Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 38. Roodkapje (deel 3) - Een stoere wolf

22 januari 2015 - 22:05
Er loopt een groot beest door het bos. Als het dier wat hoort, sluipt het er op af. ‘Verdorie het is weer die meid met dat rode kapje. Elke keer als ze hier door het bos loopt, heeft ze een mand met lekkere spullen bij zich. Ik zal d’r eens flink de stuipen op het lijf jagen. Die mand wordt van mij.’ Met een grote sprong staat hij plots voor het kind, maar tot zijn verbazing schrikt ze helemaal niet. Ze zegt: ‘Goh, wat ben jij een mooie hond. Mag ik je aaien?’ Bruut antwoord het beest: ‘Ik ben een wolf en ik wil je mandje hebben.’ ‘Ben je helemaal gek. Afblijven. Hier die mand.’ Maar de wolf laat zich niet kennen. Hij voelt zich sterk, dus wil hij de mand lostrekken. Ineens krijgt hij keiharde schoppen in zijn buikstreek. Van schrik en pijn laat hij los, maar dan wordt hij links en rechts met de mand om de oren geslagen. ‘Au, woef, aaaah.’ En zonder nog verder aan te dringen, vlucht het beest weg. De wolf denkt: ze gaat natuurlijk weer naar die oude vrouw verderop. Ik zal haar daar eens goed te grazen nemen. Denkt ze soms dat ze mij, de koning van het bos, te slim af kan zijn? Geen denken aan. Ik ben niet bang. Ik vreet die vrouw en haarzelf gewoon op. Als Roodkapje de hut binnenkomt, ligt het beest al vergenoegd uit te buiken in het bed van de oude vrouw, maar dat duurt niet lang. Het meisje ziet dat hij de wolf uit het bos is en begint weer te meppen. ‘Au, woef, aaaah. Hou op alsjeblieft.’ Als een klein kind duikt hij in elkaar en laat zich uit bed rollen om de klappen te vermeiden. ‘Niet doen, niet doen,’ roept hij smekend. Maar Roodkapje blijft doorgaan en als ze merkt dat haar oma is opgevreten, dreigt ze met het opensnijden van zijn buik. ‘Genade, lief meisje. Ik zal het nooit meer doen.’ Heel gedwee stemt het zogenaamde grote, stoere beest ermee in, dat Roodkapje hem omgekeerd aan een balk ophangt, waarna oma uit zijn buik kan glijden.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2015 - 22:24
Die wolf van jou is een blufpokeraar. En hij laat zich gewoon ophangen door een klein meisje. Dat is heel erg van nu. Alweer. Mensen met een grote mond die niets klaarmaken. Heb ik ook altijd last van :). Wel minder bruut als de laatste keer. Maar nog steeds fijn om te lezen, Bedankt maar weer voor dit verhaal.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2015 - 12:40
Dank je Johanna. Inderdaad een bluffer die uiteindelijk een lafaard blijkt te zijn. Die zijn er meer. Maar jij niet, volgens mij.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2015 - 18:23
@Jules, dus als ik het slot goed begrijp, hangt Roodkapje de gedweeë wolf aan oma's hanenbalken om hem vervolgens open te ritsen? Apart abattoir. ;). We hebben een rits aan de meest vreemde Roodkapjes behandeld. Op naar het volgende verhaal. :) (typo: vermijden)

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2015 - 22:22
@ Samantha87 Dank je voor je reactie. Mijn Roodkapje is een moderne meid, anno 2015. Daarom de tegenwoordige tijd. Vind ik persoonlijk ook wel prettig. @ Hallo Anne Ook jij bedankt voor je positieve reactie. Inderdaad een lafbek, die zogenaamde heldhaftige wolf. @ Dag Milli Nee, hij is niet opengesneden, Milli. Zo wreed is R.k. niet, hoor. In deel 2 had ik verteld dat oma, door het omgekeerd ophangen van de wolf en met klappen op zijn kont, ineens weer uit zijn buik floepte.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
24 januari 2015 - 17:30
Leuk sprookje. Wat een sterke meid is Roodkapje. Begrijpt ik het goed dat oma via zijn grote muil weer op aarde komt?

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 januari 2015 - 16:36
@ PetraO, dank je voor je reactie. Ik mag deze Roodkapje ook wel. Een stoere meid van deze tijd. @ Hallo Tja. Inderdaad. In mijn vorig verhaal heeft Roodkapje net zo lang tegen Wolf staan meppen tot oma er weer uit kwam glijden. Ook jij weer bedankt.