Het belletje dat boven de deur hangt begint te rinkelen. Elke keer geeft het me een warm gevoel. Het soort gevoel dat zegt je bent welkom hier, neem de tijd en kijk lekker rond, niemand die over je oordeelt. Voor vanavond zoek ik iets speciaals. Mijn ouders komen op bezoek, de eerste keer sinds ik verhuisd ben. Ik hoop dat ze willen blijven, tenslotte hebben ze een hele reis gemaakt. Het bed op de gastenkamer is in ieder geval opgemaakt. Het hangt natuurlijk af van hoe het diner verloopt, want ik heb ze iets belangrijks te vertellen. Ik kijk naar de vele producten die ik kan kopen. Voor mij is het dagelijkse kost geworden, maar ik hoor mijn vader in mijn achterhoofd: “Wij zijn je ouders. Waarom horen wij dit nu pas?” Mijn moeder zal anders reageren. Haar kennende wordt ze eerst emotioneel, vooral omdat ze de achtergrond niet kent. Echter zal ze de eerste hap nemen en aan het eind van het diner zeggen dat ze volledig achter mijn keuze staat. Ik wijs een aantal fijne stukken aan, je kan zien dat ze met zorg zijn behandeld. ‘Een speciale gelegenheid?’ vraagt Rachid - die achter de counter staat - vriendelijk. Ik knik voorzichtig. ‘Vanavond is de avond dat mijn ouders op bezoek komen.’ ‘Dit gaan ze lekker vinden, kerel, volgens traditie bewerkt recept, zo rein als maar kan.’ ‘Choca, Rachid.’ ‘Het is Shokran, Benjamin, maar je begint het te leren. Succes vanavond en groetjes aan Khadija, ik kijk uit naar het huwelijk.’ Ik neem het plasticzakje aan en betaal Rachid. Eenmaal buiten slaak ik een diepe zucht. Ik ben klaar voor vanavond.