Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#38 Roodkapje & gulzige wolf

Het water werd meteen zo hard als steen en in haar hand hield zij de grote klauwen van de wolf. Die keek haar nu verwijtend aan en zei: ‘Nieuwsgierigheid is geen zonde maar een straf. Als duivelsnaaigaren groeit het verwarrend door je vertrouwen heen en begeleidt je oma naar het graf.’ Roodkapje sloeg haar ogen neer en pingelde een traan. ‘Wees genadig lieve wolf,’ zei ze met een zoetgevooisde stem, ‘ik heb heel oprecht berouw, maar je weet toch ook dat nieuwsgierigheid in het wezen zit van elke vrouw.’ De wolf zuchtte zwaar. Hij zag haar tranen en wist niet wat te doen. Zelfs het hardste ijs is niet bestand tegen het zilte nat dat door zachte meisjesogen wordt geplengd. Hoe hardvochtig hij ook was, zijn wreedheid smolt nu helemaal weg en veranderde in onzelfzuchtig mededogen. ‘Goed, je krijgt een tweede kans,’ zei hij knorrig en ontdaan. We zullen samen naar je oma gaan, maar eerst wisselen wij van stem. Aan de deur zal ieder op zijn beurt, vragen of we binnen mogen komen en wie van ons je oma het meest vertrouwt, die wint het spel, de ander is verloren. Roodkapje greep de kans met beide handen aan. ‘Maar laten we eerst nog even op de afloop klinken,’ stelde ze nog voor. ‘Ik heb hier lekkere wijn die we samen kunnen drinken.’ De wolf was uiteraard meteen akkoord. Roodkapje schonk de glazen in, maar stiekem plukte ze een panteramaniet… die zag ze in het gras naast haar korfje staan. Een stukje van die paddenstoel – zo giftig als een adderbeet - deed ze in het drankje van de wolf en de gulzigaard, die zag het niet. Zo gingen ze uiteindelijk op weg en spoedig kwamen ze bij het huisje van haar oma aan. Het lichaam van de wolf deed intussen overal pijn. Hij begon te beven en te schokken en zijn bek trok scheef van het venijn. Hij kreeg geen woord meer uit zijn keel, zijn woeste ogen rolden in zijn kop, hij keek radeloos en scheel. Maar Roodkapje, zij dacht: mij deert het niet en klopte onverstoord bij oma op de deur. Die riep terstond vanuit haar bed: ‘Wie is er daar?’ ‘Oma, ik ben het… Roodkapje!’ riep ze fel. ‘Je klinkt zo hees mijn kind, ben jij het wel?’ ‘Oma, alstublieft, ik ben verkouden, laat mij hier niet buiten staan!’ ‘Liefste, ik kan je niet herkennen aan je stem dus voor ik je naar binnen laat, vertel mij eerst: hoe heet ik met mijn meisjesnaam? ‘Circe! Oma. Je bent de dochter van de zon. Toen je lang geleden - als verliefde jonge dame - door Picus afgewezen werd, heb je hem verandert in een specht. Jij bent de enige echte tovenares hier in dit woud! Alleen Roodkapje kan dat weten. Zie je wel, ik ben het echt! ‘Oma was nu helemaal overtuigd, en de deur ging eindelijk van het slot. Roodkapje stortte zich naar binnen. Natuurlijk moest ze uitgebreid vertellen, en bij een kopje warme kruidenthee kwamen haar verhalen los. Intussen werd het buiten in het bos, heel erg koud. Opnieuw trokken er dichte nevels door het woud. En de wolf? Wel, die verloor zijn vacht en begon weer langzaam in een paarse ridder te vervellen. Deel 1 Deel 2

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ryn, Erg mooi geschreven. Ik vind de afloop ook erg prettig. Gelukkig heeft Roodkapje natuurkennis genoeg om de wolf te verzieken. Dit leest als een echt sprookje. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Ryn: ik smolt natuurlijk al bij pingelende en plengende tranen. Je sprookje klinkt als een liedje tussen klinken en drinken en fel en wel. Je hebt mij niet teleurgesteld ;), integendeel, ik heb genoten van je sprookje. Grote klasse. (minidingetjes die ik een beetje typisch vind: de wolf zijn lichaam/de wolf die zuchtte zwaar)

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@w rynlandt, Ik vind het weer erg origineel en creatief bedacht! heel sterk! Maar de veranderende karaktertrek bij de wolf zie ik niet zo. Zijn intenties waren nog steeds om haar op te eten, dus ik zie geen andere wolf. Dat zij toevallig bij machte is om hem het hoofd op hol te brengen, dat kan. Maar je schrijft zelf dat de wolf ongewild barmhartig mededogen kreeg voor roodkapje. Een flink deel van de zinnen in je verhaal rijmen met elkaar, en sommigen weer niet. Hierdoor vloog ik door sommige stukken heen, maar kwam ook regelmatig abrupt tot stilstand, op de momenten dat de zinnen niet meer rijmden. Hierdoor vond ik het persoonlijk niet zo lekker lezen dit keer.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hemels poëtisch, ik hou hier zo van! Ik zou willen dat ik in mijn bedje nog werd toegestopt en mijn vader mij zijn sprookjes en die van W Rynlandt voorlas. Die lopen ook nog goed af, anders zou ik de slaap niet kunnen vatten. Mijn vader is helaas uitgeschreven, maar nu mag ik mij op het forum verheugen. Dankjewel voor dit prachtige verhaal Ryn!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een diepe buiging! :nod: Jij bent de enige die van Roodkapje een mooier sprookje weet te maken! :thumbsup: :thumbsup: Is het verhaaltje nu uit?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste allemaal. Ik heb het heel erg druk op dit moment (volle baan en ook nog schrijven in januari schrijfmaand) toch even reageren op jullie leuke commentaren. Johanna je hebt als zo vaak met je nuchterheid en opmerkelijke geest heel goed gezien dat dit verhaal uiteindelijk drijft op natuurkennis. Ik houd van de natuur en ik wil ook overal de namen van weten.... Mili, je bent veel sterker en technischer dan ik zelf ben. Je moet me blijven wijzen op de technische onvolmaaktheden. Ik ben geen geschoold Neerlandicus. Bedankt hoor. Ik heb je dingetjes trachten aan te passen. Bart, ook bedankt. We zien elkaar nog. ;) Tja, dat mooie en korte compliment van jou doet echt deugd. Ik lees jouw dwarse verhalen ook altijd erg graag. Lucius7, je hebt gelijk. Door het ontbreken van het rijm in bepaalde zinnen kan je als lezer blijven haken. Soms staat er onverwacht net geen rijm. Dat is eenvoudig te verklaren: ik haat rijm! Zelfs in gedichten. Ik vind het ronduit kinderachtig. Precies daarom dat het alleen in een kindersprookje kan en mag wat mij betreft. Ik heb dit stukje in een vloeiende beweging geschreven. In deel 1 zat geen rijm. Toen het rijm zich in deel 2 aan me opdrong kon ik er niet meer onderuit. In deel 3 moest ik het blijven gebruiken om in dezelfde stijl te blijven. Ik heb rijm gebruikt, daar waar het zich spontaan aan mij opdrong. Ik heb er nergens naar gezocht. Soms stond het er, zonder ik het zelf opmerkte. Daarna vond ik het te veel. Ik heb hier en daar bewust wat rijm weggenomen. Nog altijd ben ik niet tevreden. Ik had eerder kritiek over te veel dan over te weinig rijm verwacht. Zo zie je maar. Bedankt voor je reactie! Elyse... bedankt. Ook jouw verhaal moet ik nog eens keurig herlezen. Dat was ook een hele krachttoer. Dit sprookje ging met mij aan de haal, een beetje tegen wil en dank. Het schrijven loopt niet altijd even vlot, maar hier heb ik gewoon zelf van genoten. Meer niet. Marietje, heel vriendelijk wat je schrijft maar we zijn samen al een tijdje op dit wekelijkse forum, buigen hoeft dus zeker niet. Vaak schrijf jij prachtige stukjes waar ik evenzeer met bewondering naar kijk. Iedereen heeft af en toe een gelukje, een moment van onverklaarbare inspiratie. Dit Roodkapje was mij blijkbaar welgezind, hoewel ik er zelf niks van begrijp. :confused:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Rynlandt, Mooi, poëtisch en vloeiend. Origineel eind. Zeurtje: 'barmhartig mededogen' is echt dubbel (de betekenis van mededogen is barmhartigheid) Maakt niet uit, heel graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddbrug bedankt en @Jan P, ik heb je opmerking ter harte genomen en 'barmhartig' nog even gewijzigd in 'onzelfzuchtig'. ;) Bedankt beiden :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik genoot echt vol op van je verhaal! En het einde... werd hij echt kaal?! Je vertelt het knap en met gevoel, en dat was dan ook het doel! Top gedaan!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Samantha :thumbsup: Beste allemaal, Mijn excuses, maar dit weekend kan ik moeilijk reageren. Ik zit weer ergens te velde... vandaag gaat het nog wel even lukken maar daarna... geen internet vrees ik. Dus als ik even wegval... tot volgende week waarschijnlijk dan. 8)

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook ik vond 2 sprankelender dan deel 3. Het blijft mooi en sprookjesachtig, maar het lijkt of het verhaal met jou op de loop gaat. Alsof de stijlmiddelen nu tegen je gaan werken. In de beperking toont zich de meester. Misschien toch nog wat schrappen hier en daar. En ook voor mij: zuiniger met rijm. Maar dat kan een kwestie van smaak zijn.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik hen j e vorige deel nog eens erbij moeten zoeken, en dat was zo heerlijk, daar zat je er volgens mij echt helemaal in en ik daarmee ook. Dit voelt voor mij veel gezochter, onnatuurlijker, ook vanwege het rijm, ik zie een mooi idee, maar het geheel pakt me toch niet echt. (te oostenrijkse velde? je bent nog altijd welkom)

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo allemaal, Zoals altijd bedankt voor jullie fijne reacties. Henny en Schrijvenmaar, Jullie kritiek is terecht. Ik had zelf over het derde deel ook een beetje twijfels. Een beetje herschrijf was wenselijk geweest maar de tijd ontbrak. De oefeningen in de januari schrijfmaand volgen elkaar ook in een hels tempo op. Het is niet altijd evident om dat met een voltijdse baan te combineren... en dan moet ik regelmatig er ook nog even tussenuit! :nod: Volgende week kom ik weer richting Allgau (Kleinwalsertal, Oberstdorf) maar tot in Munchen geraak ik deze keer niet. Je vriendelijke uitnodiging vind ik wel heel lief Schrijvenmaar. Intussen hoop ik dat alles erg goed met je blijft gaan (in functie van het grote ogenblik natuurlijk).

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi poetisch geschreven. Ik vond het wel wat lastig te volgen, maar dat kan aan mij liggen (drukke werkdag).