#38 Roodkapje & gulzige wolf
Het water werd meteen zo hard als steen en in haar hand hield zij de grote klauwen van de wolf. Die keek haar nu verwijtend aan en zei: ‘Nieuwsgierigheid is geen zonde maar een straf. Als duivelsnaaigaren groeit het verwarrend door je vertrouwen heen en begeleidt je oma naar het graf.’
Roodkapje sloeg haar ogen neer en pingelde een traan. ‘Wees genadig lieve wolf,’ zei ze met een zoetgevooisde stem, ‘ik heb heel oprecht berouw, maar je weet toch ook dat nieuwsgierigheid in het wezen zit van elke vrouw.’
De wolf zuchtte zwaar. Hij zag haar tranen en wist niet wat te doen. Zelfs het hardste ijs is niet bestand tegen het zilte nat dat door zachte meisjesogen wordt geplengd. Hoe hardvochtig hij ook was, zijn wreedheid smolt nu helemaal weg en veranderde in onzelfzuchtig mededogen. ‘Goed, je krijgt een tweede kans,’ zei hij knorrig en ontdaan. We zullen samen naar je oma gaan, maar eerst wisselen wij van stem. Aan de deur zal ieder op zijn beurt, vragen of we binnen mogen komen en wie van ons je oma het meest vertrouwt, die wint het spel, de ander is verloren.
Roodkapje greep de kans met beide handen aan. ‘Maar laten we eerst nog even op de afloop klinken,’ stelde ze nog voor. ‘Ik heb hier lekkere wijn die we samen kunnen drinken.’ De wolf was uiteraard meteen akkoord. Roodkapje schonk de glazen in, maar stiekem plukte ze een panteramaniet… die zag ze in het gras naast haar korfje staan. Een stukje van die paddenstoel – zo giftig als een adderbeet - deed ze in het drankje van de wolf en de gulzigaard, die zag het niet.
Zo gingen ze uiteindelijk op weg en spoedig kwamen ze bij het huisje van haar oma aan. Het lichaam van de wolf deed intussen overal pijn. Hij begon te beven en te schokken en zijn bek trok scheef van het venijn. Hij kreeg geen woord meer uit zijn keel, zijn woeste ogen rolden in zijn kop, hij keek radeloos en scheel. Maar Roodkapje, zij dacht: mij deert het niet en klopte onverstoord bij oma op de deur.
Die riep terstond vanuit haar bed: ‘Wie is er daar?’
‘Oma, ik ben het… Roodkapje!’ riep ze fel.
‘Je klinkt zo hees mijn kind, ben jij het wel?’
‘Oma, alstublieft, ik ben verkouden, laat mij hier niet buiten staan!’
‘Liefste, ik kan je niet herkennen aan je stem dus voor ik je naar binnen laat, vertel mij eerst: hoe heet ik met mijn meisjesnaam?
‘Circe! Oma. Je bent de dochter van de zon. Toen je lang geleden - als verliefde jonge dame - door Picus afgewezen werd, heb je hem verandert in een specht. Jij bent de enige echte tovenares hier in dit woud! Alleen Roodkapje kan dat weten. Zie je wel, ik ben het echt!
‘Oma was nu helemaal overtuigd, en de deur ging eindelijk van het slot. Roodkapje stortte zich naar binnen. Natuurlijk moest ze uitgebreid vertellen, en bij een kopje warme kruidenthee kwamen haar verhalen los. Intussen werd het buiten in het bos, heel erg koud. Opnieuw trokken er dichte nevels door het woud. En de wolf? Wel, die verloor zijn vacht en begon weer langzaam in een paarse ridder te vervellen.
Deel 1
Deel 2
Ryn, Erg mooi geschreven. Ik
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
@Ryn: ik smolt natuurlijk al
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Je neem me mee vanaf het
Lid sinds
12 jaar 4 maandenRol
Het is een sprookje in een
Lid sinds
15 jaar 5 maandenRol
@w rynlandt, Ik vind het weer
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Hemels poëtisch, ik hou hier
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Een diepe buiging! Jij
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Beste allemaal. Ik heb het
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Rynlandt, je hebt er een
Lid sinds
12 jaar 9 maandenRol
Rynlandt, Mooi, poëtisch en
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Maddbrug bedankt en @Jan P,
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Ik genoot echt vol op van je
Lid sinds
13 jaar 5 maandenRol
Bedankt Samantha Beste
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Geweldig, W Rynlandt. Echt
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Ook ik vond 2 sprankelender
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Heel origineel, gevoelig
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
ik hen j e vorige deel nog
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
Hallo allemaal, Zoals altijd
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Ik kom hopelijk terug in mei,
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Mooi stuk weer, ik moet ook
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol
Leuke foto Rijn (volledig off
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Laat u niet misleiden Henny
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Mooi poetisch geschreven. Ik
Lid sinds
17 jaar 11 maandenRol