidelijkheid maar voor mij blijft het in elk geval wel duidelijk, ook al gebruik je "ze". Als je het gaat veranderen is het best mogelijk dat anderen erover vallen. Je moet echt zelf beslissen. Ik volg ook zelf mijn gevoel hoor.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 15:29
Anne, niks veranderen als je niet zelf overtuigd bent. Ik houd wel van een beetje mysterieuze onduidelijkheid maar voor mij blijft het in elk geval wel duidelijk, ook al gebruik je "ze". Als je het gaat veranderen is het best mogelijk dat anderen erover vallen. Je moet echt zelf beslissen. Ik volg ook zelf mijn gevoel hoor.
Dan laat ik het zo staan :).

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 19:55
Anne, goed geschreven. Je voelt duidelijk de nadelen van het dorpsleven, het benauwde van de juiste kerk en de overheersende eisen van moeder. Goed dat je de feedback overweegt en jouw eigen keuze daarin maakt.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 21:42
Anne! Heel mooi... Goed geschreven, die beklemmende sfeer... ik vind dit stiekem je beste stukje tot nu toe (maar ik heb er natuurlijk ook heel veel gemist, ik ben hier nog niet zo lang ;) ) :thumbsup:

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2015 - 23:31
@Anne - mooi, subtiel gedaan. Grotendeels eens met de vorige commentaren. Een paar taalzeurtjes: persé >> per se accepteerde voor wie hij was >> zoals hij was meekijkt (aaneen)

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 12:38
@anne borneman, Het zal jouw natuurlijk niet zijn ontgaan, op een of andere reden schrijven veel leden over een problematische ouder-kind relatie. ik ook ;-) Dat heb je al gelezen~. ;-) Jij kiest een heel andere invalshoek, die ik wel goed kan begrijpen. Leuk gedaan! Zit er iets autobiografisch in het verhaal?

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 19:47
Anne, goed geschreven. Je voelt duidelijk de nadelen van het dorpsleven, het benauwde van de juiste kerk en de overheersende eisen van moeder.
Dankjewel, Mirte :).
Anne! Heel mooi... Goed geschreven, die beklemmende sfeer... ik vind dit stiekem je beste stukje tot nu toe (maar ik heb er natuurlijk ook heel veel gemist, ik ben hier nog niet zo lang ;) ) :thumbsup:
Dankjewel voor je compliment :).
@Anne - mooi, subtiel gedaan. Grotendeels eens met de vorige commentaren.
Dankjewel voor je reactie, Leonardo. Ik zal je taalzeurtjes aanpassen :).
De afwijzing beschrijf je krachtig. Ik krijg het er benauwd van. Goed geschreven, Anne.
Dankjewel, maddburg.
Het zal jouw natuurlijk niet zijn ontgaan, op een of andere reden schrijven veel leden over een problematische ouder-kind relatie. ik ook ;-) Dat heb je al gelezen~. ;-) Jij kiest een heel andere invalshoek, die ik wel goed kan begrijpen. Leuk gedaan! Zit er iets autobiografisch in het verhaal?
Dankjewel voor je reactie, Lucius7. Hier en daar zit er wat autobiografisch in. Ik heb hartstikke lieve ouders, dus dat gedeelte is fictie. Het dorp is echter wel autobiografisch.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 20:36
Ik zou nooit in zo'n dorpje kunnen wonen. Het is jammer dat het hoofdpersonage haar liefde op zo'n manier is verloren.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 20:55
@anne boorneman, Gelukkig heb je hele lieve ouders! Ik weet niet wat er autobiografisch is wat het geloof betreft, maar ik weet dat er nog zulke beklemmende gemeenschappen bestaan, waar meer wet is dan liefde. Dat wil zeggen, men slaat door in het naleven van de geloofsregels. Ik ben zelf christen, en de manier waarop mensen met elkaar omgaan in zulke beklemmende gemeenschappen, vind ik niet de juiste manier. Meestal maakt het meer kapot dan dat het opbouwt. groet!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 21:51
Mooi omschreven die moeder-dochter relatie. Ik heb het idee dat het een meisje is van een jaar of 16/17 die dus eigenlijk net nog te jong is om op eigen benen te staan, en heel erg naar dat zelfstandige verlangt. Was dat ook wat je in gedachten had?

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 21:52
Ik zou nooit in zo'n dorpje kunnen wonen. Het is jammer dat het hoofdpersonage haar liefde op zo'n manier is verloren.
Inderdaad, maar merk je ook dat er nog hoop is voor de hoofdpersoon? Bedankt voor je reactie.
@anne boorneman, Gelukkig heb je hele lieve ouders! Ik weet niet wat er autobiografisch is wat het geloof betreft, maar ik weet dat er nog zulke beklemmende gemeenschappen bestaan, waar meer wet is dan liefde. Dat wil zeggen, men slaat door in het naleven van de geloofsregels. Ik ben zelf christen, en de manier waarop mensen met elkaar omgaan in zulke beklemmende gemeenschappen, vind ik niet de juiste manier. Meestal maakt het meer kapot dan dat het opbouwt. groet!
Ik ben zelf ook christelijk. Waar ik woon zijn veel strenggelovigen (vrouwen dragen een rok en op zondag een hoed.). Nu wil ik niet iedereen over één kam scheren, maar het komt voor dat ik bijvoorbeeld een bepaalde bijbaan niet krijg omdat ik als meisje een broek aan heb. Of ik groet vriendelijk en krijg geen antwoord terug. Ook ontstaan er familieruzies omdat sommige familieleden besluiten naar een andere kerk over te stappen. Natuurlijk zijn er ook hartstikke lieve mensen hier die zich er helemaal niks van aan trekken dat ik een broek aan heb. Dat is in mijn ogen ook niet de juiste manier. Vandaar dat ik hier graag weg wil :).

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 22:16
@anneborneman, Kan me voorstellen dat je weg wilt! Mijn inziens is het ook helemaal niet nodig om een rok en een hoed te dragen. Daarbij hebben de 'christenen' die je er op na kijken als je dit niet doet, totaal niet begrepen waar hun (en ons) geloof om draait. Mijn inziens een veel te zwaar accent op wat we 'allemaal fout doen' en hoe 'zondig' we toch wel niet zijn. Men mag best zo nu en dan iemand wijzen op diens gedrag, maar de basis hoort altijd onvoorwaardelijke liefde te zijn. God haat de zonde, maar heeft de zondaar lief. Dat hoort altijd naar mijn mening de basishouding te zijn van elke christen naar iedereen toe. Acceptatie en liefde. Een mening mag je hebben, een oordeel op zich ook, maar de liefde hoort daar niet door ondergesneeuwd te raken. Een psycholoog zei het ooit zo; Jezus kwam en bracht genade en waarheid. Dat wil zeggen, dat Jezus niet de verkeerde dingen van de mensen onder stoelen of banken schoof, Hij bedekte het niet 'met de mantel der liefde', Hij benoemde het, Hij zei wat fout was en is, dat is de waarheid. Maar Hij gaf ook Zijn onvoorwaardelijke liefde en toewijding. En die combi vind ik zo mooi he.. En veel christenen missen die combi, zeker als ze je raar aankijken omdat je een broek draagt.. Draaf een beetje door ;-) Ik stop, voor ik de ongelovingen hier op de kast jaag, en het is ook wel een beetje off-topic ;-) Maar leuk een christen tegen te komen! :-)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 22:23
k stop, voor ik de ongelovingen hier op de kast jaag, en het is ook wel een beetje off-topic ;-) Maar leuk een christen tegen te komen! :-)
Inderdaad, je komt ze niet vaak meer tegen :).

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 9:29
Hele mooie en integere beschrijving van de bekrompenheid die de hp ervaart in haar dorp. De dochter is nog bezig om zich daaraan te ontworstelen en durft er nog niet uit te breken en haar hart te volgen.

Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
21 februari 2015 - 17:46
Ga je ook nog voor zo'n moeder koken, Anne? O ja, je bent bang voor haar. Toch haar maar even tijdens de maaltijd duidelijk maken wat jij wilt.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:36
Anne, je hebt weer een pareltje geschreven. Knap hoe je elke week kwaliteit levert. Ik heb één heel klein dingetje maar aangezien niemand het nog heeft genoemd kan het aan mij liggen: je HP snuift frisse zuurstof. De 'lucht' bestaat uit zuurstof, stikstof en waterstof. Zuurstof kun je snuiven, maar da alleen uit een zuurstoffles. Sorry, ik kon het niet laten :confused: